Αναλύοντας το φαινόμενο «job-hopping» και τις αιτίες του

Το φαινόμενο «job-hopping» αναφέρεται στην συχνή -σε αντίθεση με το παρελθόν- μεταπήδηση από την μία θέση εργασίας σε άλλη έπειτα από παραμονή στην ίδια δουλειά για ένα σύντομο χρονικό διάστημα συνήθως 1 έως 3 ή 5 χρόνια. 

Η αιτία του προβλήματος αυτού που αντιμετωπίζουν πολύ συχνά οι σύγχρονοι εργοδότες έχει αποδοθεί στην πολύ διαφορετική νοοτροπία και επαγγελματική προσέγγιση των millennials οι οποίοι αναζητούν ένα ιδανικό εργασιακό περιβάλλον το οποίο θα καλύπτει τις ανάγκες τους. Ωστόσο, μήπως, τελικά, η αιτία του προβλήματος της συχνής αλλαγής δουλειάς δεν βρίσκεται στην συμπεριφορά των millennials, αλλά στους εργοδότες που αδυνατούν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον που να καλύπτει τις ανάγκες αυτής της νέας γενιάς εργαζομένων; Εφόσον οι εργοδότες δεν είναι σε θέση να παρέχουν ένα περιβάλλον που να ταιριάζει στην κουλτούρα των εργαζομένων, τότε λογικό επακόλουθο είναι εκείνοι να αλλάζουν συχνά θέσεις εργασίας μέχρι να βρουν αυτό που θέλουν και τους ταιριάζει πραγματικά. Εναπόκειται, λοιπόν, σε αυτούς να αντιστρέψουν το κλίμα που οδηγεί τους νέους επαγγελματίες στο να εγκαταλείψουν μία εταιρεία για μία άλλη.

Συνεπώς, δεδομένου ότι το ανθρώπινο δυναμικό συχνά αποτελείται από διαφορετικές γενιές, οι εργοδότες, θα πρέπει όχι μόνο να δημιουργήσουν ένα υποστηρικτικό περιβάλλον μέσα από το οποίο θα εστιάζουν σε κάθε άτομο μεμονωμένα αποφεύγοντας να πέσουν θύματα των στερεοτύπων που συνοδεύουν την εκάστοτε γενιά, αλλά και να δείχνουν την διάθεση να επενδύσουν στο μέλλον των εργαζομένων τους λαμβάνοντας υπόψιν τις ανάγκες τους και βοηθώντας τους να επιτύχουν τους προσωπικούς τους στόχους παράλληλα με αυτούς της εταιρείας. Θα πρέπει, δηλαδή, να δημιουργήσουν ένα εργασιακό περιβάλλον το οποίο θα χαρακτηρίζεται από την ενθάρρυνση της δημιουργικής σκέψης, από έναν βαθμό ελευθερίας και ευελιξίας στη λήψη αποφάσεων και από ένα κλίμα εμπιστοσύνης και αυτονομίας για τους υπαλλήλους, δίνοντας έμφαση στις καλές σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων. Παράλληλα, θα πρέπει να προβούν στην καλλιέργεια μιας συνεργατικής κουλτούρας εργασίας όπου οι ιδέες όλων θα έχουν αξία και η σκληρή δουλειά τους θα εκτιμάται και όπου ο καθένας θα έχει τη δυνατότητα να κάνει χρήση όλων των ικανοτήτων του.

Όπως σε όλα σχεδόν τα πράγματα, υπάρχει και σε αυτό το ζήτημα η άλλη όψη του νομίσματος, δηλαδή, η άποψη ότι το φαινόμενο «job-hopping» δεν παρουσιάζει διαφορές που οφείλονται στην γενιά στην οποία ανήκει κάποιος. Μήπως, τελικά, σχετίζεται περισσότερο με την ηλικιακή φάση, την ιδιοσυγκρασία και τους προσωπικούς στόχους του κάθε εργαζόμενου και λιγότερο με μια γενιά αυτή καθαυτή και τα χαρακτηριστικά της; Σύμφωνα με την έρευνα της IBM, οι millennials δεν παρουσιάζουν καμία απολύτως διαφορά από τις προηγούμενες γενιές καθότι όλοι εκτιμούν τις ίδιες προσωπικές αξίες και επιζητούν τα ίδια, κατά βάση, πράγματα. Συγκεκριμένα, όταν οι εργαζόμενοι όλων των ηλικιών ερωτήθηκαν σχετικά με τα βασικά χαρακτηριστικά που ψάχνουν σε ένα αφεντικό οι απαντήσεις τους δεν διέφεραν από αυτές των millennials διότι όλοι επιθυμούν να έχουν προσγειωμένα και ευέλικτα αφεντικά με υψηλή ηθική, αυθεντικότητα και ακεραιότητα που θα αποπνέουν σεβασμό και εμπιστοσύνη.

Παρομοίως, σύμφωνα με τα ευρήματα της ίδιας έρευνας, ούτε τα κίνητρα και οι λόγοι αλλαγής εργασιακού περιβάλλοντος φαίνεται να υπόκεινται σε διαφορές μεταξύ των γενεών. Οι κύριοι λόγοι για τους οποίους φαίνεται να αλλάζουν εργασία τόσο οι μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενοι όσο και οι millennials, είναι για να μπορέσουν να έχουν θετικό κοινωνικό αντίκτυπο μέσω της εργασίας τους, να ακολουθήσουν ένα επαγγελματικό μονοπάτι για το οποίο έχουν πάθος, να αναλάβουν μια θέση με μεγαλύτερη ευθύνη ή να δουλέψουν σε ένα δημιουργικό και πρωτοποριακό περιβάλλον.

Συνοψίζοντας, εάν κάτι είναι σίγουρο αυτό είναι το γεγονός ότι η συχνή αλλαγή δουλειάς τείνει να γίνει η νόρμα για τους νέους (και μη) επαγγελματίες. Μάλιστα, τελευταία, παρατηρείται μια γενικότερη στροφή στην προσέγγιση της εργασίας από το συνολικό εργατικό δυναμικό με το 74% των εργαζομένων να είναι ανοιχτοί στο ενδεχόμενο μιας καινούριας δουλειάς, ακόμα και αν είναι ευχαριστημένοι στην τωρινή τους θέση (51%). Το φαινόμενο «job-hopping» υπογραμμίζει την αξία και τη σημασία της ύπαρξης μιας εταιρικής ηγεσίας η οποία θα είναι σε θέση να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει και να αναδείξει τα νέα ταλέντα τα οποία αναπόφευκτα θα λάβουν σε κάποια χρόνια οι ίδιοι ηγετικές θέσεις καθώς, έως το 2030, οι millennials θα αποτελούν το 75 % του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Προσωπικά, θεωρώ πως υπάρχουν πολλές διαφορές στη νοοτροπία και την κοσμοθεωρία των millennials σε σχέση με τις υπόλοιπες γενιές, αλλά, περισσότερο από αυτό, πιστεύω ότι οι επαγγελματικές επιλογές του κάθε ατόμου γίνονται με βάση το προφίλ και τις προσωπικές του επιδιώξεις και σχετίζονται άμεσα με τις ηγετικές ικανότητες των στελεχών και την ικανότητα τους να επικοινωνήσουν τις αξίες και το όραμα της επιχείρησης, στοιχεία που είναι διαχρονικά και επηρεάζουν καθοριστικά την συμπεριφορά των εργαζομένων.