Το κίνημα των offline γευστικών εμπειριών και των “αναλογικών” εστιατορίων

Αρχικά το πιθανότερο είναι να ακούσουμε ή να διαβάσουμε για ένα νέο φερ ειπείν εστιατόριο, να αναζητήσουμε την εικόνα, το εσωτερικό και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του στις δημοσιεύσεις του στο Instagram και από εκεί να κλικάρουμε στο link για το website ή σε εκείνα που θα μας μεταφέρουν μπροστά στο αναλυτικό μενού για να το μελετήσουμε αλλά και στην αυτόματη-διαδικτυακή διαδικασία μιας κράτησης, αν, αυτό το εικονικό παζλ μας πείσει για την πραγματική γευστική εμπειρία που έπεται.

Πόσα όμως τελικά κερδίζουμε με το να γνωρίζουμε τα πάντα πριν ακόμα συμβούν; Πως αυτό το διαδικτυακό ξεγύμνωμα βοηθά την εστιατορική εμπειρία και τι χάνεται “στον δρόμο”, σε εκείνον που παλιά απλά σταματούσαμε κάπου εκεί μπροστά στην είσοδο ενός εστιατορίου.

Εκείνου που φαινόταν να μας ταιριάζει ακόμα και αν το μενού του δεν πρόετασε φωτισμένο τον εαυτό του εν είδη κράχτη σε αυτό το σημείο αλλά τελικά έφτανε στα χέρια μας αφού παίρναμε θέση στα καθίσματα και τα τραπέζια του;

Μήπως όμως όλα τα σημερινά εργαλεία μάρκετινγκ έχουν αποστειρώσει την εστιατορική εμπειρία από κάθε μυστήριο ή έκπληξη; Και μήπως η εμπειρία αυτή έχει συρρικνωθεί στο απαύγασμα του πόσο ταιριάζει ή αποκλίνει από την εικόνα και τη “γεύση” της στο Instagram;

Για ρομαντικούς θαμώνες εστιατορίων

Τέτοια ρομαντικά και άλλα τέτοια αναλογικά φαίνεται να σκέφτηκαν ορισμένοι ιδιοκτήτες εστιατορίων στην Αμερική, σύμφωνα με τους New York Times, και αποφάσισαν να παίξουν εκ νέου με τους παλιούς όρους του παιχνιδιού, εκείνους που ίσχυαν πριν την παντοκρατορία της οθόνης και του ίντερνετ.

Έβγαλαν τα εστιατόρια και τα μενού τους offline και δοκιμάζουν τις δυνάμεις και τους σεφ τους με τον παλιό, νοσταλγικό τρόπο. Και αν κάτι θυμίζει τα δικά μας ελληνικά εναπομείναντα ταβερνάκια που εξακολουθούν να λειτουργούν με αυτό τον τρόπο, στην Αμερική, δεν μιλάμε απλά για pop up ή street food μαγαζιά αλλά και για ορισμένα high end εστιατόρια που ενστερνίζονται την αναλογική νοοτροπία ή ίσως το νέο-παλιο καλό μάρκετινγκ.

Βέβαια κάπου στον αέρα του μυστηρίου φαίνεται να χάνονται σημαντικές για πολλούς πληροφορίες όπως το πόσο ακριβό μπορεί να είναι ένα εστιατόριο ή το εάν διαθέτει vegan ή gluten free επιλογές πιάτων. Ίσως και για αυτό ορισμένα από τα εστιατόρια διαθέτουν Instagram ή Website, στα οποία δεν ξεσκεπάζουν το μενού αλλά δίνουν περιορισμένα hints σχετικά με το εστιατόριο, την ατμόσφαιρα και τις γεύσεις του ενώ άλλα απλά στέλνουν χρήσιμες πληροφορίες μετά την κράτηση μέσω email.

Επιπλέον ιδιοκτήτες και σεφ μικρών εστιατορίων στα οποία το μενού αλλάζει όχι μόνο εποχικά αλλά ακόμα και σε εβδομαδιαία ή καθημερινή βάση δηλώνουν έτοιμοι να κάνουν παραλλαγές ή και να ετοιμάσουν ένα νέο πιάτο για άτομα με διατροφικές ιδιαιτερότητες και τροφικές αλλεργίες.

Εσείς; Θα κανονιζατε blind date όχι στο μα με επόμενο εστιατόριο που θέλετε να επισκεφθείτε;