Η συμβολή και οι προοπτικές της γυναικείας επιχειρηματικότητας στην Περιφερειακή Οικονομική Ανάπτυξη

Στη συζήτηση με την ειδική συνεργάτη στα αναπτυξιακά προγράμματα της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Φελίνα Καζάκου.

Πέντε γυναίκες που επιχειρούν σε διαφορετικούς τομείς, η Ελένη Ναλμπάντη, επιχειρηματίας, ιδρύτρια των Kazanabla Jewels & Nalbanti Jewels, η Κυριακή Χατζησάββα, ιδιοκτήτρια των Αμπελώνων Χατζησάββα (περιοχή Αλίκης Αμφιθέας Αλεξανδρούπολη), η Κυριακή Λεγγέτση, Πρότυπο παιδικό κέντρο, μέλος του διοικητικού συμβουλίου και επικεφαλής τμήματος υπηρεσιών του Επιμελητηρίου Έβρου, η Δήμητρα Δετσαρίδου, επιχειρηματίας, τομέας ζωοτροφών ('Ανθεια Αλεξανδρούπολης) και η Χρύσα Αργυρακάκη, επιχειρηματίας στον τομέα της φιλοξενίας και του τουρισμού (Σάλι boutique hotel Αλεξανδρούπολη) μοιράστηκαν τους στόχους και περιέγραψαν τις συνθήκες του επιχειρείν στην Περιφέρεια.

Με το σκεπτικό ότι «αν η ίδια δεν επιχειρήσει στον τόπο της τότε ποιος θα έρθει εδώ να το κάνει;» η Ελένη Ναλμπάντη διατηρεί δύο καταστήματα σχεδιασμού, κατασκευής και εμπορίας κοσμημάτων σε Αλεξανδρούπολη και Ορεστιάδα, ενώ όπως είπε, θα μπορούσε λόγω του συγκεκριμένου προϊόντος να δραστηριοποιηθεί σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου. «Ο λόγος που ζω και επιχειρώ εδώ, είναι γιατί εδώ βρίσκονται οι άνθρωποί μου, είναι οι ρίζες μου, η καταγωγή μου, είναι ο τρόπος που έμαθα να ζω, είναι ο τομέας που μου αρέσει να επιχειρώ, να ονειρεύομαι» είπε. Αναφέρθηκε στα όσα ειπώθηκαν στη διάρκεια του διήμερου συνεδρίου για προσέλκυση ξένων επενδυτών στην περιοχή, εξέφρασε την άποψη ότι βάσει της εμπορικής αρχής, ότι για να προσελκύσεις έναν καινούριο πελάτη χρειάζεσαι υπερδιπλάσια χρήματα σε σχέση με αυτά που χρειάζεσαι για να κρατήσεις έναν παλιό, διερωτήθηκε γιατί η κυβέρνηση δεν επιλέγει «να επενδύσει στο να δώσει κίνητρα στους εδώ ανθρώπους που θέλουν να επιχειρήσουν, να τους μάθει, να τους εκπαιδεύσει» για να συνεχίσουν να προσφέρουν από τον τόπο τους.

Η Κυριακή Χατζησάββα, ιδιοκτήτρια των ομώνυμων αμπελώνων και οινοποιείου, μίλησε για τον μεγάλο βαθμό δυσκολίας που αντιμετωπίζει μία γυναίκα που επιλέγει να δουλεύει και να παράγει τα προϊόντα της στην ύπαιθρο και να τα προωθεί από την Περιφέρεια. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο. Η γυναίκα ήταν πάντα ο αφανής ήρωας της υπαίθρου, αλλά ευτυχώς τα τελευταία χρόνια βγαίνει μπροστά. Δυστυχώς είναι τόσα πολλά τα προβλήματα και οι δυσκολίες σ' ένα τέτοιο εγχείρημα απ' το πιο απλό, ότι δεν βρίσκονται εργατικά χέρια και η υποφαινόμενη βρίσκεται απ' το τρακτέρ στο οινοποιείο, μέχρι τις εκθέσεις μέχρι το φόρουμ. «Στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης πάντα είχαμε το παράπονο ότι νιώθαμε λίγο παραμελημένοι απ' το κράτος των Αθηνών. Ξαφνικά πριν λίγα χρόνια η Αλεξανδρούπολη έγινε το κέντρο του ενδιαφέροντος της Ελλάδας, της Ευρώπης, του κόσμου. Ενεργειακός κόμβος, ακούσαμε πάρα πολλά πράγματα, δυστυχώς όμως νομίζω ότι οι περισσότεροι κάτοικοι νιώθουμε ακόμη ότι είμαστε στην άκρη της Ελλάδας, δεν βλέπουμε όλες αυτές τις υποδομές για τις οποίες έχουμε ακούσει. Η Αλεξανδρούπολη χτίστηκε με αφορμή τον σιδηρόδρομο ο οποίος είναι απών τα τελευταία χρόνια, ανύπαρκτος, κάτι που θα μείωνε εξαιρετικά το μεταφορικό κόστος… Πώς μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα έναντι επιχειρήσεων που εδρεύουν μία δύο ώρες μακριά απ' την Αθήνα;» αναρωτήθηκε.

Αναφορικά με την προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων από το εξωτερικό, η κ. Χατζησάββα σχολίασε: «Ακούσαμε επίσης για πολλές μεγάλες επενδύσεις από το εξωτερικό. Σίγουρα είναι απαραίτητες, τις θέλουμε, όμως ας μην ξεχνάμε ότι η καρδιά της οικονομίας είναι η μικρομεσαία επιχείρηση, και ειδικά σ' έναν ακριτικό τόπο όπως είναι ο δικός μας, για να κρατήσεις τον πληθυσμό σε μια περιοχή που ερημώνεται με ταχύτατους ρυθμούς (όλοι μου οι φίλοι έχουν φύγει στο εξωτερικό) αν δεν υπάρχουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εάν δεν στηριχθούν με διάφορα μέτρα, δεν νομίζω πως είναι αυτό εφικτό. Είμαι μία από τους ελάχιστους που ήμουν στο εξωτερικό και γύρισα πίσω για να παραγάγω και να δημιουργήσω στον τόπο μου», είπε η νεαρή επιχειρηματίας ο αμπελώνας της οποίας, όπως ανέφερε, κάηκε ολοσχερώς στη μεγάλη πυρκαγιά του καλοκαιριού.

Στις δράσεις στήριξης της γυναικείας επιχειρηματικότητας του Επιμελητηρίου Έβρου αναφέρθηκε η κ. Λεγγέτση. Μίλησε για τη δημιουργία Μητρώου των Γυναικείων Επιχειρήσεων μέσω του οποίου δίνεται η δυνατότητα ενημέρωσης των γυναικών επιχειρηματιών «για οποιαδήποτε προγράμματα μπορεί να πάρει το Επιμελητήριο, αλλά ταυτόχρονα να τους ενημερώσουμε και για τα προγράμματα που τρέχουν και θα μπορούσαν να τις βοηθήσουν». Επίσης αναφέρθηκε στη συνεργασία με τον Σύνδεσμο Επιχειρηματιών Γυναικών Ελλάδος (ΣΕΓΕ) μέσω του οποίου προσπαθούν να ενεργοποιήσουν, όσο το δυνατό περισσότερες γυναίκες για τα τρέχοντα προγράμματα. «Επίσης ένα βασικό κομμάτι το οποίο πάρα πολύ υποστηρίζουμε, είναι η δεύτερη ενεργειακή κοινότητα που κάνει ο ΣΕΓΕ. Έχει ήδη μια ενεργειακή κοινότητα στην Κεντρική Ελλάδα και θα κάνει δεύτερη, γιατί εμείς έχουμε ένα παράρτημα του ΣΕΓΕ στην ΑΜΘ, οπότε μέσα απ' αυτή τη δράση θέλουμε να βοηθήσουμε όσες περισσότερες γυναίκες γίνεται, να μπορέσουν να μπουν στην ενεργειακή κοινότητα και να αποσβένουν με αυτόν τον τρόπο το ρεύμα τους. Τη σημερινή εποχή, η ενέργεια είναι μια μεγάλη δαπάνη για τις επιχειρήσεις και θέλουμε να βοηθήσουμε όσο το δυνατό μέσα από προγράμματα και δράσεις που κάνουμε» είπε.

«Είναι τρομερά δύσκολο να κρατήσουν εδώ τις επιχειρήσεις παρ' όλες τις υποσχέσεις», ανέφερε από πλευράς της η κ. Δετσαρίδου, η οποία υπογράμμισε το μεταφορικό κόστος των εμπορευμάτων και τη μη λειτουργία του σιδηρόδρομου. «Λέμε ‘υπομονή και επιμονή’ αλλά όλα αυτά είναι συνάρτηση του ‘θέλω’ των διοικούντων… Θέλει συνεννόηση, κατανόηση, να δουν και τη δική μας πλευρά. Πως είμαστε τόσα χρόνια εδώ, πως κάνουμε τη δουλειά μας, πως κρατάμε τόσους ανθρώπους εδώ. Δεν γίνεται, αν δεν έχουμε την εύνοια της κάθε κυβέρνησης. Έχουμε υπομονή και επιμονή, αλλά χρειαζόμαστε στήριξη και για να μην αδειάσει ο Έβρος τελείως - οι περισσότεροι έχουν έρθει στην Αλεξανδρούπολη - αυτό θα συνεχιστεί αν δεν κάνουμε εμείς τίποτα για τον εαυτό μας. Πρέπει να κάνουμε κάτι να μείνουν οι επιχειρηματίες εδώ, να ενδυναμώσουμε τις υπάρχουσες επιχειρήσεις, να τις κάνουμε μεγαλύτερες, να πάρουμε περισσότερους ανθρώπους», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Για τη συμβολή της επιχείρησής της στην τοπική οικονομία και κοινωνία, μίλησε η κ. Αργυρακάκη, ιδιοκτήτρια του Σάλι boutique hotel στην Αλεξανδρούπολη. Όπως είπε, όλα της τα πρότζεκτ δεν έχουν προτεραιότητα την οικονομοτεχνική μελέτη, αλλά την ανάγκη της για δημιουργία. «Το Σάλι boutique hotel» αγκαλιάζει την αυθεντική ελληνική φιλοξενία, τον πολιτισμό, την παράδοση. Γίνονται πάρα πολλές δράσεις, πραγματοποιούνται όλα τα ήθη και τα έθιμα της Θράκης, υπάρχει μία μόνιμη γκαλερί και φιλοξενούνται όλοι οι καλλιτέχνες, υπάρχει μία μόνιμη στέγη για τους τοπικούς παραγωγούς, χρησιμοποιούμε μόνο τοπικά προϊόντα, όλο το μενού έχει μόνο τοπικά προϊόντα. Μέσα σ' αυτή την επιχείρηση γεννήθηκε μία ομάδα, το «Θράκης γεννήματα» η οποία κάνει πολιτιστικές δράσεις, έχουμε κάνει ήδη 12 μέσα σ' ένα χρόνο, φιλοξενούμε πάρα πολλά σχολεία εθελοντικά σε διάφορες δράσεις που γίνονται. Ενδεικτικά αναφέρω ότι τον Μάιο εκτρέφουμε μεταξοσκώληκα σ' όλα τα στάδιά του, ήρθαν 30 τμήματα σχολείων περίπου 150 άτομα και τα 50 άτομα επισκέφθηκαν το Σουφλί - και αυτό το θεωρώ πολύ μεγάλη επιτυχία. Μέσα απ' αυτή μας την ανάγκη ν' αλληλοτροφοδοτούμαστε με ανθρώπους, τους συνεργάτες, τους προμηθευτές μας που έχουν την ίδια ενέργεια μ' εμάς, για να γινόμαστε και καλύτεροι άνθρωποι εμείς οι ίδιοι και κατ' επέκταση να κάνουμε κάτι όμορφο στην κοινωνία, δημιουργήσαμε ένα σήμα ηθικής επιβράβευσης προϊόντων και παροχής υπηρεσιών. Απευθύνεται σε καταναλωτές και επιχειρήσεις . Πρέπει να πληροίς κάποια ηθικά κριτήρια που βασίζονται στους τρεις άξονες: τον άνθρωπο, το περιβάλλον και την τοπική ανάπτυξη.

Είναι ένας διάλογος μεταξύ των προϊόντων και των επιχειρήσεων και των καταναλωτών και μία άτυπη δέσμευση για να κρατήσουμε αυτό το ηθικό στοιχείο. Στόχος μας είναι να μπορέσουμε να προβληματίσουμε συλλογικά, όλους γενικά, για τη βιώσιμη ανάπτυξη, και να μπορέσουμε να δώσουν οι επιχειρήσεις προτεραιότητα στις ηθικές αξίες πριν το κέρδος, και στους καταναλωτές να δώσουμε προτεραιότητα στις ηθικές τους αξίες πριν από την ανάγκη τους για καταναλωτισμό. Επίσης να καταφέρουμε το ‘παράγω και καταναλώνω γιατί μπορώ’ να το κάνουμε ‘παράγω και καταναλώνω γιατί νοιάζομαι’».