Goin’ Corporate 101: Personal Branding Elements

Έτσι στην Αγγλική τα λέγαμε και ‘μεις στο χωριό μου. Στο χωριό μου επίσης μιλούσαμε για «μπέσα», για ικανότητα, για αξιοπιστία και για επιτεύγματα όταν αναφερόμασταν σε κάποιον για έναν τρίτο που δεν γνώριζε. Ενθυμούμενος λοιπόν αυτό, θέλησα να το χρησιμοποιήσω σαν αλληγορία και να αναδείξω μία από τις διαδικασίες προσωπικής, επαγγελματικής προβολής. Πολλοί από εμάς, φιλόδοξοι καριερίστες, ελεύθεροι επαγγελματίες, εν γένει φιλόδοξοι άνθρωποι με έντονη διάθεση ανέλιξης, από την ζωηρή επιθυμία μας να προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας για εργασία σε μία από ΤΙΣ μεγάλες επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, χάνουμε τον προσανατολισμό μας και αναλωνόμαστε, με τα χρόνια να περνάνε, να μας παίρνει από κάτω, ή αν είμαστε νέοι ακόμα να αποθαρρυνόμαστε από το «βουνό» των πραγμάτων που αντικρίζουμε πως έχουμε μπροστά μας. Από την άλλη, ένα επιπλέον πρόβλημα είναι ότι αναγνωρίζουμε πως η πεπατημένη δεν θα μας βοηθήσει – γιατί ως φιλόδοξοι, αντιλαμβανόμαστε πως πρέπει να κάνουμε τη διαφορά.

Τι μπορούμε να κάνουμε! Ή μάλλον, τι μπορούμε να μην κάνουμε! Ας πιάσουμε την πεπατημένη: Αυτό που έχουμε κατά νου στην Ελλάδα είναι οι προπτυχιακές σπουδές αμέσως μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις, οι οποίες θα πρέπει να συνδυαστούν με ένα μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης σχετικού αντικειμένου ή αντικειμένου με υψηλή ζήτηση. Ωστόσο, με τόσα πολλά προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα και με τόσους πολλούς εισακτέους και αποφοίτους, με συλλόγους αποφοίτων και άλλους κλαδικούς συλλόγους, η εν λόγω διαδικασία εδραιώθηκε ως πεπατημένη, με αποτέλεσμα να αποτελεί πλέον το σύνηθες, το «ελάχιστο εγγυημένο». Βλέποντας αυτό το ελάχιστο εγγυημένο, καταλαβαίνετε ότι δεν μπορούμε να αφιερώσουμε όλη μας τη ζωή σπουδάζοντας ούτως ώστε – κάποια στιγμή – να ξεκινήσουμε δυναμικά μία καριέρα.

Ένας από τους τρόπους να προσεγγίσουμε τον σκοπό μας και να εργαστούμε ΣΤΙΣ μεγάλες επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, είναι οι Πιστοποιήσεις Προσόντων. Φανταστείτε τις πιστοποιήσεις ως μία καλή επαγγελματική ομολογία, αντίστοιχη της καλής κοινωνικής μαρτυρίας. Πρόκειται για διαδικασίες εξειδίκευσης εκτός του Ακαδημαϊκού χώρου. Δεν χρησιμεύουν ως ακαδημαϊκά τυπικά προσόντα και δεν αναγνωρίζονται από παραδοσιακές ή κρατικές δομές ως τέτοια για οργανικές θέσεις. Παράλληλα όμως, ακριβώς επειδή δεν έχουν καμία σχέση με Ακαδημαϊκές δομές, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές και αποκτημένες, διότι έχουν δημιουργηθεί εν είδη εξειδίκευσης και δοκιμασίας για στελέχη της Αγοράς Εργασίας,. Ευτυχώς! Ειδάλλως θα ήταν ήδη μέρος της πεπατημένης.

Μπορούμε ενδεικτικά να απαριθμήσουμε ορισμένες ως παραδείγματα, σχετικές με την παροχή διαχειριστικών υπηρεσιών. Αυτές είναι:

• Η πιστοποίηση Project Management Professional του Project Management Institute. Πρόκειται για την βασική πιστοποίηση ενός Υπεύθυνου Διαχείρισης Έργων. Εάν κάποιος  το επιθυμεί, μπορεί να εμβαθύνει στη Διαχείριση Κινδύνων ή στην Διαχείριση Προγραμμάτων κ.α.
• Η πιστοποίηση Chartered Financial Analyst του CFA Institute από την άλλη είναι πιο σύνθετη. Απαιτεί χρόνο για μελέτη και γνώση της αγοράς. Με την εν λόγω πιστοποιούνται κυρίως επενδυτικοί και χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι. 
• Η πιστοποίηση ACCA της ομώνυμης Ένωσης, με διεθνή αναγνώριση απευθύνεται σε Λογιστές, Φοροτεχνικούς και Εσωτερικούς Ελεγκτές.
• Tέλος, για τους IT αναγνώστες, μία πρόταση θα ήταν να πιστοποιηθείτε ως Certified in Risk and Information Systems Control (CRISC) από τον ISACA. Το πρόγραμμα ουσιαστικά πιστοποιεί γνώσεις Μηχανοργάνωσης και Πληροφοριακών Συστημάτων σε συνδυασμό με τη Διαχείριση Έργων, τη Διαχείριση Κινδύνων και τον Εσωτερικό Έλεγχο.

Σίγουρα με μία πρόχειρη έρευνα θα βρίσκαμε πολύ περισσότερες. Η ουσία σε τέτοιες Πιστοποιήσεις βρίσκεται στον βαθμό δυσκολίας των εξετάσεων, στα ποσοστά των επιτυχόντων και στα προαπαιτούμενα προσόντα, όπου συνήθως είναι κάποια ελάχιστα έτη προϋπηρεσίας στο εκάστοτε αντικείμενο. Κυρίως γι’ αυτό χαίρουν της αναγνώρισης της Αγοράς. Ωστόσο τείνουν και αυτές να γίνουν εναλλακτικές οδοί μεν, αλλά πεπατημένες.