Είναι ευρέως γνωστό το μοντέλο παρακίνησης «Μαστίγιο και Καρότο» που χρησιμοποιούσαν παλιότερα οι επιχειρήσεις για να αυξήσουν την απόδοση των υπαλλήλων τους. Μήπως όμως αυτό το μοντέλο είναι πλέον απαρχαιωμένο; 9+1 Έλληνες Μάνατζερ δίνουν λοιπόν την άποψή τους.
Νάντια Κιάμου, Human Resources Manager Greece, Mondelēz.
Υπάρχουν πολλά και διαφορετικά μοντέλα παρακίνησης ακριβώς γιατί για όλους τους ανθρώπους η σημασία της παρακίνησης δεν καθορίζεται από τις ίδιες παραμέτρους. Οπότε για να μπορεί να αξιολογήσει κάποιος τι λειτουργεί για κάθε εργαζόμενο σαν κινητήρια δύναμη πρέπει να τον γνωρίζει πολύ καλά σαν προσωπικότητα. Σαν κίνητρο για ένα εργαζόμενο μπορεί να είναι για παράδειγμα το να νοιώθει ότι συμμετέχει σε κάτι που έχει σημασία, ότι έχει τη δύναμη να λαμβάνει αποφάσεις και να επηρεάζει καταστάσεις, ότι αναγνωρίζεται η προσπάθεια του αλλά και ότι ανταμείβεται, ότι εξελίσσεται μέσα στον οργανισμό, το αίσθημα του ότι είναι ότι είναι μέλος μιας ομάδας και ότι ταυτόχρονα αντιμετωπίζεται σαν οντότητα.
Πολυξένη Κιούρη, Διευθύντρια Ανθρωπίνου Δυναμικού της Nestlé Ελλάς.
Ακούγεται παλιομοδίτικη ως έκφραση, και εν μέρει υποτιμητική καθώς αναφέρεται στον τρόπο που κινητοποιείται ένα ζώο αλλά νομίζω ότι κατανοούμε την ουσία της. Πιστεύω πολύ στην κινητοποίηση που προσφέρει στον άνθρωπο η ανάθεση έργων, ευθυνών, αρμοδιοτήτων και ρόλων που τον σπρώχνουν έξω από το λεγόμενο comfort zone, όπως επίσης και στη δύναμη της αναγνώρισης και της ανταμοιβής.
Σοφία Τσιούτρα, Διευθύντρια Ανθρώπινου Δυναμικού (Group HR Manager), ομίλου ξενοδοχείων Maris Hotels.
Πρόκειται για ένα μοντέλο παρακίνησης παρωχημένης φιλοσοφίας, που στηρίζεται στις υλικές απολαβές και τις τιμωρίες, συνεπώς προσεγγίζει τον ανθρώπινο παράγοντα, τις ανάγκες και τα κίνητρά του στην εργασία υπεραπλουστευμένα. Γνωρίζουμε πια καλά ότι υλικές απολαβές, όπως ο μισθός και τα bonus, έχουν περιορισμένη, σε βάθος και διάρκεια, θετική επίδραση στη ψυχολογία και την απόδοσή μας. Αντίστοιχα, ο φόβος της τιμωρίας, όπως η απόλυση, έχει δυσμενέστατες επιπτώσεις στην ψυχολογία και την απόδοσή μας. Για να κινητοποιήσουμε το ανθρώπινο δυναμικό μιας επιχείρησης οφείλουμε να υιοθετήσουμε σύγχρονα μοντέλα παρακίνησης ‘ποντάροντας’ σε κίνητρα όπως η αναγνώριση, η ενδυνάμωση, η εμπιστοσύνη και η αυτό-εκπλήρωση.
Νάσια Σκούντζου, HR Manager της Data Communication.
To μοντέλο «μαστίγιο & καρότο» θεωρώ ότι δε μας ταιριάζει και δε νομίζω ότι είναι πλέον η λύση για παρακίνηση και δέσμευση των εργαζομένων.
Αντίθετα, η παρακίνηση επιτυγχάνεται μέσα από την επιβράβευση και την αναγνώριση του τι είναι σημαντικό και τι κινητοποιεί τον κάθε εργαζόμενο. Στην Data Communication πιστεύουμε ότι η παρακίνηση των ανθρώπων μας επιτυγχάνεται μέσα από τη δυνατότητα διαρκούς εκπαίδευσης και ανάπτυξης νέων δεξιοτήτων που τους παρέχουμε και μέσα από την ενασχόληση τους σε νέα προκλητικά έργα, τα οποία δίνουν ευκαιρίες προσωπικής ανάπτυξης και εξέλιξης.
Μαρία Καφεντζή, Human Resources Director της Ολυμπιακής Ζυθοποιίας.
To συγκεκριμένο μοντέλο παρακίνησης είναι ένα παραδοσιακό μοντέλο το οποίο ήταν πιο αποτελεσματικό στο παρελθόν. Σήμερα θεωρώ πως υπερισχύουν περισσότερο σύγχρονα μοντέλα παρακίνησης που βασίζονται στην αυθεντική και ειλικρινή συζήτηση ανάμεσα σε ένα υφιστάμενο και ένα προϊστάμενο. Οι εργαζόμενοι παρακινούνται περισσότερο όταν γνωρίζουν τη σημαντικότητα της θέσης του σε έναν οργανισμό και πώς αυτή σχετίζεται με την επίτευξη του οράματος της εταιρείας, όταν αναγνωρίζεται και εκτιμάται η συνεισφορά τους και όταν λαμβάνουν την υποστήριξη που χρειάζονται για να φέρουν εις πέρας τις αρμοδιότητές τους.
Ελένη Μαντζικοπούλου, Υποδιευθύντρια, Υπηρεσίες Ανθρώπινου Δυναμικού, KPMG.
Δεν με εκφράζει καθόλου αυτός ο τρόπος, ποτέ δεν τον καταλάβαινα, εκφράζει μάλλον ανωριμότητα και ανασφάλεια του όποιου manager την εφαρμόζει. Οφείλουμε να καθοδηγούμε, να εκπαιδεύουμε τις ομάδες μας να πετύχουν τα αποτελέσματα, να θέτουμε τους στόχους μέσα από διαδικασίες που μας εξελίσσουν, όχι μόνο ως επαγγελματίες, αλλά κυρίως ως άτομα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με σεβασμό και αγάπη σε αυτό που κάνουμε καθημερινά. Η τακτική «μαστίγιο και καρότο», δεν χτίζει σχέσεις αλληλοσεβασμού και έμπνευσης, και σίγουρα δεν «χτίζει» δυνατές ομάδες.
Ελένη Ασβεστά, Διευθύντρια Ανθρώπινου Δυναμικού του ομίλου KLEEMANN.
Το «Μαστίγιο και Καρότο» εκτιμώ ότι είναι ένα υπερεκτιμημένο και παρωχημένο μοντέλο παρακίνησης.
Χρήστος Μανιατόπουλος, Εκτελεστικός Διευθυντής της ICTS HELLAS.
Για την φύση της εργασίας στον 21ο αιώνα θεωρείται ένα παρωχημένο μοντέλο. Εμείς στην ICTS προσανατολίζουμε την ομάδα μας να δώσει τον καλύτερο της εαυτό πρωτίστως μέσα από την εσωτερική παρακίνηση.
Αντώνης Παπαχρίστου, Διευθυντής Ανθρώπινου Δυναμικού της Housemarket AE (IKEA Franchisee για Ελλάδα, Κύπρο και Βουλγαρία).
Το παραπάνω μοντέλο, το οποίο λειτούργησε κατά κόρον τις προηγούμενες δεκαετίες, θεωρώ ότι έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Και εδώ τίθεται το ερώτημα του πώς μπορούμε να παρακινήσουμε τους ανθρώπους μας, προκειμένου να ενισχύσουμε τη δέσμευση του, να αισθανθεί κοινωνός της στρατηγικής της εταιρείας, ώστε να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις τις εποχής. Μέσω της ενδυνάμωσης και της ανάπτυξης, τα οποία ολοκληρώνουν το άτομο ως επαγγελματία.
Ενδυναμώνουμε τους ανθρώπους μας προσφέροντας τους ένα περιβάλλον στο οποίο νοιώθουν σημαντικοί και αποδεκτοί χωρίς να κυριαρχεί το αίσθημα του φόβου. Ταυτόχρονα, τους προσφέρουμε τα εργαλεία που χρειάζονται προκειμένου να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους. Καλό είναι να μην ξεχνάμε, ότι η ανάπτυξη και εξέλιξη των ανθρώπων μας είναι επένδυση για το μέλλον.
Τόνια Μαύρου, Διευθύντρια Ανθρώπινου Δυναμικού Leroy Merlin.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι κινητοποιούνται από οικονομική αναγνώριση, το γνωστό ως «Μαστίγιο και Καρότο» ή τουλάχιστον είναι βραχυπρόθεσμο. Οι άνθρωποι κινητοποιούνται από τη συνεχή ανάπτυξη και το καλό εργασιακό κλίμα.
Διαβάστε επίσης:
Σχόλια