Μιλώντας για το Σχολειό της Φύσης

Δημιουργήθηκε έπειτα από εργασία 22 χρόνων στο δημόσιο νηπιαγωγείο και μέσα από την ανάγκη μας να υπάρξει ένας τόπος, όπου τα παιδιά θα εκπαιδεύονται σύμφωνα με τη φύση τους με στόχο την αληθινή ζωή.

"Πατρίδα είναι η παιδική σου ηλικία", γράφει ένας Πέρσης ποιητής. Από εκεί ξεκινάς και εκεί πάντα καταλήγεις, αναζητώντας τις απαντήσεις για αυτό που ζεις. ΄Εχοντας αυτό σαν μότο, διαμορφώνουμε ένα περιβάλλον μάθησης, όπου το παιδί ανακαλύπτει και στήνει τον εαυτό του μέσα σε ένα πλαίσιο αξιών, αλληλοεπιδρώντας με τους άλλους γύρω του και με τη φύση.

Τα παιδιά λοιπόν μαθαίνουν, παίζοντας και δρώντας, υλοποιώντας projects που τα ενδιαφέρουν και ανακαλύπτουν τα μαθηματικά, τη γλώσσα, τις φυσικές επιστήμες κτλ. στον κήπο, στα χωράφια, φροντίζοντας τα ζώα, μαγειρεύοντας, εξερευνώντας το δάσος  και μέσα σε όλα αυτά παρατηρούν, ανακαλύπτουν, κάνουν συνδέσεις, αξιολογούν, φαντάζονται, κάνουν υποθέσεις, γίνονται ευέλικτα και προσαρμόζονται σε διαφορετικές καταστάσεις. Τα παιδιά μπορούν να παίζουν με τη λάσπη και να χτίζουν νεραϊδόσπιτα, να χαίρονται τη βροχή, τον αέρα, το χιόνι, χωρίς φόβο. Αλλά δεν είναι μόνο η φύση. Στην εκπαίδευση μπαίνει σημαντικά και το κομμάτι της σύγχρονης ζωής με την πόλη και την αστική ζωή να παίζει δυναμικά, αλλά με τη ματιά του πως όλο αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε φιλικό μοντέλο ζωής.

Η τεχνολογία χρησιμοποιείται ως μέσο και όχι ως σκοπός, με τη βαθιά πεποίθηση ότι ο άνθρωπος είναι η βασική καινοτομία. Η ξένη γλώσσα μπαίνει ως πολυγλωσσία, με την επιστημονική κατεύθυνση ώστε τα παιδιά να αντιληφθούν ότι ο άλλος άνθρωπος, από άλλη χώρα, δεν είναι απλά μια μετάφραση, αλλά μια διαφορετική κουλτούρα, που οφείλουμε να την κατανοήσουμε για να συνεννοηθούμε. Στο σχολείο έρχονται και ενσωματώνονται στο πρόγραμμα νέοι από διάφορες χώρες (Κίνα, Βραζιλία, Φιλιππίνες, Γερμανία κλπ), έτσι ώστε αυτή η προσέγγιση να επιτευχθεί με φυσικό τρόπο.

Με τα 4 χρονών παιδιά και άνω, έχουμε την ευκαιρία σχεδόν κάθε μήνα μέσα στο χρόνο, να βρισκόμαστε χωρίς γονείς, για δυο και τρεις μέρες, σε βουνά και ποτάμια, σε λίμνες και σε χιονοδρομικά και για 10 μέρες το καλοκαίρι, στο Καζαβήτι της Θάσου και όπου εκεί τα παιδιά εκπαιδεύονται στο μπορώ, στην αυτονομία, στη συνεργασία, στην ομαδικότητα, στο να μη φοβούνται να κάνουν λάθος και στο να μαθαίνουν από αυτό. Εκπαιδεύονται στο να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται το συναίσθημα τους, καλλιεργούν την ενσυναίσθηση και παίρνουν αποφάσεις και ρίσκα. Βιώνουν αξίες ζωής και  τη χαρά του να είσαι ελεύθερος στη φύση, νιώθοντας την ασφάλεια μέσα σου, χωρίς κάποιος δίπλα σου να σε γεμίζει με φόβο.

Γιατί εκεί όλα είναι φυσικά. Γιατί η φύση είναι η καλύτερη δασκάλα, που σε εκπαιδεύει χωρίς να ηθικολογεί και αντιλαμβάνεσαι ότι οι πράξεις σου απλά έχουν συνέπειες. Γιατί σε αυτά τα μέρη τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να σκαρφαλώνουν σε μεγάλα πλατάνια και μουριές και να γίνονται κατακόκκινα από τα μούρα, να κρέμονται από σχοινιά και να κατεβαίνουν χαράδρες με βράχια, να κολυμπάνε σε βάθρες και να περπατάνε ξυπόλητα στο δάσος. Να ζουν τελετουργίες, όπως το να κάνουν ονειροπαγίδες και  να καίνε τους φόβους τους. Να κοιμούνται δίπλα στη θάλασσα και να ακούνε όλη τη νύχτα τον παφλασμό της. Να ψάχνουν νεράιδες και γοργόνες και αυτό να είναι εντάξει.

Στο Σχολειό της Φύσης εκτός από τους δασκάλους, που εκπαιδεύονται συστηματικά σε προγράμματα αυτογνωσίας και προσωπικής ανάπτυξης, σημαντικοί είναι και οι γονείς οι οποίοι θεωρούνται και είναι απαραίτητοι στην εκπαιδευτική διαδικασία, γιατί είναι οι πρώτοι δάσκαλοι των παιδιών. Εάν θέλουμε Παιδεία σε αυτούς πρέπει να στραφούμε. Παίρνοντάς τους λοιπόν από το χέρι και συμμαθητεύοντας μαζί τους δημιουργήσαμε μια κοινότητα.

Μια κοινότητα που έχει σαν βάση την εκπαίδευση με δραματοθεραπεία, art therapy, αναπνοές, σχολές γονέων, τύμπανα, ομάδα ποδοσφαίρου,  παιχνίδια κάθε Σάββατο με τους γονείς να παίζουν το βράδυ κρυφτό μέσα στο σχολείο και έξω στην αυλή.

Κάνουμε μαζί πολυήμερες εκδρομές με παιδιά και αυτογνωσιακές εκδρομές, χωρίς τα παιδιά , με αυτά να μένουν Σαββατοκύριακο στο σχολείο με  δασκάλους. Οι γονείς από το σχολείο δημιούργησαν τον κοινωνικό σύλλογο "Δέντρο Ζωής" που με διάφορες δράσεις μαζεύει χρήματα και μαζί με τη θεατρική ομάδα  " Κύκλος Ζωής ",  που δίνει παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία σε μεγάλα θέατρα της πόλης, ενισχύουν συλλόγους και ιδρύματα για παιδιά. Μέσα από όλα αυτά δημιουργούνται σχέσεις και νοιάζεται ο ένας για τον άλλον σε προσωπικό, κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο. Όχι πάντα εύκολα, καθώς το εγώ και το μεγάλωμα τους καθενός, σηκώνουν τείχη πολλές φορές. Είμαστε όμως εκεί με κατανόηση και με όλη αυτή την  εκπαίδευση στον εαυτό, για να προχωράμε και για να φτάσουμε σε μια συλλογικότητα που είναι ανάγκη μας, ανάγκη του ανθρώπου.  Το Σχολειό της Φύσης κινείται προς την κατεύθυνση να ξαναβρεί το σχολείο το ρόλο του που ήταν να δημιουργεί τις συνθήκες και όχι να σέρνεται και να έπεται των εξελίξεων. Να ξαναγίνει ο δημόσιος χώρος, όπου τα μέλη της κοινωνίας θα αλληλοεπιδρούν και μέσα σε αυτό το πλαίσιο να μεγαλώνουν και να μαθαίνουν τα παιδιά.