Job titles: Από δημιουργικότητα πάμε καλά!

Το φαινόμενο των παράξενων τίτλων δεν είναι ούτε ελληνικό, ούτε καινούργιο. Πάντοτε προσπαθούσαμε - και μια χαρά τα καταφέρναμε - να επινοήσουμε τίτλους που δεν σήμαιναν και πολλά, ήταν κενοί περιεχομένου και ουσίας, αλλά τάιζαν τα «εγώ» όσων τους επέλεγαν και τους κατείχαν. Απλώς, στις μέρες μας... το τερματίσαμε... αλλά πάλι ποτέ δεν ξέρεις.

Έτσι, έχουμε τίτλους εργασίας για τους οποίους μπορούμε να αισθανόμαστε υπερήφανοι. Σταχυολογώ κάποιους από αυτούς, από τους πιο κοινούς μέχρι τους πιο εξελιγμένους. Είμαι βέβαιος πώς και εσείς θα έχετε να προσθέσετε περισσότερους:

• HR specialist & HR generalist
• Training Interventionist
• Corporate Strategist
• Technology Entrepreneur
• Growth marketer
• Customer Excellence Expert
• R&D Evangelist
• Mindset Motivator
• Life science Counsellor
• High Performance Coach
• Tech Innovation Leader
• Personal Branding Agent
• Positive thinking Ambassador
• Business Development Architect
• Sales Enabler
• Marketing Enthusiast

Έχουμε εφεύρει απίστευτους τίτλους θέσεων εργασίας που μοστράρουν σε κάρτες, βιογραφικά και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς στην πραγματικότητα να «λένε» κάτι. Οι κάτοχοι των τίτλων αισθάνονται ικανοποιημένοι (άλλη βαρύτητα έχει το «αισθάνονται» και άλλη το «είναι») και οι εταιρίες, από την πλευρά τους, βγαίνουν από το αδιέξοδο του τύπου: «Είναι manager αλλά δεν έχει - ούτε θα έχει - υφιστάμενους, τι τίτλο να του δώσω προκειμένου να του τονώσω το ηθικό;» ή «μας ζητάνε προαγωγή αλλά δεν μπορούμε να δώσουμε αυξήσεις. Μήπως τους καλοπιάσουμε με κάποιο
"υποσχόμενο" τίτλο και βλέπουμε;»

Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που οι υφιστάμενοι προτείνουν τίτλους στην εταιρία. Σε κάποιες, πιο «προχωρημένες» εταιρίες, είναι αυτές που προτρέπουν στους ανθρώπους τους να εισηγηθούν τίτλους της αρεσκείας τους, εντός κάποιων ορίων... (μη το παρακάνουμε!)

Επιπλέον, οι περίεργοι τίτλοι είναι μόδα. Όσο πιο δυσνόητοι, πολυσήμαντοι, αμφίσημοι και δυσερμήνευτοι είναι, τόσο το καλύτερο. Βεβαίως, δεν είναι μόνο οι μεγαλύτερες ή οι μικρότερες εταιρίες που παίζουν μαζί τους. Έχουμε freelancers, εταιρίες one-man-show, και αυτοί δεν πάνε πίσω. Στην προσπάθεια να δημιουργήσουμε συνθήκες λεκτικής, οπτικής ή ακουστικής διαφοροποίησης, φτάσαμε στο σημείο να επινοούμε τίτλους που δεν έχουν κανένα αντίκρισμα και που αναρωτιέμαι αν όλοι οι άλλοι τους κατανοούν. «Και γιατί να πρέπει; Θα τους εξηγήσουμε.» Και γιατί να διαφωνήσω μαζί σας;

Αρκεί να μη μου τύχει κάποιος/α και μου συστηθεί, με κάθε σοβαρότητα, ως Positive Thinking Ambassador ή Whatever... Enthusiast, διότι δεν υπόσχομαι ότι θα μπορέσω να ελέγξω τους 17 μυς του προσώπου που ενεργοποιούνται για να παράγουν γέλιο... και να με συμπαθάτε!