Μία αντιφατική πολιτική από την διοίκηση και τον νέο κανονισμό.
Η προσπάθεια του ελληνικού χρηματιστηρίου να γίνει ελκυστικό στις μικρομεσαίες εταιρείες προκειμένου να εισαχθούν και να βρουν εύκολη, μεγαλύτερη και φθηνότερη χρηματοδότηση πέρα από τις τράπεζες φαίνεται ότι οδηγείται σε αποτυχία.
Ήδη μόλις στα τελευταία 2 χρόνια έχουμε τρεις κραυγαλέες αποχωρήσεις επιχειρήσεων. Αυτή που ήχησε δυνατά ήταν η αποχώρηση της ΠΛΑΙΣΙΟ. Μία από τις πλέον ισχυρές ελληνικές επιχειρήσεις με τεράστια ταμειακή ρευστότητα (πάνω από 60 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο) και με brand name που αποτελούσε διαφήμιση για το χρηματιστήριο, αποχώρησε αιφνιδιαστικά πριν από 2 χρόνια επειδή έβλεπε ότι όχι μόνο δεν ικανοποιούσε τις προσδοκίες του αλλά επειδή ήξερε ότι η αλλαγή κανονισμού για την ελεύθερη διασπορά που ετοίμαζε από τότε η διοίκηση του Χρηματιστηρίου θα δημιουργούσε προβλήματα. Ουσιαστικά οι μέτοχοι της ΠΛΑΙΣΙΟ αλλά και το management περιορίζονταν από το θεσμικό και εποπτικό πλαίσιο
Ακολούθησαν και άλλες έξοδοι δυναμικών επιχειρήσεων όπως της Entersoft και τώρα έρχεται και η έξοδος της Epsilon Net, της πιο επιτυχημένης μικρής εισηγμένης στο Χ.Α εταιρείας της τελευταίας 5ετίας. Είχαν προηγηθεί και άλλες εταιρείες τροφίμων (πχ Καραμολέγκος, Νίκας, Ιχθυοκαλλιέργειες).
Οι δυναμικές μικρές ελληνικές επιχειρήσεις δεν επιθυμούν αλλαγή μετοχολογίου
Η αντίφαση των προθέσεων της διοίκησης του χρηματιστηρίου (να μπουν όσο το δυνατόν περισσότερες μικρές εταιρείες στο Χ.Α) και του νέου κανονισμού για διεύρυνση της ελεύθερης διασποράς είναι κραυγαλέα. Η ισχυρή Πλαίσιο θα έπρεπε να πουλήσει κάποιο ποσοστό της προκειμένου να αυξήσει την ελεύθερη διασπορά της (free float). Aυτό δεν το ήθελαν επουδενί. Όπως δεν το θέλουν και άλλες 50 τουλάχιστον μικρές ελληνικές επιχειρήσεις που βολιδοσκόπησαν την τελευταία 10ετία οι διοικήσεις του χρηματιστηρίου. Ακόμη και επιχειρήσεις που ήθελαν να εισέλθουν στο Χ.Α, άλλαζαν άποψη όταν άκουγαν ότι μπορεί να προστεθούν και άλλοι ισχυροί μέτοχοι.
Γραφειοκρατική διαδικασία εισαγωγής και αυξημένο κόστος για τα IPO’s
Η διαδικασία εισαγωγής μίας εταιρείας στο Χ.Α είχε μέχρι πρόσφατα τεράστιο γραφειοκρατικό κόστος και πολλές εργατοώρες. Υπολογίζεται ότι για μία επιχείρηση με τζίρους της τάξης των 50 εκατ. ευρώ θα έπρεπε είτε να δημιουργήσει ένα τμήμα 3-4 ατόμων που θα εργάζονταν 1 ή 2 χρόνια για την εισαγωγή είτε να την δώσει outsourcing (εκτός εταιρείας) πληρώνοντας πάνω από 100 χιλ. ευρώ. Η διαδικασία της Δημόσιας Προσφοράς (IPO) απαιτεί άμεση συνεργασία με τράπεζες και συμβούλους και κοστίζει αρκετά και σε κεφάλαια και σε χρόνο. Οπότε μία τέτοια εταιρεία θα πρέπει να ξοδέψει συνολικά κεφάλαια ύψους 250-300 χιλ. ευρώ προκειμένου μόνο να εισέλθει στο χρηματιστήριο. Εννοείται ότι βάσει του προηγούμενου κανονισμού θα έπρεπε να έχει 5 κερδοφόρες χρήσεις και να είναι φορολογικά ενήμερη.
Αυξημένο κόστος συμμόρφωσης (compliance)
Από την ώρα που θα εισέλθει στο Χρηματιστήριο, μία μικρή εισηγμένη θα πρέπει να δημιουργήσει ειδικό τμήμα μετόχων που θα επιμελείται το μετοχολόγιο αλλά και τις γραφειοκρατικές διαδικασίες με το Χρηματιστήριο, να διοργανώνει μία ή δύο φορές το χρόνο Γενικές Συνελεύσεις και να συνεργάζεται με όλα τα τμήματα οικονομικών υπηρεσιών και εσωτερικού ελέγχου πάνω σε θέματα εταιρικής συμμόρφωσης (compliance). Αυτόματα το κόστος λειτουργίας της επιχείρησης αυξάνεται κατά 10-20%. Εάν προστεθεί και κάποια χρηματιστηριακή που θα κάνει το market making (δηλαδή να δίνει κάποια στοιχειώδη κινητικότητα στη μετοχή της εισηγμένης) τότε το κόστος λειτουργίας αυξάνεται ακόμη περισσότερο.
Δεν μπορεί να κερδίσει κάτι πολύ παραπάνω από μία συμφέρουσα πώληση
Το μεγαλύτερο δέλεαρ είναι να μπορέσει η εισηγμένη να αποκτήσεις ένα διεθνές ‘διαβατήριο’ ώστε να πουληθεί σε καλές τιμές στο μέλλον. Εάν οι προθέσεις των βασικών μετόχων δεν είναι να την πουλήσουν, εκλείπει ο βασικός λόγος εισόδου μίας μικρομεσαίας εταιρείας στο Χ.Α.
Σε ότι αφορά την άντληση κεφαλαίων, μία μικρή εισηγμένη θα δυσκολευτεί να αντλήσει πάνω από 5-10 εκατ. ευρώ χωρίς να πληρώσει σημαντικά ποσά στους συμβούλους έκδοσης. Όμως ένα τραπεζικό δάνειο με σχετικά χαμηλό επιτόκιο ενδέχεται να γίνει πιο δελεαστικό εάν συνδυαστεί με άλλες τραπεζικές προσφορές προς την επιχείρηση.
Όσο για τις μετοχικές υπεραξίες, εάν κρίνουμε πως κινούνται οι μικρές εισηγμένες τα τελευταία χρόνια, μάλλον δεν συγκινούν. Κάποιες τριψήφιες αποδόσεις που πετυχαίνουν κατά καιρούς κάποιες μικρές εισηγμένες ουσιαστικά είναι μεταφορά από την ‘μία τσέπη στην άλλη’ όπως λένε οι χρηματιστές.
Σχόλια