Ένα ελληνικό brand ρούχων με βάση τους έντονους χρωματισμούς, τα γεωμετρικά σχέδια που φέρνουν στην ελληνική παράδοση και ονομασία παρμένη από την τσακωνική διάλεκτο.
Μια ονομασία που σημαίνει να πετάς και που κάπου περιγράφει πράγματι τα χαρούμενα ρούχα του brand, πιο γλαφυρά από οποιαδήποτε άλλη λέξη χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας στην πόλη.
Και ένα brand που γεννήθηκε όταν η Έφη συνάντησε την Πορφυρία, πολλά χρόνια πριν όντως μεταφραστεί και υλοποιηθεί σε επιχειρηματικό και εμπορικό επίπεδο.
Η παγκόσμια γλώσσα της παράδοσης και μια σύγχρονη αντανάκλαση
Εμείς τις συναντήσαμε λίγες μέρες πριν στο showroom του Anemuku, στο 12 του πεζόδρομου της οδού Σεβαστείας κοντά στο Μέγαρο Μουσικής που πολλοί μπορεί να γνωρίζετε από τον ντελικάτο και εύγευστο Tsifti, στο σημείο που το στενάκι συναντά την Μιχαλακοπούλου αλλά που στην ουσία κρύβει πολλά περισσότερα, μεταξύ των οποίων ορισμένες ενδιαφέρουσες γκαλερί και ένα μαγειρείο με όμορφη ατμόσφαιρα.
Ανεβαίνουμε στο showroom με την σχεδόν σπιτική αίσθηση, το τραπεζάκι στη βεράντα με την αχνιστή κούπα καφέ, την όρεξη για κουβέντα αλλά και διάχυτα τα υλικά, τα υφάσματα, τα σχέδια, τα μοτίβα και τα χρώματα προς διοχέτευση της δημιουργικότητας τους.
Οι δύο γυναίκες διαφορετικών ηλικιών και φάσεων ένωσαν τις δυνάμεις, τις ιδέες, το μεράκι και το ταλέντο τους κάνοντας αυτό που τις εκφράζει πραγματικά και κάπως έτσι, αναπόδραστα, η χαρά και ο ενθουσιασμός τους αντανακλάται πάνω στα statement κομμάτια που συνδιαμορφώνουν τις small-scale, βιώσιμες συλλογές τους.
Από τη μία η Έφη που μετά την πολύχρονη καριέρα της στην αρχιτεκτονική αποφάσισε να ασχοληθεί με τα πατρόν και τη δημιουργία ρούχων και συλλογών φτιαγμένα από ποιοτικά υφάσματα και από την άλλη η Πορφυρία, μια νεαρή textile & pattern designer, γνωστή για τις αναφορές της δουλειάς της στα μοτίβα της ελληνικής παράδοσης.
Το αποτέλεσμα της συνέργειάς τους είναι ρούχα που δημιουργούνται στην Ελλάδα από τοπικούς τεχνίτες, με απλές γραμμές, ενίοτε unisex, φτιαγμένα με υλικά από φυτικές ίνες.
Τα υλικά εκείνα που συνηθίζουμε να λέμε ότι σέβονται το περιβάλλον, χωρίς όμως συχνά να αναφέρουμε και την προφανή επέκταση αυτού του νήματος της σκέψης και πιο απλοϊκά, για να κλείσουμε την έκφραση μέσα σε έναν κύκλο, όμοιο με εκείνο της ανακύκλωσης… “σέβονται την φύση άρα και τον άνθρωπο”.
Έτσι η άνεση, η αίσθηση ελευθερίας και η φορέσιμη έμπνευση συναντά τελικά την σύγχρονη καθημερινότητα θυμίζοντας πως και εκείνη εμπεριέχει επαναλήψεις, μοτίβα, σύμβολα, παράδοξα, διαχρονίες αλλά και χαρά.
Σχόλια