Απέκτησες την Ferrari, αλλά δεν έχεις τα «καύσιμα» για να την κυκλοφορήσεις;

Ένα άρθρο sequel για το σύμβολο δόξας και επιτυχίας του ανθρώπινου είδους στη σημερινή εποχή. Ένα «όχημα» άρρηκτα συνδεδεμένο με την πυραμίδα της επιτυχίας και ικανό να οδηγήσει τον κάθε ιδιοκτήτη του στο απόγειο των ονείρων του. Ναι, αλλά τι γίνεται όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με το όνειρο τελικά; Είναι όντως τόσο υπέροχο; Η λαχτάρα να το ζήσεις παραμένει ακέραιη; Λίγοι θα βρεθούν να απαντήσουν την αλήθεια. Την αλήθεια, που μέσα μας όλοι γνωρίζουμε. Η θέα της «επιθυμίας» μας, μετά από όλα αυτά τα «χιλιόμετρα», που έχουμε διανύσει για να την «συναντήσουμε, είναι τρομακτική. Την κοιτάς και δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις. Να χαρείς που τα κατάφερες ή να αρχίσεις να ουρλιάζεις από απόγνωση και φόβο για το πώς θα κινηθείς από εδώ και πέρα. 

Μα τι υπάρχει «από εδώ και πέρα»; Κανείς δεν μας είπε την συνέχεια. Κι αυτό γιατί η συνέχεια είναι άβολη, αμήχανη. Πρόκειται για ένα κομβικό σημείο, όπου, ακόμα κι αυτοί που τόλμησαν να δράσουν για να αγγίξουν την «ευκαιρία» τους δεν φαντάστηκαν ποτέ πως θα έρθουν αντιμέτωποι, στο τέλος, με τα ίδια τους τα όρια. Μία κατακόκκινη Ferrari, η οποία κατέληξε στο γκαράζ τους, χωρίς «καύσιμα», εγκλωβισμένη και καταδικασμένη να τους υπενθυμίζει τον φόβο τους καθημερινά.

Ποιον φόβο; Να τη πάλι αυτή η λέξη. Πήρες «αυτοκίνητο» μεγάλης ιπποδύναμης και μου φοβάσαι την «ταχύτητα». Δεν φταίω εγώ, λοιπόν, αν σου την αναφέρω. Εσύ αποτελείς το οξύμωρο της υπόθεσης. Που θέλω να καταλήξω; Αποφάσισες να κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να καταφέρεις να αποκτήσεις την ευκαιρία στην επαγγελματική σου ζωή. Έκανες πολλές υποχωρήσεις, στο εργασιακό σου περιβάλλον και στην διαχείριση του ελεύθερου χρόνου σου, και έβαλες ένα όριο να αντέξεις μέχρι την στιγμή που θα πραγμάτωνες τον στόχο σου. Ορίστε, το πέτυχες! Σου αξίζουν όντως πολλά συγχαρητήρια, αρχικά γιατί δεν εγκατέλειψες και στην συνέχεια, διότι κατέληξες να έρθεις αντιμέτωπος με την αρχική σου ιδέα στην πράξη. Λίγοι άνθρωποι το κατορθώνουν. Μα το «παιχνίδι» μόλις ξεκίνησε κι εσύ φαντάζεις ήδη κουρασμένος. 

Πρέπει να κατανοήσουμε πως το θέμα δεν είναι να οπτικοποιήσουμε τον στόχο μας, αλλά να τον ζήσουμε και να τον απολαύσουμε. Και αυτή η απόλαυση δεν έρχεται μόνη. Συνοδεύεται από λάθη, από αγωνία, από ανθρώπους που θα μας φοβηθούν και θα προσπαθήσουν να μας σταματήσουν, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως το τελικό αποτέλεσμα πάντα μας δικαιώνει. Το πραγματικό ρίσκο, λοιπόν, έρχεται  όταν φτάνεις στον στόχο σου και πρέπει να αναμετρηθείς μαζί του. Το να «τον» αντικρίσεις  και να επιστρέψεις στην πρότερη κατάσταση είναι ο εύκολος δρόμος, αλλά για να φτάσεις μέχρι εδώ είμαι σίγουρη πως ανήκεις σε αυτούς που οι εύκολοι δρόμοι δεν ήταν ποτέ της αρεσκείας τους. Από την άλλη μεριά, το να αγγίξεις το όνειρό σου και να προχωρήσεις μαζί του, σαν φίλοι, σαν συνοδοιπόροι, είναι σίγουρο πως θα σε εξελίξει ως οντότητα, αλλά και ως επαγγελματία. Σαν μία αμοιβαία σχέση, αναπνέεις με αυτήν και βρίσκεις τρόπους να την ανανεώνεις για να μην σε βαρεθεί ποτέ. 

Εάν πάλι, ανήκεις σε αυτούς που τρομάζουν εύκολα, και είσαι τύπος Why Me αντί για Try Me,είμαι σίγουρη πως θα βρεις πολλούς να σου κάνουν παρέα. Μα αλήθεια, πες μου, εσύ τι γυρεύεις τελικά; Την «παρέα» ή την ηθική ικανοποίηση; Τα ίδια πρωινά ή την περιπέτεια; Ό,τι κι αν απάντησες σήμερα, εγώ πάλι θα βρω έναν τρόπο να σε παρακινήσω αύριο…!