Ευελιξία: Ένα εύθραυστο στρατηγικό πλεονέκτημα

Σαφώς η τεχνολογία, η πολιτικοκοινωνική ρευστότητα και η καινοτομία εντείνουν τον ανταγωνισμό και τις προκλήσεις και αναγκάζουν τις επιχειρήσεις σε διαρκή προσαρμογή και επαγρύπνηση. Η παγίωση και δογματική αγκίστρωση σε στόχους και πλάνα και τακτικές είναι πολλές φορές μία ανύπαρκτη πολυτέλεια για τους οργανισμούς. Ο ταχύς βηματισμός των αλλαγών και οι νέες εξελίξεις από τους ανταγωνιστές αλλά και από την αγορά - στόχο υπαγορεύουν την ανάπτυξη μίας φιλοσοφίας ετοιμότητας και ευελιξίας που πρέπει να διαποτίσει όλες τις εκφάνσεις μίας επιχείρησης.

Προϋπόθεση για την ύπαρξη μίας επιτυχημένης κουλτούρας ευελιξίας είναι η αναγνώριση και η προάσπιση των ριζών και των θεμελιωδών ικανοτήτων μίας επιχείρησης που χτίστηκαν και αριστοποιήθηκαν ιστορικά και αποτελούν σημεία υπεροχής. Αυτές οι ικανότητες και οι ξεχωριστές δυνάμεις ενός οργανισμού δεν πρέπει να αλλοιωθούν, κατά τη διάρκεια μίας ευέλικτης μεταβολής.

Ευελιξία δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση σπασμωδικότητα και χαοτικές προσπάθειες επιβίωσης. Αξίζει, επιπλέον, να προσθέσουμε ότι η στρατηγική υφή της ευελιξίας είναι δεδομένη και αναγκαία για την αποφυγή του οργανωσιακού εκτροχιασμού.

Όπως αναφέραμε, η φιλοσοφία της ευελιξίας μπορεί να χρωματίσει όλες τις πτυχές μίας επιχείρησης. Πρόκειται για ένα modus vivendi, που πρέπει να διαχυθεί σε όλες τις διαδικασίες και τα ιεραρχικά επίπεδα του οργανισμού.

Ο τρόπος λήψης αποφάσεων, η διάρθρωση των τμημάτων, η διάχυση της εξουσίας και της ευθύνης, ο διαμοιρασμός της εργασίας, η ενθάρρυνση της καινοτομίας και η ύπαρξη και ενδυνάμωση εργαζομένων που υπηρετούν έμπρακτα την ιδέα της ευελιξίας είναι πρακτικές πτυχές της ευελιξίας.

Για να προσφέρουν την επιδιωκόμενη αξία και να είναι συνεπής ως προς το όραμά τους και τη θεμελιώδη ιδεολογία τους οι οργανισμοί πρέπει να ενστερνιστούν την αναγκαιότητα της ευελιξίας αλλά ταυτόχρονα και να συνειδητοποιήσουν τους πιθανούς κινδύνους της και πιθανές παρερμηνείες κατά την προσπάθεια εφαρμογής της έννοιας.