Το debate για τα γυναικεία δικαιώματα γίνεται ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει ξεκάθαρο για το ποια είναι τελικά τα γυναικεία δικαιώματα, και αν υπάρχει ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών. Υπάρχουν αρκετές χώρες που έχουν μείνει πίσω και αρνούνται ακόμα και τα απλούστερα δικαιώματα στις γυναίκες , όπως είναι η οδήγηση αυτοκινήτου ή μια βόλτα στον δρόμο δίχως την συνοδεία ενός άνδρα, και όχι οποιουδήποτε άνδρα, αλλά κάποιου που είναι δεσμευμένος μαζί τους είτε νομικά είτε από συγγένεια (πατέρας, αδερφός, σύζυγος!).
Υπάρχουν όμως και χώρες που έχουν προχωρήσει αυτό το debate ακόμα παραπέρα! Χώρες όπως η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Αυστραλία αλλάζοντας τους φωτεινούς σηματοδότες στα φανάρια σε γυναικείες μορφές και στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι και σε ομοφυλοφιλικές! Έχετε προσέξει ποτέ σας τα πράσινα και κόκκινα φώτα στα φανάρια; Έχετε προσέξει ότι εμφανίζεται μια αντρική παρουσία που σας υποδεικνύει αν μπορείτε ή όχι να περάσετε τον δρόμο; Στις ανωτέρω χώρες λοιπόν έχουν λάβει την απόφαση να αλλάξουν τις μορφές αυτές σε γυναικείες και ομοφυλοφιλικές, ή 2 γυναίκες μαζί ή 2 άντρες μαζί, ή ένας άντρας και μια γυναίκα μαζί, με την γυναίκα να βρίσκεται μπροστά όμως και να δείχνει τον δρόμο! Και αφού πιάσαμε την συζήτηση αυτήν, γιατί μια γυναίκα πρέπει να καθορίζεται από ένα φόρεμα; Δηλαδή αν μια γυναίκα πάψει να φοράει φόρεμα παύει να είναι και γυναίκα; Τώρα που το σκέφτομαι όμως, πώς αλλιώς μπορείς να προσδιορίσεις ένα σύμβολο για μια γυναίκα, είτε στους φωτεινούς σηματοδότες είτε στο ασανσέρ ή στις τουαλέτες;
Αναρωτιέμαι αν όλο αυτό απλά χλευάζει το debate ή αν είναι πράγματι κάτι που υποσυνείδητα περνάει από το μυαλό μας και πράγματι προσπαθούν να κάνουν κάτι! Πρόκειται για δικαιώματα των γυναικών σχετικά με το ‘’φαίνεστε’’ ή τα δικαιώματα των γυναικών έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα και την καθημερινότητα μιας εργαζόμενης μητέρας που θα πρέπει να δουλεύει διπλάσια από έναν άνδρα γιατί όταν μείνει έγκυος πρέπει να εργαστεί διπλάσια γιατί αλλιώς μπορεί να χάσει την δουλειά της...
Και τι συμβαίνει όσον αφορά την γυναικεία επιχειρηματικότητα; Είναι κάτι θετικό ή ένας τρόπος να πεις πως οι γυναίκες δεν είναι ίσες με τους άντρες; Θα έπρεπε να έχουν οι γυναίκες ειδική μεταχείριση ή επιπλέον ώθηση; Το να πιστεύει κάποιος στην γυναικεία επιχειρηματικότητα είναι σαν να λέει κάποιος πως οι γυναίκες είναι αδύναμες; Δεν είναι όμως οι γυναίκες το ισχυρότερο φύλο; Δεν μπορούν οι γυναίκες να είναι πολυπράγμονες; Οι γυναίκες δεν είναι εκείνες που δίνουν ζωή; Δεν αποτελούν οι γυναίκες το ισχυρότερο φύλο όταν πρέπει να είναι πολυπράγμονες με το να εργάζονται, να φροντίζουν την οικογένεια και το σπίτι παράλληλα και να δείχνουν τον δρόμο;
Δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν συμφωνώ ή διαφωνώ με την αλλαγή των συμβόλων στους φωτεινούς σηματοδότες. Σίγουρα όμως δεν μπορώ να κατανοήσω το debate πάνω σε αυτό το ζήτημα από τις χώρες της Ευρώπης όταν την ίδια στιγμή τα 2/3 των ύποπτων διακινητών, που εμπορεύονται γυναίκες σκλάβες, το 2015 ήταν Ευρωπαίοι πολίτες (69%) και οι 5 κορυφαίες Ευρωπαϊκές χώρες στην λίστα είναι η Γερμανία, Ισπανία, Βέλγιο, Βουλγαρία και Ρουμανία!
Γιατί λοιπόν δεν κάνουμε μια αρχή με τα προφανή, να αφήσουμε το κομμάτι του marketing απ'έξω, και να ασχοληθούμε με πραγματικά σημαντικά ζητήματα όπως είναι τα δικαιώματα των γυναικών!
Σχόλια