Καλλιόπη Αλπίτση, CEO ελculture: «Η επιχειρηματικότητα μπορεί να συμπλέει με τον πολιτισμό και να είναι βιώσιμη»

Το elculture.gr πρόκειται για μια ενασχόληση καθ’ όλα δημιουργική ως προς το αντικείμενο, ωστόσο οι πολλές διαστάσεις του ρόλου της επιφορτίζονται σε μεγάλο ποσοστό με την ανάληψη ευθυνών, στρατηγική, οργανωτικά θέματα και διαχείριση αποφάσεων που η ίδια αναλαμβάνει καθημερινά, με κινητήριο δύναμη την αγάπη για το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται.

Μεταξύ άλλων, μιλά για τον πολυεπίπεδο ρόλο της, για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει μια γυναίκα στον επαγγελματικό στίβο και στην επιχειρηματικότητα, για τον αν συνδυάζεται εποικοδομητικά τέχνη και επιχειρηματικότητα, για το ξεκίνημά της, καθώς και για την ιδιαίτερη σημασία της τέχνης στις ζωές μας.

Εκτός αυτού, τονίζει την αξία της αποτυχίας, διότι μέσω αυτής θα επιστρέψεις στα λάθη σου, θα τα παρατηρήσεις, θα τα εξετάσεις και θα τα διορθώσεις, παίρνοντας πολύτιμα μαθήματα για το μέλλον.

Αναλυτικά όσα είπε:

O ρόλος και οι ευθύνες ως CEO

«Είναι ένας πολυδιάστατος ρόλος και λειτουργεί σε διάφορα επίπεδα. Κύριο μέλημα αυτής της θέσης είναι η στρατηγική διαχείριση, η προώθηση του ελculture και φυσικά η εξασφάλιση της βιωσιμότητάς του», εξηγεί η ίδια.

Όπως αναφέρει κατόπιν, αυτό αναλύεται σε βασικές ευθύνες όπως:

1. Στρατηγικός σχεδιασμός: Ποιο είναι το όραμα, ποιους στόχους θέτουμε, πώς προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές και πώς αντιλαμβανόμαστε τις τάσεις και την εποχή.

2. Οικονομικά: εύρεση πόρων, συνεργασίες, συμφωνίες.

3. Leadership και διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού: Η κουλτούρα που μεταφέρεις στην ομάδα που συγκροτείς, το εργασιακό περιβάλλον που δημιουργείς για τους συνεργάτες σου. Η επιλογή των συνεργατών, να μπορείς να διακρίνεις προτερήματα και αδυναμίες, να καθοδηγείς και να συμβάλεις στην εξέλιξή τους.

4. Δημόσια εκπροσώπηση και η δικτύωση: συμμετοχή σε συνέδρια, διοργανώσεις, σεμινάρια, κ.ο.κ.

«Τέλος, και παρά πολύ σημαντικό», τονίζει:

5. Διαχείριση κρίσεων: Να είσαι ευέλικτος, να αναμετριέσαι με τις δυσκολίες, να βρίσκεις λύσεις. Νομίζω το μισό μέρος της δουλειάς μου είναι αυτό.

Το βασικό τμήμα του ελculture αποτελείται από το elculture.gr και elculture.com, μια ιστοσελίδα καθημερινής ενημέρωσης και πληροφόρησης γύρω από την τέχνη και την κοινωνία αλλά και από μια ευρύτερη πλατφόρμα πολιτισμού καθώς κατά καιρούς διοργανώνει, δημιουργεί, υπογράφει την καλλιτεχνική επιμέλεια σε πολλά πρότζεκτ εκτός διαδικτύου (εκδηλώσεις, ντοκιμαντέρ, συναυλίες, εκδόσεις) με αξιόλογους συνεργάτες στον χώρο της δημιουργικής βιομηχανίας. Δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 2007 και είναι μέρος της ελc productions σκοπεύοντας πάντα να παράγει περιεχόμενο με άξονες την κοινωνία, τον πολιτισμό και τη βιωσιμότητα.

Στελεχώνεται από μια ομάδα έμπειρων πολιτιστικών συντακτών, αλλά και από εξωτερικούς συνεργάτες από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Διαχειρίζεται- φιλτράρει την πολιτισμική πληροφορία, προτείνει εκδηλώσεις και δρώμενα με τη μορφή ατζέντας και κρατά το κοινό καθημερινά ενήμερο σχετικά με σημαντικές ειδήσεις και εξελίξεις στον τομέα του πολιτισμού και των τεχνών μέσα από πλούσια και συνεχώς ανανεωμένη αρθρογραφία.

Η εκπαίδευση και η αγωγή μπορούν να αλλάξουν εκ βαθέων τις στερεοτυπικές αντιλήψεις

Ποια τα εμπόδια που πιστεύει ότι θέτει η κοινωνία στις γυναίκες, οι οποίες θέλουν να ανελιχθούν στον επιχειρηματικό χώρο; Ποια είναι η λύση ώστε να σταματήσουν να υφίστανται έμφυλες διακρίσεις στον χώρο εργασίας και στην καριέρα. Η Καλλιόπη Αλπίτση σημειώνει: «Τα εμπόδια είναι πολλαπλά και πολυεπίπεδα. Δεν υπάρχουν εύκολες και άμεσες λύσεις σε θέματα που έχουν βαθιές ρίζες, είναι βιωμένα με τρόπο που δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Πολλές φορές δεν είναι καν διακριτά μέσα μας. Θα απαντήσω τετριμμένα αλλά ο μόνος τρόπος να μετατοπιστούν και να αλλάξουν τέτοια θέματα, επειδή ακριβώς είναι αντιλήψεις και προκαταλήψεις που έχουν δημιουργηθεί και "θεμελιωθεί" στην πάροδο του χρόνου, είναι η εκπαίδευση και η αγωγή ως κύρια ασπίδα αλλαγής των στερεοτυπικών αντιλήψεων. Η κοινωνία φυσικά, το κράτος, οι νόμοι, τα εργασιακά δικαιώματα θα έπρεπε να μπορούν να διασφαλίζουν και να προστατεύουν τον οποιοδήποτε βάλλεται. Να συμπλέουν αρμονικά, πράγμα το οποίο πολλές φορές δεν συμβαίνει. Αλλά επειδή και οι νόμοι και το κράτος και τα περιβάλλοντα απαρτίζονται από ανθρώπινο δυναμικό, επιστρέφουμε μοιραία πάλι πίσω στην εκπαίδευση ως πρωταρχική ασπίδα αλλαγής των στερεοτυπικών αντιλήψεων».

«Η αντίσταση - να μιλάμε, να διεκδικούμε αυτό που μας αξίζει - και η γυναικεία αλληλεγγύη είναι καθοριστικοί παράγοντες»

Η Καλλιόπη Αλπίτση διευκρινίζει ότι η γυναικεία αλληλεγγύη, που τόσο χρειάζεται, εξακολουθεί να μην είναι κάτι αυτονόητο: «Για εμάς τις γυναίκες, που έχουμε μεγαλώσει σε περιβάλλοντα ήδη δομημένα με συγκεκριμένο τρόπο η αντίσταση - να μιλάμε, να διεκδικούμε αυτό που μας αξίζει - και η γυναικεία αλληλεγγύη είναι καθοριστικοί παράγοντες. Δεν είναι δεδομένη η αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών σήμερα, δυστυχώς. Παρότι έχουμε αρχίσει να μιλάμε για αυτά τα θέματα, ακόμα δεν μας είναι εύκολο. Αλλά παραμένει όπλο και δύναμη», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά στο τι αγαπά περισσότερο στο ελculture, η κ. Αλπίτση δηλώνει ότι πρόκειται για μια ερώτηση την οποία δεν μπορεί να απαντήσει με ευκολία. «Δεν ξέρω πώς να το ορίσω ακριβώς. Το ελculture το πίστεψα γιατί με συγκινούσε από πάντα ο χώρος των τεχνών, μου άρεσε με λίγα λόγια πολύ το αντικείμενο, η ιδέα να ξυπνάω το πρωί και να δουλεύω για έναν τέτοιο σκοπό. Αυτό έγινε πραγματικότητα χάρη στο όραμα και στη σκληρή δουλειά όλης της ομάδας του. Οι ομάδες κάνουν τη διαφορά, οι παρέες δημιουργούν. Το ελculture υπήρξε η πρώτη ψηφιακή ατζέντα πολιτισμού, που ξεκίνησε πριν από σχεδόν 20 χρόνια. Η ενημέρωση από το διαδίκτυο δεν ήταν διαδεδομένη. Τα έντυπα είχαν δύναμη, αναγνώριση κι εμπορική υπόσταση. Με τον καιρό οι ισορροπίες άλλαξαν. Με υπομονή και δουλειά καταφέραμε να είμαστε από τις πιο αναγνωρίσιμες και αξιόπιστες πολιτιστικές πλατφόρμες στην Ελλάδα. Αυτή την αναγνώριση την εισπράττουμε καθημερινά με μεγάλη χαρά αλλά και ευθύνη. Διατηρούμε συνεργασίες με σημαντικούς Πολιτιστικούς Οργανισμούς, με Ιδρύματα, με εταιρίες που θέλουν να συνδεθούν με τον χώρο και τον κόσμο του πολιτισμού και των τεχνών. Δεν εφησυχάζουμε. Αναζητούμε αυτό που θα έρθει. Αναπτύσσουμε συνεργασίες. Έχουμε κατά καιρούς σχεδιάσει πρότζεκτ με τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, παράγουμε περιεχόμενο για πολιτιστικά ένθετα και εφημερίδες, διοργανώνουμε εκδηλώσεις. Το ελculture είναι κάτι πολύ παρά πάνω από ένα μέσο ενημέρωσης για τον πολιτισμό και ίσως τελικά αυτό που αγαπώ περισσότερο σε αυτό είναι το γεγονός ότι, σε έναν δύσκολο τομέα επιχειρηματικότητας, καταφέρνει να διακρίνεται με αξιοπρέπεια και επαγγελματισμό, χωρίς εκπτώσεις στην αισθητική, στο περιεχόμενο και στις ιδέες μας», υπογραμμίζει.

Πώς συνδυάζονται δημιουργικά επιχειρηματικότητα και πολιτισμός;

Η ίδια φαίνεται να έχει βρει τη χρυσή τομή μεταξύ επιχειρηματικότητας και πολιτισμού. Πώς συνδυάζονται δημιουργικά αυτά τα δύο; Σύμφωνα με όσα αναφέρει, η επιχειρηματικότητα μπορεί να συμπλέει με τον πολιτισμό και να είναι βιώσιμη. «Η επιχειρηματικότητα οφείλει να είναι μέρος του. Αν η χρυσή τομή δεν υπάρχει, τότε οτιδήποτε κάνει έκπτωση στο ένα ή στο άλλο δεν μπορεί να συνυπάρξει συμβιωτικά. Μπορεί να φαίνεται δύσκολος συνδυασμός, ωστόσο θεωρώ ότι αποτελεί μια δυναμική σχέση, που όταν γίνεται με σεβασμό και στρατηγική, μπορεί να προσφέρει σημαντικά οφέλη στην κοινωνία, στην οικονομία και στην ανάπτυξη. Σχετικά με εμάς, τόσο τα σχεδόν 20 χρόνια επαγγελματικής πορείας του ελculture όσο και οι σημαντικές συνεργασίες που έχουμε αναπτύξει θεωρώ ότι απαντάει θετικά στο ερώτημα. Δεκάδες δημιουργικά πρότζεκτ με σημαντικούς καλλιτέχνες και φορείς πολιτισμού, με την υποστήριξη εταιριών και φορέων που αγκαλιάζουν και υποστηρίζουν τις ιδέες και τις πρωτοβουλίες μας. Το καλοκαίρι, για παράδειγμα, συμπράξαμε με μια σειρά σπουδαίων συνεργατών, εταιριών, φορέων, καλλιτεχνών και δημιουργήσαμε μια μοναδική “παρέμβαση”μέσα από ένα show στο break του αγώνα της Εθνικής μας Ομάδας στο Προολυμπιακό Τουρνουά Μπάσκετ, που φώναξε δυνατά το μήνυμα της Συμπερίληψης. Κάπως έτσι επέρχεται η χρυσή τομή», διαμηνύει.

Οι αποτυχίες και οι κακοτοπιές είναι μέρος της εξέλιξης

Αναφορικά με το έναυσμά της για να ασχοληθεί με την επιχειρηματικότητα, η Καλλιόπη Αλπίτση εξηγεί ότι υπήρχε πάντα η διάθεση να κάνει τα πράγματα να δουλεύουν, από παιδί. «Να λύνω θέματα, να οργανώνω το παιχνίδι, αργότερα την εκδρομή στο σχολείο, κ.ο.κ. Γρήγορα κατάλαβα ότι τα πράγματα δουλεύουν όταν μπορούν και στέκονται ισότιμα, ανεξάρτητα, όταν είναι παραγωγικά και βιώσιμα».

Συνεχίζει λέγοντας ότι ξεκίνησε από το κομμάτι της αρχισυνταξίας, που όμως σταδιακά άφησε. «Υπήρχαν άνθρωποι που μπορούσαν να το κάνουν καλύτερα από εμένα. Άρχισα να βγαίνω μπροστά με ιδέες, συνεργασίες, σχεδιασμό πρότζεκτ για να κάνουμε τις ιδέες μας πραγματικότητα, για να είμαστε ανεξάρτητοι και να ζούμε από τη δουλειά μας. Προφανώς αυτό δεν έγινε από τη μία στιγμή στην άλλη. Οι αποτυχίες και οι κακοτοπιές είναι μέρος της εξέλιξης. Αλίμονο αν δεν συμβαίνουν. Αλλά επιστρέφεις, παρατηρείς, βελτιστοποιείς το “μοντέλο” σου, μαθαίνεις».

«Η μητρότητα επηρεάζει τις επαγγελματικές προοπτικές των γυναικών σε διάφορους βαθμούς»

Φυσικά, συχνά τα στελέχη μιας επιχείρησης αλλά και οι επαγγελματίες γενικότερα συναντούν εμπόδια στην πορεία τους, μικρά ή πιο σημαντικά. Στην περίπτωση των γυναικών, κάτι τέτοιο είναι πιθανότερο λόγω των διακρίσεων. «Διάκριση λόγω φύλου υπάρχει καθημερινά και σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας», αναφέρει η κ. Αλπίτση. «Στον εργασιακό χώρο, στον δρόμο όταν οδηγείς, στις καθημερινές σχέσεις: προσωπικές και επαγγελματικές. Μια γυναίκα που θέλει να γίνει μητέρα για παράδειγμα. Η μητρότητα επηρεάζει τις επαγγελματικές προοπτικές των γυναικών σε διάφορους βαθμούς, ανάλογα με τη χώρα, τον τομέα εργασίας και τις κοινωνικές πολιτικές. Στη χώρα μας είμαστε πίσω σε αυτόν τον τομέα, έχουμε δρόμο να διανύσουμε. Οι γυναίκες που γίνονται μητέρες συνήθως βλέπουν μείωση στο εισόδημά τους κατά 10- 15% ανά παιδί, σε αντίθεση με τους άνδρες, των οποίων το εισόδημα δεν επηρεάζεται ή αυξάνεται λόγω της “πατρικής υπευθυνότητας”. Επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι γυναίκες χρειάζονται έως και 10 χρόνια για να επανέλθουν στα επίπεδα εισοδήματος που είχαν πριν από τη μητρότητα. Και αν το πετύχουν ποτέ. Επιπρόσθετα, αυτόματα μειώνεται η πρόσβαση σε προαγωγές. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες με παιδιά είναι 35% λιγότερο πιθανό να προαχθούν σε σύγκριση με τις άτεκνες γυναίκες».

«Σημασία έχει να μην αλλάζεις αυτή που είσαι για να ενσωματωθείς κάπου»

«Αντίθετα, οι άνδρες που γίνονται πατέρες τείνουν να θεωρούνται πιο αξιόπιστοι την ώρα που γυναίκες εξίσου ικανές συχνά αναγκάζονται να δουλεύουν μερική απασχόληση ή σε λιγότερο απαιτητικές θέσεις λόγω των αυξημένων οικογενειακών υποχρεώσεων», συμπληρώνει η ίδια. «Όσον αφορά στο συνταξιοδοτικό λόγω του μειωμένου χρόνου εργασίας και των διακοπών καριέρας για τη φροντίδα των παιδιών, οι μητέρες λαμβάνουν συνήθως χαμηλότερες συντάξεις σε σχέση με τους άνδρες. Δεν χρειάζεται συνεπώς να υποστούμε κανένα εμπόδιο στον δρόμο μας γιατί το έχουμε ήδη “εξασφαλισμένο” από τη στιγμή που γεννιόμαστε γυναίκες! Η ίδια είμαι μητέρα δυο παιδιών και μπορώ να πω ότι βάσει και της δικής μου εμπειρίας οι παραπάνω δυσκολίες είναι υπαρκτές και ότι μια γυναίκα εργαζόμενη και μητέρα πρέπει να υπερβεί τον εαυτό της για να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτούς τους δύο ρόλους. Ένας άνδρας δεν θα αντιμετωπίσει ποτέ ένα τέτοιο δίλημμα. Η κοινωνία θεωρεί δεδομένο ότι θα βγει έξω στην αγορά εργασίας και το σπίτι και η οικογένεια κάπως “μαγικά” θα λειτουργήσουν από μόνα τους. Αυτό υπήρξε το πρώτο και βασικό εμπόδιο για μένα, πώς δηλαδή θα καταφέρω να είμαι καλή και αποδοτική και στους δυο ρόλους χωρίς ο ένας ρόλος να λειτουργήσει επιβαρυντικά για τον άλλον. Τώρα, άλλα μικρότερα ή μεγαλύτερα εμπόδια ασφαλώς και έχω βιώσει τόσο από άνδρες όσο και από γυναίκες, αλλά δεν ήταν τέτοιας έκτασης/ βαρύτητας ώστε να αναχαιτίσουν αυτό που ήθελα να κάνω. Είμαι ένας άνθρωπος επίμονος και ίσως λίγο παραπάνω μαχητικός και προφανώς και τυχερός που δεν βίωσα ποτέ κάτι δραματικά δύσκολο. Γιατί θα μπορούσε να έχει συμβεί», προσθέτει.

«Νομίζω, τέλος, ότι σημασία έχει να μην αλλάζεις αυτή που είσαι για να ενσωματωθείς κάπου. Να μπορείς να στέκεσαι ισότιμα σε ένα χώρο. Δεν χρειάζομαι ένα ανδρικό κουστούμι για να είμαι περισσότερο σεβαστή. Ούτε να "απεμπολήσω”" το φύλο μου και τα χαρακτηριστικά μου για να αναγνωρίσουν τη δουλειά μου ανδροκρατούμενα περιβάλλοντα. Όπλο μου και εργαλείο ανέλιξης είναι η δουλειά μου, οι γνώσεις μου, ο αμοιβαίος σεβασμός, όσα έχω να προσφέρω», τονίζει.

«Ο ρόλος της τέχνης είναι να αμφισβητεί και να θέτει ερωτήματα. Είναι μια πράξη πολιτική»

Για την αγαπημένη της μορφή τέχνης, απαντά «Δεν θα έλεγα τόσο ότι έχω αγαπημένη μορφή τέχνης. Υπάρχουν δουλειές που με συγκινούν και γι’ αυτό είναι αγαπημένες και κάποιες μορφές τέχνης που δεν με συγκινούν τόσο. Άλλωστε, τα όρια μεταξύ των τεχνών συχνά “παραβιάζονται”. Η μία τέχνη μπορεί να συμπληρώνει, να συνομιλεί-συμπληρώνει, να συνδέεται με μια άλλη. Κάποια μέρα που έχω πολλά στο κεφάλι μου μπορεί να πάω να βουλιάξω σε μια θέση και να ακούσω ένα ρεσιτάλ πιάνου ή μια ορχήστρα και να φύγουν ξαφνικά όλα, να νιώσω καλύτερα. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να ταξιδέψω για να επισκεφτώ μια έκθεση ή ένα εγχείρημα που θέλω να παρακολουθήσω. Ίσως επειδή παρακολουθώ θέατρο από πολύ μικρή να μπορώ να πω ότι έχω εκτεθεί και μελετήσει περισσότερο από άλλες μορφές τέχνης. Εκείνο όμως που για εμένα έχει σημασία είναι αυτό που βλέπεις/βιώνεις, από όποια μορφή τέχνης και αν προέρχεται, να μπορεί να σε μετατοπίσει, να σου δώσει ερεθίσματα να σκεφτείς, να γίνει η αφορμή για ένα διάλογο εσωτερικό. Ο ρόλος της τέχνης είναι να αμφισβητεί και να θέτει ερωτήματα. Είναι μια πράξη πολιτική. Δεν είναι διασκέδαση η τέχνη. Είναι ένας δρόμος πνευματικής και συναισθηματικής διέγερσης που έχουμε ανάγκη, ειδικά στην εποχή που ζούμε που όλα τείνουν να γίνονται “εύκολα” και δεν ευνοεί τη σκέψη και τον προβληματισμό».

Η εκκίνηση: Όραμα, πίστη, επιμονή κι επιλογή συνεργατών

Τέλος, στην ερώτηση αν θα ήθελε να στείλει ένα μήνυμα προς μια νέα γυναίκα που ξεκινάει τώρα την πορεία της στον επιχειρηματικό χώρο, απαντά ότι «δεν της αρέσει να δίνει συμβουλές. Οι συμβουλές πολλές φορές βασίζονται από τη μία σε υποκειμενικές απόψεις από την άλλη εμπεριέχουν ένα είδος σοφίας, εμπειρίας, γνώσης που δεν νιώθω ότι έχω ακόμη κατακτήσει. Ωστόσο, θεωρώ ότι το να έχεις όραμα, πίστη, επιμονή, να μην τα παρατάς και να δημιουργείς τις δικές σου "συμμαχίες" είτε αυτό είναι η σωστή επιλογή συνεργατών, είτε συνεργασιών γενικότερα, είναι μια καλή εκκίνηση», αναφέρει καταληκτικά.