Μαθήματα Επιχειρηματικής Ιστορίας [Μέρος Γ’]

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει και ‘σεις: Έχουν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται οι διαφημίσεις μέσα στο μετρό, στον ηλεκτρονικό τύπο, σε άλλα πολυσύχναστα και επισκέψιμα μέρη, με μικρότερες εταιρείες από αυτές που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε, να παίρνουν το θάρρος και να διεκδικούν θέσεις στη Διαφήμιση. Κάτι ανάλογο παρατηρείται και στις μηχανές αναζήτησης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με έμφαση στην βελτιστοποίηση ή στη διαχείριση των αποτελεσμάτων αναζήτησης και στην προώθηση μέσω δημοσίων προσώπων (Influencer Marketing).

Βλέπουμε ότι αυτές οι μικρομεσαίες διεκδικούν και κερδίζουν εντονότερη προβολή από μεγαλύτερες εταιρείες, πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει είτε ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις έφτασαν τον στόχο τους όσον αφορά την επικοινωνία ή αδυνατούν να τον εκπληρώσουν και διανέμουν διαφορετικά τις δαπάνες, είτε ότι οι μικρομεσαίες ωρίμασαν και συνειδητοποίησαν τη σημασία της εταιρικής επικοινωνίας, εντοπίζοντας ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, ώστε να παλεύουν με ζήλο και να κερδίζουν κατά κράτος στη συστηματικότητα της προώθησης και στη ποικιλία των μέσων.

Ή μήπως δεν είναι καθόλου έτσι; Μήπως οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα δεν είναι αρκετά ώριμες και η παραπάνω παρατήρηση είναι απολύτως συγκυριακή; Γιατί η παρατήρηση αυτή να γίνεται τώρα και να μην έχει γίνει τα τελευταία δέκα σχεδόν χρόνια της οικονομικής κρίσης; Κακά τα ψέματα: Όσο μπαίνουμε όλο και πιο βαθιά στην οικονομική κρίση, τόσο πιο απαιτητικοί γίνονται οι καιροί. Μάλλον εξ αρχής ο επιχειρηματικός κόσμος εν Ελλάδι δεν είχε ωριμάσει μαζικά ή ωρίμασε απότομα τώρα τελευταία.

Η επικοινωνία είναι ζωογόνος διαδικασία για μία επιχείρηση, απαραίτητη για τη βιωσιμότητα και την εξέλιξη της. Αποτελεί στην ουσία το τρίτο στάδιο που επάγεται τον σχεδιασμό και την οργάνωση. Η ειδοποιός διαφορά με τα των σχετικών άρθρων (Μέρος Α’ και Μέρος Β’) είναι πως η επικοινωνία πρέπει να λειτουργεί αδιάκοπα και παράλληλα με την αυτοματοποιημένη παραγωγή, αν όχι συστηματικότερα, με μεγαλύτερο παρεμβατισμό και πολυπλοκότητα στην εκτέλεση, διότι όσο καλά και αν έχετε οργανώσει την παραγωγή σας, όσο όμορφο και χρηστικό κι αν είναι το προϊόν σας, πάντα θα πρέπει να το παρουσιάσετε στον κόσμο και πάντα θα ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός ανταγωνιστή με καλύτερο ή χειρότερο προϊόν, για πιο ευρύ ή πιο εξειδικευμένο κοινό, όπου θα κλείσει την πώληση πριν από ‘σας με τον πελάτη που εσείς θα θέλατε να έχετε.

Όσο θεμελιώδης και αν είναι η ανάγκη για επικοινωνία, άλλο τόσο περίπλοκη και σύνθετη είναι η διαδικασία της επικοινωνίας ούτως ώστε να μεταδώσεις ένα μήνυμα σωστά, με αποτέλεσμα τη πώληση προϊόντων  και τη δημιουργία μίας ουσιαστικής σχέσης με έναν πελάτη. Γι’ αυτό προσωπικά πιστεύω ότι δεν έχουμε εμβαθύνει τόσο στην επικοινωνία, παρά μόνο ελάχιστες επιχειρήσεις επενδύουν συστηματικά. Ακολουθώντας το παράδειγμα στελεχών επιτυχημένων επιχειρήσεων, μεταξύ πολλών πολύ αξιόλογων ανθρώπων, ξεφύτρωσαν ορισμένοι μαϊντανοί ως είθισται, ισχυριζόμενοι ότι είναι ειδικοί στην επικοινωνία, γεγονός που δημιούργησε ένα ντόμινο αποτελεσμάτων.

Ένα από αυτά ήταν η χονδροειδής υπερεξειδίκευση επιμέρους διεργασιών της εταιρικής επικοινωνίας και η ανάδειξή τους σε επιστήμες! Έχουμε να μεριμνήσουμε για την Διαφήμιση, για τις Δημόσιες Σχέσεις, για τον Τύπο και τα ΜΜΕ, για τις Πωλήσεις, για την Εξυπηρέτηση Πελατών, για τις Υπηρεσίες μετά την Πώληση, για τις Δημοσκοπήσεις των Καταναλωτών κλπ. Χάνουμε όμως έτσι την ουσία: Δεν αναγνωρίζουμε πως ίσως ένας επαγγελματίας με το κατάλληλο υπόβαθρο – όχι απαραίτητα γνωστικό – να μπορεί να καλύψει όλες τις διεργασίες από μόνος του, διότι δεν γίνεται μία μικρομεσαία ν’ απασχολεί «πεντέξι» στελέχη που προσεγγίζουν, αλλά δεν παράγουν, πλούτο.

Η επικοινωνία είναι κάτι ενιαίο και αδιαίρετο, που μπορεί μεν να προσαρμόζεται κάθε φορά στις συνθήκες του καιρού με μέσα, τρόπους και συγκυρίες να ευνοούν κάποιους έναντι άλλων, ωστόσο δε πάντα ένας θερμός χαιρετισμός, με ένα πλατύ χαμόγελο και μια στιβαρή χειραψία ή κάτι αντίστοιχο τηρουμένων των αναλογιών στην εκάστοτε περίσταση θα κερδίζει τον πελάτη ανεξαρτήτως εποχής.