Σβήσε την «φωτιά» πριν καν ανάψει: Φλεγόμενη διαδικτυακή επικοινωνία και τρόποι αντιμετώπισης
Στον απόηχο μιας μαρτυρικής «ημέρας» που δεν έχει τελειωμό, οι «τραγικότητες» είναι αμέτρητες σε όλα τα επίπεδα. Η επόμενη μέρα μας βρίσκει «καμένους», άλλους κυριολεκτικά και άλλους με όλα αυτά που αντικρίσαμε. Σίγουρα, όμως, μας βρίσκει και απροετοίμαστους!
Τους ανθρώπους που το έζησαν, τους ανθρώπους που δεν κατάφεραν να ζήσουν για να μας πουν το τελευταίο τους «σ’ αγαπώ, μην με ξεχνάς», την «Κοινωνία», που δεν έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα, τους θεατές που δεν πιστεύουν πως εκτυλίσσονται αυτές οι σκηνές λίγα μόλις μέτρα μακριά τους. Αλλά, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, και τις εταιρείες με τους digital «freaks» και τα summer marketing plans, που συνεχίζουν ακάθεκτα στον αυτόματο πιλότο!
Τώρα, θα μου πεις, ποιες εταιρείες και τι σχέση έχει αυτό με την τραγωδία; Και είμαι εγώ εδώ να σου πω πως είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Οι ημέρες που διανύουμε είναι πολύ επώδυνες συναισθηματικά, αλλά και υλικά. Κάποιοι σταθήκαμε τυχεροί, κάποιοι σταθήκαμε άτυχοι! Το σίγουρο είναι πως και οι δύο πλευρές χρειάζονται τον χρόνο τους. Χρόνο μέχρι να συνειδητοποιήσουν και χρόνο για να επανέλθουν στην όποια ρουτίνα τους. Η ζωή, ως άλλη αδίστακτη αγωνίστρια, δεν έχει μάθει να περιμένει! Αναπόφευκτα, συνεχίζει. Συνεχίζει και παρασύρει όποιον βρει στον δρόμο της, ακόμα κι εσένα που δεν είσαι έτοιμος. Και τότε επιλέγεις! Να προχωρήσεις σαν να μην σε άγγιξε η «ανθρώπινη λαίλαπα» ή να γεμίσεις μένος και να αντιδράσεις σε όποια συνέχεια έρχεται να σε ξεσηκώσει;
Από την άλλη, η καθημερινότητα στον εργασιακό στίβο δεν έβαλε ποτέ μία άνω τελεία σε τέτοια γεγονότα. Και ως συνεχιστής της ήδη υπάρχουσας βεβαρημένης οικονομικής δυσχέρειας προσπαθεί να συνεχίσει τον αγώνα της εν μέσω του τελευταίου κι επίσημα μήνα του ελληνικού καλοκαιριού. Συγκεκριμένα, ο κλάδος του τουρισμού δείχνει να σοκάρεται μεν, αλλά η ακριβής αιτία είναι ο απόηχος της 23η Ιουλίου στο summer marketing plan του. Κι εδώ ακριβώς έρχεται η αιτία σύνταξης αυτού του άρθρου!
Εσύ, ως επιχειρηματίας, ως διαφημιστής, ως digital freak (ακόμα και ως απλός χρήστης), τι επιλέγεις; Να συνεχίσεις με την στρατηγική που είχες χαράξει πριν το συμβάν ή να ακολουθήσεις μία νέα γραμμή;
Ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου. Σκέφτεσαι πως τόσος κόσμος έχασε το σπίτι του, τα υπάρχοντά του, μα κι εσένα το σπίτι σου είναι σε υποθήκη, σε δάνειο. Τόσα παιδάκια χάθηκαν, μα κι εσύ δεν καταφέρνεις να προσφέρεις στα δικά σου παιδιά ούτε ένα πιάτο φαΐ. Οπότε... πρέπει να συνεχίσεις! Πρέπει να φροντίσεις! Εσύ πάλι, ο απλός χρήστης, ή συνάδελφος, κατηγορείς αυτόν που πατάει γκάζι και δεν σταματά! Είναι λάθος να «χρεώνεις» αυτούς που συνεχίζουν, αλλά και αυτούς που ακόμα θρηνούν!
Πως οφείλουμε, όμως, να «συνεχίσουμε»; Με ΣΕΒΑΣΜΟ! Σεβασμό στον άνθρωπο, στον άνθρωπο που έγινε στάχτη το σώμα του, η οικογένειά του, η περιουσία του. Τα όνειρά του.
Παρ' όλα αυτά, πρέπει να αναγνωρίσουμε πως οι «εργασιακές» υποχρεώσεις, καθώς και οι «οικονομικές», δεν σταματούν σε κανέναν θρήνο. Αντίθετα, εξακολουθούν να μας «πιέζουν» να βρούμε τον ρυθμό μας, έναν ρυθμό που κανείς δεν έχει την δύναμη να βρει.
Με σύνεση και σεβασμό για τις ημέρες αυτές, λοιπόν, οφείλουμε οι διαφημιστικές προβολές των εκδηλώσεων, των προϊόντων αλλά και των υπηρεσιών μας να γίνουν με χαμηλότερη ανάλυση των «φαντασμαγορικών pixel», ώστε το «κοινό επηρεασμού» να μπορέσει να συντονιστεί μαζί «μας» και να μπορέσουμε να προχωρήσουμε όλοι μαζί σε αυτό το καλοκαίρι. Που δυστυχώς φαίνεται να αργεί πολύ ακόμα!
«Είμαστε επαγγελματίες», αυτό μας λένε οι επιχειρηματίες κέντρων ψυχαγωγίας και εστίασης, οι ιδιοκτήτες τουριστικών θέρετρων, οι κατασκευαστές εποχικών ειδών. Αν δεν «πουλήσουμε» τώρα, η σεζόν μας έχει καταστραφεί. Λογικό, μιας και ζούμε σε μία χώρα πολλών ταχυτήτων. Οι εθελοντές προσφέρουν εμφιαλωμένα νερά στους πυρόπληκτους και την ίδια ημέρα, σε άλλα παραθεριστικά σημεία, ανοίγονται δεκάδες «αφρώδεις αλκοολούχες φιάλες». Εσύ που τις διαφημίζεις τώρα, πόσους haters αντέχεις κάτω από τις δημοσιεύσεις σου; Κι αν τους αντέχεις σήμερα, θύμισε τους αύριο να έρθουν να σε καταλάβουν όταν θα έρθει για εσένα το «σύννεφο απόγνωσης».
(*Επιτρέψτε μου το θάρρος, αλλά και το «θράσος» για αυτήν την ανάρτηση, είναι καθαρά συμβουλευτικός ο χαρακτήρας της, αλλά και μία έμμεση απάντηση σε ανθρώπους που μας «πιέζουν» να «διαφημίσουμε» την χαρά μέσα σε τόση θλίψη με αποτέλεσμα να ξεσηκώνουν θύελλα οργής).
Σχόλια