Στατιστικές «σκιές» στα αποτελέσματα α’ εξαμήνου για τις εισηγμένες παρά τα υψηλά επίπεδα κερδοφορίας

Τα αποτελέσματα των εισηγμένων εταιρειών στο ελληνικό χρηματιστήριο αποτελούν ένα δείκτη ανάπτυξης και του ΑΕΠ καθώς η κεφαλαιοποίηση των εισηγμένων αντιστοιχεί στο 45% περίπου του ΑΕΠ. Τα αποτελέσματα του α’ εξαμήνου, σωρευτικά θα βγουν σε υψηλά 15ετίας και για ορισμένες εταιρείες σε ιστορικά υψηλά.

Η διασπορά της κερδοφορίας δείχνει την αλήθεια στην ελληνική επιχειρηματικότητα

Όμως ο μέσος όρος δεν λέει πάντα την αλήθεια. Εάν δούμε την διασπορά των κερδοφοριών , καταλαβαίνουμε ότι προέρχονται στο μεγαλύτερο βαθμό τους από τις 15 μεγαλύτερες σε κεφαλαιοποίηση εισηγμένες που τυγχάνει να είναι και από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην Ελλάδα. Εάν απ’ αυτές εξαιρέσουμε όσες πραγματοποιούν την πλειονότητα των τζίρων τους σε θυγατρικές τους εκτός Ελλάδας (πχ Τιτάν, Coca Cola , Viohalco, Cenergy) , τα δύο μεγάλα διυλιστήρια (ΕΛΠΕ και Motor Oil), τον εξωστρεφή Μυτιληναίο , την Jumbo , τον ΟΠΑΠ και τον ΟΤΕ, την Aegean και την ΔΕΗ που μαζί με τις 4 +2 τράπεζες καταγράφουν το 75% της συνολικής κερδοφορίας, οι υπόλοιπες 120 περίπου εισηγμένες θα μοιραστούν το 25% της κερδοφορίας.

Η στατιστική αυτή δείχνει ότι υπάρχει σημαντικό πρόβλημα στην διαμόρφωση του επιχειρηματικού χάρτη της Ελλάδας. Με απλά λόγια, οι λίγοι μεγάλοι όμιλοι συνεισφέρουν περισσότερο απ’ τις υπόλοιπες μικρότερες επιχειρήσεις. Εάν προσθέσουμε και τα στοιχεία της ΑΑΔΕ για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τότε βλέπουμε ένα τερατώδες διάγραμμα με μία «ανάποδη πυραμίδα». Ίσως εκεί πρέπει να αναζητηθεί η κακοδαιμονία και της ελληνικής επιχειρηματικότητας αλλά και της ελληνικής φορολογικής ανακατανομής. Η δεξαμενή κερδοφορίας και φορολογίας θα πρέπει να διευρυνθεί ισομερώς. Οι μικρότερες επιχειρήσεις να βγάζουν περισσότερα κέρδη και τα κέρδη αυτά να φορολογούνται. Η κυβέρνηση έχει προτάξει –και πάλι μετά από 20 χρόνια- το θεώρημα του ‘ Εθνικού Πρωταθλητή’, όπως είχε κάνει τότε η κυβέρνηση Σημίτη. Το εάν επέτυχε αυτό, νομίζω ότι το γνωρίζουμε όλοι. Ίσως θα πρέπει πλέον να ευνοηθούν λίγο περισσότεροι οι μικροί κατά το μοντέλο της Ολλανδίας, όπου οι μικρότερες επιχειρήσεις παίρνουν τις μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις. Το ζητούμενο είναι εάν το θέλουν οι πολιτικοί.