Μαθήματα Επιχειρηματικής Ιστορίας [Μέρος Β]

Στο Μέρος Α’ θίξαμε την ανάγκη ενός επιχειρηματία να γνωρίζει εκ των προτέρων τα όρια της αγοράς που ενδιαφέρεται να δραστηριοποιηθεί και τα όρια του εγχειρήματος του, ώστε να δύναται να προσχεδιάσει την δραστηριότητά του και να απεικονίσει τις επιμέρους λειτουργίες με όσο μεγαλύτερο βάθος γίνεται.

Ωστόσο, όσο καλός και αν είναι ο σχεδιασμός, πάντα θα υπάρχουν οι αστάθμητοι παράγοντες, τα ανθρώπινα λάθη και οι κακές στιγμές που μπορεί να μας γειώσουν. Το ότι γνωρίζουμε τα όρια μας δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι θα προσεγγίσουμε ή εξασφαλίσουμε την ανάπτυξή μας έως εκείνα με ένα σταθερό ρυθμό ή σε μονόδρομο χωρίς επιστροφή. Αλλιώς δεν μιλάμε για επιχείρηση: Το επιχειρείν είναι ο διαρκής πόλεμός μας «εναντίον του Κόσμου».

Δεν πάω να φρενάρω τον ενθουσιασμό και τη ζωηράδα, αντιθέτως πάω να αναδείξω τα χίλια μύρια εμπόδια που θα πετάξει μπροστά σας η πραγματικότητα αμέσως μόλις της χτυπήσετε τη πόρτα και σας ανοίξει. Είναι μεγάλη πρόκληση να διαχειρίζεστε αποτελεσματικά καθημερινά προβλήματα με το Κράτος, με τυχόν συνεργάτες, με τυχόν εργαζόμενους, με τις εγκαταστάσεις σας, με τους προμηθευτές σας, τυχόν κακούς πελάτες και με άλλους παράγοντες εν γένει. Δυστυχώς πολλοί πέφτουμε σε αυτό το λούκι, το οποίο φτάνει μέχρι τον λαιμό μας και μας πνίγει, διότι κάθε νέο πρόβλημα και κάθε λύση σε πρόβλημα συνήθως αναδεικνύει περισσότερα προβλήματα, σαν μία Λερναία Ύδρα. Επομένως δυστυχώς αποτυγχάνουμε στον κύριο στόχο μας ως επιχειρηματίες, στο να λειτουργεί το εγχείρημά μας αυτόματα, χωρίς την συστηματική παρουσία μας, παράγοντας παράλληλα για εμάς ένα υπολογίσιμο κέρδος.

Ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τόσα πράγματα όσα του επιτρέπουν οι δυνατότητες του, επομένως εκ των πραγμάτων υπάρχει - και μέχρι ένα σημείο πάντα θα υπάρχει - αδυναμία συνολικής διαχείρισης των καθημερινών ζητημάτων. Ως επιχειρηματίες πρέπει να φροντίζετε για την καθημερινή παραγωγή σας, για την επίτευξη των πωλήσεων, για την δημιουργία ουσιαστικών σχέσεων με τους πελάτες σας ώστε να τους κρατήσετε πιστούς, για τη συνολική φήμη και εικόνα σας, για τα οικονομικά σας, τα λειτουργικά σας, τους φόρους σας, τις σχέσεις σας με το Δημόσιο, τους ανταγωνιστές σας και για άλλα πολλά. Ωστόσο όπως είπαμε, φύσει, δεν μπορείτε να τα κάνετε όλα, ενώ αν προσπαθήσετε να τα κάνετε όλα, είτε δεν θα τα κάνετε σωστά, είτε δεν θα τα κάνετε ολοκληρωμένα.

Επομένως η προσέγγιση στη λύση σχετίζεται με την κλιμάκωση. Κανείς δεν σας επιβάλλει να είστε εσείς που θα διαχειρίζεστε όλες τις υποθέσεις. Οι παροιμίες του στυλ “αν θες να γίνει κάτι καλά καν’ το μόνος σου” δυστυχώς διαστρεβλώνουν τη σκέψη, διότι είτε έχουν βαθύτερα νοήματα - που σίγουρα δεν είναι τα προφανή - είτε μας ξυπνάνε επιβλαβείς διαθέσεις. Το πρόβλημα της καθημερινής διαχείρισης επιλύεται εάν συνυπολογίσουμε στην εξίσωση ένα σύστημα διοίκησης και τους κατάλληλους ανθρώπους με την κατάλληλη συμμετοχή. Δεν θέλετε και δεν μπορείτε να διαχειρίζεστε όλες τις υποθέσεις. Θα καταρρεύσετε. Θέλετε ωστόσο να υπάρχει ένα μέσο προέκτασης της γενικής βούλησής σας. “Γεννηθήτω Σύστημα”.

Συνοπτικότερα λοιπόν, αντί να διαχειρίζεστε προβλήματα και καθημερινές διεργασίες, διαχειριστείτε ανθρώπους, ανθρώπους ικανούς να ρυθμίσουν τα εν λόγω ζητήματα, όπως κρίνετε ότι πρέπει να επιμεριστούν. Όπως λέει και ο Sun Tzu – για το ψαγμένο της ημέρας: “Management of many is the same as management of few. It is a matter of organization”. Το σύστημα που αναφέραμε παραπάνω λοιπόν, εφόσον χαρακτηρίζεται από Οργάνωση, δηλαδή μία σχεδόν τέλεια ισορροπία στην κάλυψη των αναγκών και στην πραγματοποίηση των διεργασιών, ώστε να προκύπτουν ελάχιστα προβλήματα μόνο από αστάθμητους παράγοντες, μας ελαφρύνει από το βάρος και την ανάγκη να παρέμβουμε στη καθημερινή διαχείριση προβλημάτων, μας βοηθά να διατηρούμε τις επιδώσεις μας ώστε να φτάσουμε το εγχείρημά μας στο peak του και μέσω παρατήρησης της διαντίδρασης των ανθρώπων μας, μας μαθαίνει πολύτιμα μαθήματα.