Το καλοκαίρι αλλιώς

Ο καλύτερος Αύγουστος είναι τον Σεπτέμβρη

Καθώς οι επιπτώσεις από τον υπερτουρισμό γίνονται φανερές και στην Ελλάδα, η επιλογή του πατροπαράδοτου 10ήμερου διακοπών τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο στα νησιά, αρχίζει να γίνεται προβληματική. Ίσως είναι καιρός να αντικατασταθεί από εκδρομές προς τα μέσα Σεπτεμβρίου (ή αρχές Ιουνίου) και μάλιστα σε μη δημοφιλή νησιά ή και σε άλλους πιο δροσερούς προορισμούς, σε ποτάμια και σε βουνά.

Πάντα υπάρχει ευκαιρία για κάτι καλό

Πριν πολλά χρόνια, είχαμε παει οικογενειακώς σε μία μικρή απόμακρη παραλία, όπου σπανίως θα δεις-ακόμα και σήμερα- πάνω από 5-10 λουόμενους. Στην αμμουδιά εν τω μεταξύ, είχαν ξεβραστεί -προφανώς από την τελευταία τρικυμία- διάφορα πλαστικά και σκουπίδια. Και κάποια στιγμή βλέπω έναν ξένο τουρίστα ν’ αρχίζει να τα μαζεύει. Κοιταχτήκαμε αμήχανα και με κάποια ντροπή με τους υπόλοιπους και χωρίς να πούμε κουβέντα σηκωθήκαμε κι αρχίσαμε το μάζεμα κι εμείς. Σε λιγότερο από μισή ώρα, η παραλία ήταν πεντακάθαρη.

Αν έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές σίγουρα θα πετύχουμε καταστάσεις όπου μπορούμε με κάποιες μικρές παρεμβάσεις μας να κάνουμε τη διαφορά και να πετύχουμε μια αξιομνημόνευτη αλλαγή στη ζωή κάποιων συνανθρώπων μας Μπορεί να είναι πολλά και διαφορετικά πράγματα όπως: υποστήριξη στον τοπικό σύλλογο που ετοιμάζει πολιτιστικές εκδηλώσεις, κάποιες πρακτικές συμβουλές και πληροφορίες σε ανθρώπους που ξεκινάνε μια νέα επιχειρηματική προσπάθεια, μια ενθάρρυνση σε γυναίκες που παλεύουν να σταθούν όρθιες στις συντηρητικές κοινωνίες της επαρχίας.

Τα μάτια ορθάνοιχτα

Όσο πιο άγνωστο και διαφορετικό από ότι έχουμε ζήσει είναι το μέρος που πάμε τόσο το καλύτερο. Κι΄ας μη περιοριζόμαστε στην κεντρική πλατεία. Προσωπικά μου αρέσει να εξερευνώ τους πίσω δρόμους των πόλεων, τα μικρά στενά, τις παρυφές των χωριών. Γιατί εκεί ξέρω ότι θα συναντήσω αφτιασίδωτες καταστάσεις, ίσως όχι πάντα τόσο όμορφες ή ευχάριστες, σίγουρα όμως πιο αληθινές. Ο παλιός εσωστρεφής μου εαυτός έχει δώσει την θέση του σε έναν τύπο, που πρώτα αυτός θα ανοίξει την κουβέντα, που θα αστειευτεί για να σπάσει ο πάγος, που θα αποδεχτεί μετά χαράς ένα μικρό κέρασμα.

Αυτό το άνοιγμα στο άγνωστο και μη οικείο, έχει και άλλες παράπλευρες επιπτώσεις στη ζωή, που τη βλέπεις και με τα μάτια ανθρώπων που έχουν τελείως διαφορετική λογική, σε κάνεις να εκτιμήσεις καταστάσεις, να ανακαλύψεις πράγματα που δεν ήξερες. Και ναι, σε βοηθά να γίνεις καλύτερος επαγγελματίας: από το να αναθεωρήσεις κάποιες σκουριασμένες απόψεις μέχρι να εμπνευστείς μια νέα επιχειρηματική δραστηριότητα ή καινούργιες συνεργασίες.

Κρύβε λόγια

Αν σε κάποια από τις μικρές εξορμήσεις, είτε τυχαία είτε μετά από υπόδειξη ντόπιων, ανακαλύψετε κάποια ξεχωριστή γωνιά (μια παρθένα παραλία, ένα αυθεντικό μαγαζάκι, οτιδήποτε) μην βιαστείτε να το δημοσιοποιήσετε μέσα από τα social σε όλους. Ας μεταφερθεί από στόμα σε στόμα σε λίγους και εκλεκτούς που θα εκτιμήσουν την ομορφιά και θα το προστατεύσουν από τον όχλο και την απληστία. Τις προάλλες, πήγα με φίλο σε ένα απόμακρο καφενεδάκι, που κάθε χρόνο τέτοια εποχή το επισκεπτόμαστε για τα απλά μαμαδίστικα μεζεδάκια τη φιλική κουβέντα με τους ιδιοκτήτες και τις επαρχιακές τιμές. Τώρα όμως έχει ανακαινιστεί (με κυρίαρχο χρώμα το ροζ !), την ποιότητα των μεζέδων να έχει πέσει στο μέτριο, τους ιδιοκτήτες να είναι βαριεστημένοι και το κλασικό επιδόρπιο γλυκό του κουταλιού, να μην είναι πια σπιτικό αλλά του εμπορίου…

Ούτε διακοπή ούτε απόδραση

Το κυρίαρχο μοντέλο θεωρεί ως διακοπές το πλήρες σταμάτημα οποιασδήποτε ενέργειας που θυμίζει εργασιακό περιβάλλον ή και ακόμα περισσότερο οτιδήποτε μορφής δραστηριότητα... Το “πάω και αράζω στην παραλία που είναι μπροστά από το ξενοδοχείο μου και δεν το κουνάω ρούπι”, είναι βέβαια κατανοητό (ιδίως όταν η εργασία έχει αυξημένη σωματική δραστηριότητα) αλλά όχι και τόσο ευφυές. Όταν είχα και εγώ αυτή την οπτική, βίωνα σαν καλύτερη μέρα διακοπών την ημέρα της αναχώρησης, άντε και την πρώτη ημέρα των διακοπών. Μετά οι μέρες κυλούσαν γρήγορα, μονότονα και βουλιμικά: ντε και καλά πολύ φαΐ, πολύ ποτό και ξενύχτι. Και πριν το καταλάβω άρχιζε η θλιβερή αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή. Αργότερα υιοθέτησα ένα πιο ευέλικτο πρόγραμμα:

• προτιμούσα να κολλάω κάθε τόσο 1-3 ημέρες σε Σ/Κ ή γιορτές και έτσι δεν στρίμωχνα σε ένα 15μερο όλην την αίσθηση των διακοπών
• συνδύαζα την ξεκούραση με περπάτημα και περιηγήσεις σε κοντινά μέρη κι έτσι γνώριζα καλύτερα τον τόπο που επισκεπτόμουν (ενώ ταυτόχρονα έκαιγα και κάποιες θερμίδες που έπαιρνα από τη πιο χαλαρή διατροφή).
• κράταγα μια επαφή με τη δουλειά, έστω και αν ήταν 1-2 ώρες την ημέρα για κάποια e-mails ή τηλέφωνα. (Γιατί πίσω από την πλήρη διακοπή από την εργασία κρύβεται η δυσάρεστη αλήθεια πως μάλλον δεν την πολυγουστάρεις. Τι μιζέρια κρύβει αλήθεια η λέξη “απόδραση”, ε; )
• Ακριβώς το ότι ήμουν σε ένα διαφορετικό περιβάλλον με βοηθούσε να αποστασιοποιηθώ και να πάρω με καθαρό μυαλό σημαντικές αποφάσεις για το επαγγελματικό μου μέλλον