Aμπελοψίθυροι στη νέα ταινία για την Veuve Clicquot

Σαν ένας άλλος διαισθητικός τρόπος να έρθουν πιο κοντά στη γη, να συνομιλήσουν μαζί της αλλά και με όσα έχει να τους προσφέρει. Με ύστατο σκοπό να εκφράσουν τελικά όσα εκείνη θα τους πει με μυρωδιές και γεύσεις μέσα σε ένα ποτήρι.

Η ταινία Widow Clicquot

Η ταινία Widow Clicquot, σε σκηνοθεσία Thomas Napper, είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία και εξιστορεί την προέλευση του γαλλικού οίκου σαμπάνιας Veuve Clicquot. Στο «Widow Clicquot», η Barbe-Nicole Ponsardin Clicquot (Haley Bennett), είναι 26 ετών όταν ο σύζυγός της, François (Tom Sturridge), κληρονόμος της επιχείρησης σαμπάνιας, πεθαίνει.

Η πλοκή της ταινίας τοποθετείται στη δεκαετία του 1800, στους Ναπολεόντειους Πολέμους και διακατέχεται από την σιωπηλή και συνάμα γοητευτική γλυκόπικρη μαεστρία που θυμίζει έντονα το «Pride & Prejudice». Άλλωστε ο Τζο Ράιτ, ο σκηνοθέτης αυτής της ταινίας, είναι ο παραγωγός του «Widow Clicquot».

Η Madame Clicquot μπορεί να θεωρείται πλέον δίχως αμφιβολία μία από τις πρώτες σύγχρονες επιχειρηματίες στον κόσμο, στην εποχή της ωστόσο χρειάστηκε να αποκρούσει τους άντρες σκεπτικιστές και να διοικήσει έναν γεμάτο με άνδρες αμπελώνα.

Ενώ πρωτύτερα χρειάστηκε να οινοποιήσει στην αφάνεια μέσα στον γάμο της με τον ψυχικά ασταθή François παράλληλα με τη σταδιακή του κάθοδό στην απόλυτη τρέλα και τελικά, την αυτοκτονία.

Μία από τις πρώτες σύγχρονες επιχειρηματίες στον κόσμο

Με τον θάνατο του François, η Madame Clicquot απορρίπτει την πρόταση να πουλήσει τους αμπελώνες λέγοντας πως ο άντρας της συνεχίζει να ζει κάπου ανάμεσα στα αμπέλια.

Αναλαμβάνει τα ηνία κόντρα σε όποια νόρμα επίδειξης δύναμης ή εξουσίας και αναζητά παράθυρα διαλόγου με διάθεση να κάτσει να συζητήσει στο ίδιο τραπέζι με τους δεκάδες άντρες που εργάζονται στην επιχείρηση της. Άλλωστε η ειλικρινής διάθεση για συνεργασία δεν είναι ένα πραγματικό σημάδι δύναμης, αναρωτιέται.

Περνά όλο τον χρόνο της στα αμπέλια, στήνει δάδες με φωτιά για να τα ζεστάνει από τους παγετούς των χειμερινών μηνών, αναλαμβάνει τα λογιστικά, βρίσκει έμπιστους συνεργάτες με το ίδιο όραμα, δημιουργεί ένα είδος από δικές της αγρυπνίες γεμάτες ποτήρια, γευστικές δοκιμές και σημειώσεις, μάχεται ήρεμα ενάντια σε κάθε ιστορική και κοινωνική δυσκολία, ντύνει με τον τρόπο της όλα τα στάδια από την παραγωγή και την πρώτη σύνθλιψη έως το μπουκάλι, αψηφά τις εύκολες λύσεις συμπεριλαμβανομένου ενός δεύτερου γάμου για νομικής φύσεως διευκολύνσεις.

Και καταφέρνει χρησιμοποιώντας pinot noir να οινοποιήσει με τρόπο απόλυτα πρωτοπόρο δημιουργώντας τελικά ένα εμβληματικό, ένα από τα σπουδαιότερα στην ιστορία της οινοποίησης vintage, με την ονομασία «κομήτης». Άλλωστε οι λέξεις δομή, βάθος και κομψότητα ήταν οι λέξεις που περιέγραψαν την ροζ σαμπάνια που δημιούργησε η Barbe-Nicole στην ταινία και που με ακρίβεια απαντούν επίσης στον χαρακτήρα που βλέπουμε επί της οθόνης.

Η φράση της «Όταν αγωνίζονται να επιβιώσουν, εξαρτώνται περισσότερο από τις δικές τους δυνάμεις, εκδηλώνουν πιο δυνατά την αυθεντικότητα τους», τον εαυτό τους θα συμπληρώσουμε εμείς, διατρέχει ουσιαστικά όλη την ταινία και είναι διαπεραστική σε εμάς ακόμα και αν εκείνη αναφέρεται στα αμπέλια.