Καθώς τα χρόνια περνούν τα παιχνίδια μας αλλάζουν. Γίνονται χόμπι και συνήθειες αγαπημένες. Συγκεντρώνουν και μας ενώνουν με πρόσωπα δίπλα μας που διασκεδάζουν και απολαμβάνουν μέσα από ιδιαίτερους κανόνες, στιγμές συμπυκνωμένες.
Τα παιχνίδια των οινόφιλων για άλλους σοβαρά, για άλλους ένδειξη “show off” και για άλλους μεράκι δεν έχουν τελειωμό. Βασίζονται στη γνώση και την εμπειρία και γίνονται περισσότερο μεστά συν τω χρόνω.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναρωτηθήκαμε, ψάξαμε και βρήκαμε πότε και γιατί, πέρα από τη θεατράλε κίνηση έχει νόημα να χρησιμοποιήσουμε καράφα για να μεταγγίσουμε ένα κρασί.
“Κόβουμε λάσπη”
Οι ισορροπίες είναι λεπτές σε κάθε στάδιο που σχετίζεται με το κρασί. Από την παραγωγή μέχρι το σερβίρισμα, τα μυστικά, οι τεχνικές και το μεράκι εισχωρούν στην ουσία κάθε διαδικασίας.
Τι συμβαίνει όμως τελικά με την μετάγγιση του κρασιού σε κανάτα;
Ένας από τους πιο συχνούς λόγους για να μεταγγίσουμε το κρασί μας είναι για να το απαλλάξουμε από το ίζημα που αποκτά λόγω παλαίωσης αλλά δεν είναι ο μόνος. Στην περίπτωση αυτή τα συστατικά που σχετίζονται με το χρώμα και τη στυφάδα του κρασιού, οι τανίνες και οι ανθοκυάνες ενώνονται σχηματίζοντας ολοένα και πιο ορατά στο μάτι κομμάτια.
Ο λόγος που ένα παλιό κρασί είναι λιγότερο στυφο από ένα πιο νέο είναι ότι τα προαναφερόμενα συστατικά έχουν γίνει ίζημα, αν και ο χρόνος κατά τον όποιο συμβαίνει αυτή η διαδικασία σε κάθε κρασί ποικίλλει. Και για να μην μακρυγορούμε, παρά το γεγονός ότι μιλάμε για μια φυσική εξέλιξη των ερυθρών κρασιών, το ίζημα, πρέπει να απομακρυνθεί όχι μόνο για οπτικούς αλλά και γευστικούς λόγους.
Όπως καλά θα μαντέψατε αυτό το επιτυγχάνουμε μέσα από τη μετάγγιση του κρασιού σε μια καράφα. Σταθερό χέρι, μετάγγιση χωρίς διακοπή και η χρήση του φακού από το κινητό μας δίπλα στη φιάλη θα μας βοηθήσει να δούμε πότε το ίζημα θα φτάσει προς τα χείλη της φιάλης για να σταματήσουμε.
Αναζητώντας αρώματα και γεύσεις
Από την άλλη, αν και η πρακτική αυτή είναι αμφισβητήσιμη, ορισμένοι οινόφιλοι προτιμούν να μεταγγίσουν ορισμένα νεότερα, ποιοτικά ερυθρά κρασιά, με σκόπό να ενισχυθούν με τον τρόπο αυτό τα αρώματα και να μαλακώσουν οι γεύσεις.
Στην ουσία μιλάμε για μια παλαίωση σε επιτάχυνση καθώς το κρασί στην περίπτωση αυτή το ρίχνουμε αποτόμα μέσα στην καράφα για να έρθει σε επαφή με όσο το δυνατόν περισσότερο οξυγόνο και περιμένουμε 1-2 ώρες να ηρεμήσει ώστε να δούμε τα αποτελέσματα.
Φυσικά τα παραπάνω μπορούν να συμβούν και στο ποτήρι μας ίσως και ταχύτερα αλλά ποιός είναι εκείνος που αντέχει την αναμονή μπροστά από ένα ποτήρι γεμάτο με ποιοτικό κρασί;
Από την παραπάνω διαδικασία εξαιρούμε ανοιχτόχρωμα κρασιά όπως το Pinot Noir, τι Ξινόμαυρο ή η Λημνιώνα αλλά και τα πυκνά μυρωδάτα αλλά και τα κρασιά χαμηλής ποιότητας.
Πάνω από όλα μην αγχώνεστε, απολάυστε το κρασί σας με τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Πάντα θα υπάρχει η επόμενη φιάλη και ιδανικά η διάθεση για παιχνιδίσματα, δοκιμές και εξερεύνηση της ομορφιάς μέσα σε ένα ποτήρι που συνήθως δεν χάνεται αλλά αντιθέτος ωριμάζει εξίσου όμορφα καθώς ο χρόνος περνά.
Σχόλια