Ημέρα της Γυναίκας: Γιατί δεν είναι μια φιέστα

Από την Εύα ως την Παναγία, από τη Λολίτα έως την θεά Ήρα, από τις σελίδες του Playboy έως τις αναπαραστάσεις των γυναικών της Μινωικής Κρήτης, από τις εσώκλειστες σε οικίες γυναίκες τροφούς έως την Μπουμπουλίνα, από τις εταίρες των λιμανιών έως τις γυναίκες που αναπλάστηκαν στα κυκλαδικά ειδώλια και από τις λεγομενες και ως παρουσιάστριες-γλάστρες έως την Καλλιρρόη Παρρέν και την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, κάπου τα έχουμε μπλέξει. Και δεν φαίνεται να μπορούμε να τα ξεμπλέξουμε. Ακόμα.

Με μία διάχυτη αμηχανία μπροστά στις ετερόκλητες αναπαραστάσεις των γυναικών σε διαχρονικό επίπεδο καθώς και στην αντιμετώπιση της σημερινής ημέρας, κάπου, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό που προέχει, δεν είναι να μιλήσουμε μέσα σε λίγες αράδες για ιστορικά γεγονότα και για μερικά σημερινά στατιστικά δεδομένα κλείνοντας τη συζήτηση με λουλουδάκια, δωράκια, τσάι και συμπάθεια.

Αντιθέτως ας σταθούμε στο γεγονός ότι κάπου, μπορούμε να σταματήσουμε να προσπαθούμε να δημιουργούμε εικόνες και αντικατοπτρισμούς του πως μπορεί και του πως πρέπει να φαίνεται μια γυναίκα εστιάζοντας στο πως αναμφίβολα, στεγνα και κοφτά είναι: Ένας άνθρωπος με ίσα δικαιώματα συμπεριλαμβανομένου εκείνου της μη αυτόματης εξίσωσης προς οποιαδήποτε επιπλαστή συλλογική εντύπωση.

Για τον λόγο αυτό αποφασίσαμε να αφιερώσουμε και εμείς την σημερινή ημέρα αλλά και το Choices Weekend αυτού του Σαββατοκύριακου, σε όλες τις γυναίκες. Στις γυναίκες που ανθίζουν μέσα στον τομέα τον επιχειρήσεων, της αρχιτεκτονικής, του design, της μόδας, της τέχνης, της αστεράτης εστίασης. Στις γυναίκες εκείνες που κατορθώνουν να δένουν τη διαχρονική γυναικεία, τρυφερή φιγούρα με όλο τον δυναμισμό, την δημιουργικότητα, την επιμονή αλλά και την αγάπη που απαιτούν οι καιροί μας.

Από τον φεμινισμό ως τον θεσμό

Από την αχάρη ενασχόληση με το θέμα της ισότητας των φύλων με γενικολογίες, αερολογίες και μια παρουσίαση των σχεδόν στάσιμων στατιστικών στοιχείων κάθε 8η Μαρτίου, έως την συνειδητοποίηση ότι το πρόσωπο βρίσκεται στον πυρήνα των ατομικών δικαιωμάτων καθώς και μιας σταδιακής λύσης, φαίνεται πως απέχουμε, χρόνια ακόμα.

Μια ημέρα ευαισθητοποίησης σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα εμπόδια και τις προκλήσεις στην επίτευξη της ισότητας των φύλων δεν ανήκει σε κανένα οργανισμό ή συλλογική οντότητα αλλά στην κάθε γυναίκα και στον κάθε άνθρωπο που υπερασπίζεται το στοιχειώδες αυτονόητο που δεν ήταν, ούτε είναι καθόλου αυτονόητο. Την ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους. Με την συνακόλουθη σκέψη ότι αν ακόμα απέχουμε τόσο να αγγίξουμε την ισότητα, πότε άραγε θα κατορθώσουμε την ενότητα;

Οι επιμέρους ιστορίες, οι μικρές και μεγάλες νίκες είναι εκείνες που διαμορφώνουν την συλλογική αλλαγή, το ντόμινο πράξεων και όχι η προσήλωση σε θεωρίες που μπορεί να μεταφράζονται ή και να εργαλειοποιούνται από τον καθέναν διαφορετικά.

Άλλωστε η 8η Μαρτίου, μια επέτειος που πολλοί διακωμωδούν και σαρκάζουν, καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας (International Women's Day) σε ανάμνηση της μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη που διαδήλωσαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Θεσπίστηκε για πρώτη φορά το 1977 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ για να αναδείξει τα προβλήματα και να προωθήσει τα δικαιώματα της γυναίκας.

Kαι μας υπενθυμίζει, πέρα από την αναφυλαξία πολλών μπροστά στη λέξη φεμινισμός, ότι τα δικαιώματα δεν σταματούν στο δικαίωμα ψήφου ή στην πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση και την απουσία πίεσης προς μια γυναίκα να μπει σε έναν γάμο.

Η πορεία προς τη γυναικεία χειραφέτηση στη χώρα μας, μπορεί να εμφανίστηκε το 1868-1870, με την δράση της Καλιρρόης Παρρέν που φέρει τον τίτλο της πρώτης Ελληνίδας δημοσιογράφου, εκδότριας και διευθύντριας της εβδομαδιαίας εφημερίδας "Εφημερίς των Κυριών", η οποία αφύπνισε τις συν-ειδήσεις των γυναικών της εποχής, κυρίως στην Αθήνα και τον Πειραιά, με προβληματισμούς που ήδη απασχολούσαν τις γυναίκες των δυτικοευρωπαϊκών κρατών, αλλά δεν σταματά εκεί.

Επεκτείνεται ψάχνοντας να βρει τις άκρες της στο σήμερα, σε κάθε αυτονόητο και κάθε κοινή λογική που πυροπολείται, κάπου ανάμεσα στις γυναικοκτονίες, το me too, τις συζητήσεις για την κυριαρχία των γυναίκων στο ίδιο τους το σώμα, το μισθολογικό χάσμα, την υποεκπροσώπηση των γυναικών σε θέσεις εξουσίας και τα δύσπιστα ή και εχθρικά, χλευαστικά σχόλια για τα επιτεύγματα των γυναικών σε τομείς όπως η πολιτική, η οικονομία και η επιχειρηματικότητα.

Η σημερινή ημέρα λοιπόν είναι αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες του κόσμου και υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι γι’ αυτό. Έτσι που ένα ένα cocktail σε ροζ χρώμα και ένα φρέσκο σημερινό μπουκέτο με λουλούδια που αύριο κιόλας θα έχει μαραθεί, δεν αρκεί για να τους ξορκίσει.