«Το Λάθος το Σωστό»

Αυτές οι γραμμές περιγράφουν τα συναισθήματα των περισσότερων ενήλικων μαθητών που επιθυμούν, για παράδειγμα, να βελτιώσουν τα Αγγλικά τους. Ενώ είναι εξαιρετικά ικανοί στη μητρική τους γλώσσα και μπορούν να αποφύγουν το λάθος αλλάζοντας γρήγορα τη σύνταξη ή βρίσκοντας ένα συνώνυμο, στα Αγγλικά ο φόβος κυριαρχεί. Η φοβία για το λάθος τους καθηλώνει, στερώντας τους μεγάλες επαγγελματικές ευκαιρίες και εξέλιξη σε δουλειά και σπουδές.

Όμως, είναι το λάθος τόσο τρομακτικό; Μήπως το έχουμε παρεξηγήσει; Πόσες φορές πέφτει ένα παιδί πριν αποκτήσει σταθερό βηματισμό; Πόσες φορές κάναμε λάθος στην προπαίδεια του επτά; Πόσες φορές μας έσβησε το αυτοκίνητο όταν αρχίσαμε να μαθαίνουμε οδήγηση και πόσο άγχος είχαμε στα πρώτα χιλιόμετρα; Πόσα από αυτά θα είχαμε καταφέρει εάν ο φόβος του λάθους μας είχε παραλύσει; Ακόμη και σήμερα, μετά από χρόνια εμπειρίας στις σπουδές και στη δουλειά μας, στη ζωή μας την ίδια, συνεχίζουμε να κάνουμε λάθη.

Όμως το λάθος είναι η πιο πολύτιμη εμπειρία μάθησης. Είναι βιωματική και όχι θεωρητική. Εγχαράσσεται και εντυπώνεται στη μνήμη μας με ανεξίτηλα χρώματα. Το λάθος είναι το φλας για αλλαγή πορείας, είναι η στιγμή που πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία μας προς το στόχο. Καμία διαδρομή δεν συμβαίνει σε περιβάλλον πλήρους ομαλότητας. Ποια η χρησιμότητα, άλλωστε, αφού θα ήταν μια βαρετή επανάληψη των ίδιων δεξιοτήτων μας χωρίς καμία εξέλιξη;

Στη γλωσσομάθεια, η συνύπαρξη με το λάθος είναι η μισή διαδρομή. Αντί να το φοβάμαι, το αφήνω να με οδηγήσει στη βελτίωση. Το αναγνωρίζω ή μου το αναγνωρίζουν και, με την αξιοποίηση του feedback, όπως το σχόλιο του καθηγητή, καταλαβαίνω τι δεν πρέπει να κάνω. Η αυτοπεποίθησή μου δεν εξαρτάται από την τέλεια απόδοσή μου, αλλά από το ότι συγκρίνοντας την απόδοσή μου σήμερα σε σχέση με μία εβδομάδα πριν, έχω βελτιωθεί. Η τελειότητα είναι η αέναη βελτίωση, τα συνεχόμενα updates μου, η θετική μου στάση στο λάθος που οδηγεί το GPS μου σε συνεχή επανεστίαση. Μαθαίνω σημαίνει ότι κάθε μέρα συναντώ τη βελτιωμένη εκδοχή του εαυτού και της επίδοσής μου. Αυτό το λάθος που με οδηγεί στο καλύτερο είναι το λάθος το σωστό, το πολύτιμο, το θεραπευτικό. Διότι μου ανοίγει δρόμους και με αναζωογονεί. Λαδώνει τους μεντεσέδες του κρανίου μου, πυρακτώνει νέες συνάψεις - αυτό είναι το λάθος το σωστό.

Πώς θα μπορούσα να αγαπήσω το λάθος μου; Παίξε μαζί του. Είναι 2024, το gaming αποκτά καθημερινά περισσότερους παθιασμένους οπαδούς. Εδώ, στο gaming universe, το λάθος είναι μέρος του παιχνιδιού. Όσο πιο γρήγορα κάνω λάθος και μαθαίνω από αυτό, τόσο καλύτερος γίνομαι. Στο gaming δε μαθαίνω τους κανόνες απέξω, δεν αποστηθίζω, δεν διαβάζω βιβλία. Μαθαίνω μέσα από την εμπειρία, από τις επιλογές που άλλοτε μου βγαίνουν και άλλοτε όχι, και τότε αλλάζω στρατηγική. Ένα test μου δίνει ένα σκορ, με περιγράφει ως ικανό, έξυπνο και πετυχημένο, όμως δε μου διδάσκει τίποτα, μόνο καταγράφει την επίδοση. Ένα video game, όμως, με ωθεί συνεχώς να προσπαθώ και να ξεπερνάω την προηγούμενη επίδοσή μου. Το λάθος μου δε με καταδιώκει αλλά με παρακινεί να βελτιώνομαι. Όταν βλέπω το λάθος ως μέρος του παιχνιδιού, τότε μαθαίνω και παθιάζομαι, δε μαραίνομαι. Στο παιχνίδι, το λάθος είναι η σωστή κίνηση και το ανάλογο συμβαίνει στη ζωή και στη μάθηση. Αν είμαστε έτοιμοι να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με το λάθος, το gaming μπορεί να κάνει τη μετάβαση πιο εύκολη και ευχάριστη. Κάνε λάθος, μάθε από το λάθος και τόλμησε το επόμενο βήμα στη γλωσσομάθεια και κυρίως στη ζωή.