Οι βασικές αρχές για τη δημιουργία της «Νέας Επιχείρησης»: Η ευφυία της συνύφανσης

Το φαινόμενο που ονομάζεται «ο κόσμος των οργανώσεων» ή ο «επιχειρηματικός κόσµος» έχει µελετηθεί τόσο από τους κοινωνικούς επιστήµονες, όσο και από τους επιστήµονες των θετικών επιστηµών. Οι φυσικοί επιστήµονες ασχολήθηκαν µε τον τρόπο που οι επιχειρήσεις µετατρέπουν ακατέργαστες φυσικές ύλες σε τελικά χρήσιµα προϊόντα. Εφαρµόζοντας τα επιτεύγµατα των θετικών επιστηµών οι µηχανικοί δηµιούργησαν διάφορες µεθόδους χρήσης της τεχνολογίας, που αποσκοπούσαν στην πλέον αποδοτική χρήση των φυσικών και των ανθρώπινων πόρων. Εποµένως σήµερα ο κάθε επιχειρηµατίας µπορεί να έχει στη διάθεσή του την πιο σύγχρονη τεχνολογία, για να παράξει τα πλέον σύνθετα προϊόντα. Η χρήση της τελευταίας τεχνολογίας είναι η αναγκαία προϋπόθεση για την επίτευξη καλής απόδοσης των επιχειρησιακών πόρων. ∆εν είναι όµως και η ικανή προϋπόθεση. Με άλλα λόγια είναι πιθανόν δύο επιχειρήσεις να χρησιµοποιούν την ίδια τεχνολογία και η µία να είναι πιο «αποδοτική» από την άλλη, πράγµα που σηµαίνει ότι η κατάλληλη τεχνολογία από µόνη της δεν αρκεί. Χρειάζεται και η κατάλληλη νοοτροπία του επιχειρηµατία για τη διοίκηση των διαφόρων λειτουργιών της επιχείρησης. Καλώς ή κακώς ο άνθρωπος υιοθετεί µια νέα τεχνολογία πολύ πιο εύκολα και γρήγορα, απ’ ό,τι υιοθετεί µια νέα νοοτροπία.

Από τα παιδικά µας χρόνια διδαχθήκαµε ότι είναι καλό να είσαι έξυπνος, ότι οι έξυπνοι άνθρωποι πάνε πάντα πιο µπροστά από αυτούς που δεν είναι έξυπνοι. Έξυπνοι µαθητές στο ∆ηµοτικό Σχολείο και στο Γυµνάσιο, µπαίνουν στο Λύκειο και έξυπνα Λυκειόπαιδα µπαίνουν στο Πανεπιστήµιο. Οι πολύ έξυπνοι µπαίνουν στις Ιατρικές Σχολές και στα Πολυτεχνεία, ενώ οι λιγότερο έξυπνοι καταλήγουν σε άλλες σχολές ή σπουδάζουν στο εξωτερικό. Το κριτήριο γι’ αυτό το είδος της εξυπνάδας είναι η ικανότητα του νέου ανθρώπου να λύνει δύσκολα προβλήµατα Χηµείας, Φυσικής και Μαθηµατικών. Το µήνυµα που προωθείται είναι ότι, αν θες να προοδεύσεις στη ζωή, θα πρέπει να γίνεις καλός στις «θετικές» επιστήµες. Έτσι αρχίζουν οι νέοι να διαµορφώνουν τους πνευµατικούς ήρωές τους, ανάµεσα στους οποίους κορυφαίοι είναι ο Αρχιµήδης, ο Θαλής και ο ∆ηµόκριτος, από τους «δικούς µας», και ο Νεύτων, ο ∆αρβίνος και φυσικά ο διάσηµος Αϊνστάιν, από το στρατόπεδο των «ξένων».

Το ίδιο µήνυµα διαιωνίζεται και στα πανεπιστήµια. Εδώ οι νέοι ξοδεύουν άλλα τέσσερα ή πέντε χρόνια εµβαθύνοντας στις γνώσεις και στα κατορθώµατα των ηρώων τους. Από τότε όµως που πρωτοδιαµορφώθηκαν αυτές οι εκπαιδευτικές αξίες, ο κόσµος γύρω µας έχει αλλάξει ριζικά. Η κοινωνία έχει µεταπηδήσει από την αγροτική οικονοµία στη βιοµηχανική και από αυτήν στη µεταβιοµηχανική. Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τα χωριά και εγκαταστάθηκαν στις πόλεις. Το τρένο, το αυτοκίνητο και το αεροπλάνο αντικατέστησαν τα άλογα, τα κάρα και τα βαπόρια. Το τηλέφωνο, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το διαδίκτυο και το SMS αντικατέστησαν τον τελάλη µε το χωνί του χωριού. Με άλλα λόγια, ενώ το περιβάλλον µέσα στο οποίο γεννιόµαστε και µεγαλώνουµε βοµβαρδίζεται και ταρακουνιέται από πολλές, συχνές και ριζικές αλλαγές, εµείς περνούµε το πρώτο ένα τρίτο της ζωής µας αγνοώντας τες. Όταν αργά ή γρήγορα οι επιπτώσεις αυτών των αλλαγών µας χτυπήσουν κατακούτελα, τότε καταλαβαίνουµε ότι όλα τα θεωρήµατα και οι εξισώσεις που λύσαµε δε µας βοηθούν και αρχίζουµε να κυνηγούµε το φουκαρά αποδιοποµπαίο τράγο, το «σύστηµα».

Αυτό το σύνδροµο του «πέρα βρέχει» ή «εδώ έχουµε λιακάδα» έχει εισχωρήσει και στην επαγγελµατική µας ζωή. Ο επιτυχηµένος ιδρυτής µιας οικογενειακής επιχείρησης υποθέτει πως, ό,τι και ν’ αλλάξει γύρω του και όσο και µεγάλη να είναι η αλλαγή, αυτός µε την εξυπνάδα του θα το αντιµετωπίσει επιτυχώς. Το κακό είναι ότι, όπως και ο καλός φοιτητής είχε την εξυπνάδα του Πανεπιστηµίου, έτσι και ο ηγέτης µας έχει τις γνώσεις και τα ταλέντα που είναι συγκροτηµένα σ’ έναν κόσµο του προχθές. Οι νέοι καιροί απαιτούν νέα εξυπνάδα.

Με βάση τα παραπάνω, θα δώσουµε το όνοµα «Η Ευφυΐα της Συνύφανσης» σ’ αυτήν την εξυπνάδα και θα την ορίσουµε ως την καταπληκτική ικανότητα να αντιλαµβάνεται ο άνθρωπος το πνεύµα των καιρών και να εκµεταλλεύεται τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται, για να δηµιουργεί επιτυχηµένους οργανισµούς.

Τελικά, Ηγέτες Συνύφανσης είναι εκείνοι που αντιλαµβάνονται και αξιολογούν τη θέση τους στον κόσµο, στο άµεσο περιβάλλον µέσα στο οποίο ζουν, και εξοικονοµούν τα προς το ζην. Είναι οι ιδρυτές και ηγέτες των επιχειρήσεων που έχουν το ταλέντο να υφαίνουν από τα διάφορα συµβάντα του κόσµου όµορφα και χρήσιµα χαλιά, που θα στολίσουν τα γραφεία και εργοτάξια των επιχειρήσεών τους µέσα στα επόµενα χρόνια.