Νέοι και συμμετοχή στα κοινά - Αγκάθια και λύσεις, όπως παρουσιάστηκαν στο 12ο Athens Democracy Forum

«Όταν μιλάμε για συμμετοχή των νέων στην πολιτική, δεν αναφερόμαστε μόνο στα εκλογικά δικαιώματα. Πρόκειται για την την ενεργή, καθημερινή συμμετοχή τους στα κοινά και τη διαμόρφωση της καθημερινότητας, την πραγματική εκπροσώπηση, την επιρροή τους και αλληλεπίδρασή τους με τους πολιτικούς» τόνισε η Αγγελίνα Κυρούση από την Ελλάδα.

«Πολλοί νέοι νιώθουν πως οι κυβερνήσεις τους είναι αποσυνδεδεμένες με την καθημερινότητα και πως οι πολίτες είναι ανήμποροι να επηρεάσουν τις αποφάσεις», σημείωσε από την πλευρά του ο Παναγιώτης Κουλουρίδης, επίσης από την Ελλάδα.

«Πολλοί νέοι είναι αδιάφοροι για την πολιτική. Η ψήφος δεν βασίζεται στα πολιτικά κριτήρια. Κι αυτό όχι επειδή οι νέοι δεν μπορούν να εκφραστούν πολιτικά. Πρόκειται για αντανάκλαση ενός πολιτικού εκπαιδευτικού συστήματος που υποτιμά την εκπροσώπηση των νέων και αποτυγχάνει στην προώθηση κριτικής σκέψης και αντίληψης» πρόσθεσε η Αγγελίνα.

Ως προς τους τρόπους «γεφύρωσης» των νέων με την κεντρική εξουσία, οι τέσσερις νέοι πρότειναν, μεταξύ άλλων:

• Ίδρυση συμβουλίων νέων σε τοπικό και εθνικό επίπεδο
• Βελτίωση της συμμετοχής στις εκλογικές διαδικασίες
• Συμπερίληψη παιδιών σε επιτροπές λήψης αποφάσεων
• Αξιολόγηση των επιδόσεων των κυβερνώντων
• Παραγωγή διαδικασιών που θα περιλαμβάνουν τους νέους στις κοινοβουλευτικές αποφάσεις
• Δημιουργία ψηφιακών πλατφορμών για τη διασφάλιση προσβάσιμων επικοινωνιών

Στην ερώτηση αν το εκπαιδευτικό σύστημα προωθεί την κριτική και πολιτική σκέψη και πώς το σχολείο θα έπρεπε να προετοιμάζει τα παιδιά για την υπεύθυνη εμπλοκή τους στην πολιτική, ο Iain Walker, Executive Director, newDemocracy Foundation, έδωσε τον λόγο στην Νεφέλη Χατζηιωαννίδου, η οποία, ως το νεότερο μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου, τόνισε πως ταυτίζεται με τους νέους.

Η ίδια δήλωσε πως δεν μπορεί να πει πως «100% μπορούμε να εκπροσωπήσουμε αυτό που θέλετε και χρειάζεστε. Και αυτό γιατί το ελληνικό σχολείο δεν προωθείται η πολιτική εκπαίδευση και η κριτική σκέψη. Οπότε δεν μπορούμε να προσδοκούμε πως ένας 16χρονος μπορεί ή θέλει να εκφραστεί πολιτικά».

Ο Dickson Adomako Kissi από τη Γκάνα έβαλε στην εξίσωση τα social media στη διαμόρφωση πολιτικής συνείδησης, ενώ ο Nathan Cooper από το Νομοθετικό Συμβούλιο της Αλμπέρτα τόνισε πως η μεγάλη πρόκληση είναι ο τρόπος με τον οποίο τα σχολεία προετοιμάζουν τα παιδιά για ενεργή εμπλοκή στα πολιτικά.

Ο Dagur Jónsson από την Ισλανδία έθεσε το ζήτημα της μείωσης του ορίου ηλικίας ψήφου στα 16, τονίζοντας πως δε συμφωνεί. «Πρέπει να αρχίσουμε να εκπαιδευόμαστε να σκεφτόμαστε πολιτικά αντί να ψηφίζουμε στα 16» σημείωσε.

«Πώς θα διασφαλίσουμε πως θα λαμβάνονται υπόψη στις αποφάσεις που τα αφορούν οι απόψεις παιδιών από διαφορετικές πραγματικότητες, με αναπηρίες, διαφορετικής φυλής ή από οικογένειες με οικονομικές δυσχέρειες» διερωτήθηκε από την πλευρά της η Nahia Sierra Lopez από τη χώρα των Βάσκων.

Οι βουλευτές απάντησαν πως είναι υπέρ της μείωσης του ορίου ηλικίας ψήφου στα 16, αλλά και της υπεύθυνης εκπαίδευσης των παιδιών.

“Συχνά θεωρούμε πως αν κατεβάσουμε το όριο, θα επιτύχουμε την ενεργότερη εμπλοκή των νέων στα κοινά. Υπάρχουν πολλές κοινωνικές ομάδες, είτε είναι νέοι είτε οι συνταξιούχοι, που νιώθουν αποσυνδεδεμένοι από τις δημοκρατίες τους. Πρέπει να βρουν τρόπους να δώσουν κίνητρο ουσιαστικό στους νέους. Στην πολιτική όσο και στη γονεϊκότητα δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα, οπότε δεν χρειάζεται να είσαι μορφωμένος ή αφοσιωμένος για να κάνεις κάτι από τα δύο”, σημείωσε χαρακτηριστικά ο Λόρδος Ed Vaizey.