Τα vintage μεταλλικά ποτηράκια φιγουράρουν ξανά στα τραπέζια των αθηναϊκών εστιατορίων
Φέρουν στο τραπέζι κάτι το βαθιά οικείο και νοσταλγικό. Από τον τρόπο που μπορούμε να το πιάσουμε ελαφρώς στοργικά για να το φέρουμε πιο κοντά μας σαν ένα ποτήρι κρασιού, μέχρι την προσπάθεια να φτάσουμε στο περιεχόμενο που φυλάσσουν δροσερά στο εσωτερικό τους, αυτά τα χαρακτηριστικά μεταλλικά ποτηράκια επαναφέρουν στο τραπέζι μας κάτι που δεν θέλουμε να χάσουμε.
Όλο και περισσότερα εστιατόρια της Αθήνας φαίνεται να εκσυγχρονίζονται πατώντας σε ό,τι μας συνδέει με θύμησες ή με τα cult καλοκαιρινά επαρχιακά στέκια για παγωτό. Άλλα μπορεί να το χρησιμοποιούν διαχρονικά για να σερβίρουν παγωτό με μπόλικο σιρόπι και την προσθήκη δροσερών φρούτων. Και άλλα πάλι τα εντάσσουν σε νέα πλαίσια και τα προσεγγίζουν με φαντασία λόγω του σχεδιασμού τους.
Τους τελευταίους μήνες τα έχουμε δει να γεμίζουν με ντιπ ενώ ταυτόχρονα στο στόμιο τους ξεκουράζονται πλαγιασμένα κριτσίνια πριν τη βουτιά, με αφράτη μους σοκολάτας και φρεσκοκαβουρδισμένα αμύγδαλα, με γιαούρτι, μέλι, μήλο, ξηρούς καρπούς και κανέλα, με συνοδευτικά για καλοδουλεμένα πιάτα ή για το ψωμί όπως βουναλάκια από φίνο χτυπημένο βούτυρο ή ελιές αλλά και με δροσερά κοκτέιλ στολισμένα με φρέσκα μυρωδικά.
Σε εστιατόρια, μπαρ, ζαχαροπλαστεία ακόμα και σε supper clubs οι μεταλλικές κούπες που είναι συνήθως κατασκευασμένες από ανοξείδωτο ατσάλι συχνά εμπίπτουν στους όρους της κυκλικής οικονομίας και των flea markets φρεσκάρντας την αισθητική μας με το να γυρνούν προς τα πίσω.
Για την ιστορία πέρα από το να μεταφερθούμε νοερά σε χώρες όπως η Αγγλία και η Γαλλία, αξίζει να θυμηθούμε ότι αντίστοιχα σερβίτσια ξεκίνησαν να χρησιμοποιούνται ευρέως μετά την δεκαετία του 1920 στην εστίαση και τη βιομηχανία του ποτού και του φαγητού αν και στην πραγματικότητα έχουν τις ρίζες της ιστορίας τους πολύ πίσω στον χρόνο.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως οι πρόγονοι τους είναι τα παλιά κύπελλα κρασιού με τα ποδαράκια διαφορετικού μεγέθους που συναντάμε ακόμα και σε μια τοιχογραφία 2.000 ετών πάνω σε έναν πάγκο φαγητού που βρέθηκε σε πρόσφατες ανασκαφές που έγιναν στην Πομπηία.
Σε κάθε περίπτωση, η εμπειρία του σύγχρονου σερβιρίσματος στα σημερινά εστιατόρια αλλάζει με τρόπο αβίαστο, ανεπίσημο και χαλαρό κάνοντας μας να αισθανόμαστε όλο και πιο οικεία και εύθυμα.
Πλάι στα κεραμικά πιάτα που συχνά φέρουν την επωνυμία και τα χαρούμενα σχέδια της οπτικής ταυτότητας των νέων εστιατορίων προστίθενται με τρόπο δημιουργικό και στοιχεία όπως τα συγκεκριμένα ποτηριά αναβαθμίζοντας με κάθε έννοια του “αισθητικά” την όλη εμπειρία.
Σχόλια