Πως ενεργοποιούμε την εσωτερική μας δύναμη όταν παραδινόμαστε στην ροή του αυθεντικού εαυτού

Κοιτάζοντας στο λεξικό την σημασία του  ρήματος ΄παραδίδωμι΄ το Ελληνικό μου DNA δημιουργεί μία μεγάλη αντίσταση : δίνω, διαβιβάζω, παραδίδω, μεταβιβάζω. Γιατί χρειάζεται να δώσω-παραδώσω-μεταβιβάσω την όποια εξουσία ή δύναμη έχω ήδη; Μήπως να αλλάζαμε θέμα στο άρθρο; (ρωτάει μία εσωτερική φωνούλα)

Το ΕΓΩ , ως παντοδύναμη ΄κυβέρνηση΄, δεν αισθάνεται άνετα όταν χάνει τον έλεγχο των σκέψεων και πράξεων  μας και προβάλλει την μέγιστη αντίσταση που μπορεί μέσα από περιοριστικές σκέψεις και πεποιθήσεις. Ως κεντρική και πρωταγωνιστική-μέχρι την έναρξη της πορείας εσωτερικής αναζήτησης- φιγούρα της ΄ιστορίας΄ που έχουμε δημιουργήσει για τον εαυτό μας στην μέχρι τώρα ζωή μας, δεν αρέσκεται σε αλλαγές του σεναρίου. Το σενάριο βασίζεται κυρίως στο παρελθόν και στον σχεδιασμό των προσδοκιών του μέλλοντος. Τα συστατικά στοιχεία του ΕΓΩ αποτελούν οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι μνήμες , ασυνείδητοι ρόλοι και συλλογικές ταυτοποιήσεις (εθνικότητα, θρησκεία κλπ).

΄Μα τι σχέση έχει το εγώ με την διαδικασία της εσωτερικής αναζήτησης και της πνευματικής αφύπνισης;΄  ΄Μια χαρά έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας μέχρι τώρα, δεν χρειαζόμαστε νέες δοκιμασίες στους δύσκολους αυτούς καιρούς΄  ΄Τώρα ,περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχουμε ανάγκη τον εγωιστικό εαυτό μας για να επιβιώσουμε΄ είναι κάποιες από τις αντιδράσεις που προβάλλονται ως εκλογίκευση της αντίστασης στην αλλαγή και την εξέλιξη του εαυτού μας.

Η φυσική τάση του ΕΓΩ να ενδυναμώνεται, εκφράζεται μέσα από την ταυτοποίηση με αντικείμενα-πράγματα (το σπίτι μου, το ρολόι μου, το αυτοκίνητό μου, το περιβάλλον μου κλπ) με τα οποία και συνδεόμαστε ανάλογα με το επίπεδο της συνειδητότητας που έχουμε εξελίξει. Όσο λιγότερο συνειδητά ζούμε τόσο περισσότερο συνδεδεμένοι βρισκόμαστε με τα πράγματα και τις μορφές του περιβάλλοντος. Στην περίπτωση αυτή προκύπτει ως ανάγκη περαιτέρω ενδυνάμωσης μας η απόκτηση περισσότερων ή/και πιο σημαντικών-μεγαλύτερης αξίας πραγμάτων.

Καθώς όμως η ευχαρίστηση-απόλαυση αυτής της απόκτησης διαρκεί ολοένα και λιγότερο , ωθούμαστε σε ένα ανελέητο κυνηγητό των ΄επόμενων και καλύτερων αποκτημάτων΄ μήπως  βρούμε μεγαλύτερη απόλαυση, ΄ευτυχία΄, χαρά, νόημα ζωής. Τοιουτοτρόπως δίνουμε την ευκαιρία να εμφανιστούν στην ζωή μας η πλήξη, δυσαρέσκεια, θλίψη, ένταση, απογοήτευση και το αδιέξοδο, καθώς ποτέ δεν κλείνει ο φαύλος αυτός κύκλος.

Εδώ συνήθως δεν τολμάμε να αποχωριστούμε τις προσκολλήσεις και πλασματικές ανάγκες μας , ακόμα κι αν μας οδηγούν (αυτές ή η απουσία τους) με μαθηματική ακρίβεια στην απόγνωση και την κατάθλιψη. Το κίνητρο παράδοσης σε μία νέα και αυθεντική πραγματικότητα, σε μία εσωτερική εξερεύνηση και γνήσια αληθινή ταυτότητά μας προκύπτει συνήθως από εξωτερικά αίτια . Όταν με οδυνηρό τρόπο αποταυτιστούμε από την ΄πραγματικότητα΄ αυτή (κρίση, σοκ, απώλεια δεδομένων, απότομη αλλαγή) τότε έχουμε την επιλογή να ΄επιστρέψουμε΄ στον αληθινό εαυτό μας, διαχειριζόμενοι το δύσκολο αυτό ταξίδι της αφύπνισης παρά τις προσωρινές δοκιμασίες και προκλήσεις.

Το Εγώ υποχωρεί μέσα από την διεργασία της παράδοσής μας στο πνεύμα και την βαθύτερη ουσία μας, στην ψυχική μας υπόσταση. Επιστρέφουμε στην αρχική μας θέση, εντός του πνευματικού εαυτού, όπου ανακαλύπτουμε εκ νέου την αστείρευτη δύναμη της αλήθειας της ύπαρξής μας πέρα από τις ψευδαισθήσεις του φαινομενικού κόσμου.

΄Η ουσία της φιλοσοφίας είναι ότι ο άνθρωπος πρέπει να ζει έτσι ώστε η ευτυχία του να εξαρτάται όσο λιγότερο γίνεται από εξωτερικά αγαθά.΄ Επίκτητος (50 μ.χ.- 138 μ.χ.)