Αυτό το Σαββατοκύριακο επανερχόμαστε σε ένα από τα αγαπημένα μας θέματα, τα ελληνικά έθιμα, και ιδιαίτερα εκείνα που σχετίζονται με το φαγητό, με τη γαστρονομική μας παράδοση και κληρονομιά.
Σύμφωνα με το ημερολόγιο των εθίμων διανύουμε την λεγόμενη Κρεατινή, τη δεύτερη εβδομάδα του Τριωδίου που χαρακτηρίζεται κραυγαλαία από το όνομα της.
Είναι μια εβδομάδα εξαιρετικά αφιερωμένη στο κρέας και στη μυρωδιά της τσίκνας που οφείλει να κρατήσει καλά μέχρι και το αποκορύφωμά της…
Και αν βιαστήκατε να σκεφτείτε μόνο την ομώνυμη Τσικνοπέμπτη να σας πληροφορήσουμε ότι, σύμφωνα με την παράδοση, αυτή είναι η Κυριακή, η μέρα πριν την Τυρινή όπου η ξέφρενη κατανάλωση κρέατος λήγει. Μέχρι τότε, κάθε οικογένεια οφείλει να έχει στείλει μέσα στην Κρεατινή το μήνυμα, κυριολεκτικά με σήματα καπνού, ότι τελικά εκείνη που καλά κρατεί, είναι η ίδια η παράδοση.
Μάλιστα η εβδομάδα αυτή φέρει και άλλα “υποκοριστικά” όπως Κρεοφάγος ή Ολόκριγια ή Άρτσι Βούρτσι, σύμφωνα με την αρμένικη φράση, για να δηλώσει το “ό,τι να ναι” της παμφαγίας.
Μια εβδομάδα που δεν επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται η κατανάλωση κρέατος- με εξαίρεση τις αναμενόμενες ημέρες, την Τετάρτη και την Παρασκευή- μαγειρεμένου με όποιον τρόπο, κλεισμένο σε τραγανές πίτες, αχνιστό μέσα σε ζεστά μαγειρευτά, σερβιρισμένο μέσα από τα τηγάνια και φυσικά σιγομιλώντας καθώς απομακρύνεται από τις σχάρες.
Οι παραλλαγές δε λείπουν στα ψαροτόπια της χώρας όπως το χέλι που τσικνίζεται κυρίως στο Μεσολόγγι, αλλά και τις βακαλαόπιτες, τις ψαρόπιτες, και τις πίτες με τσικνισμένα μανιτάρια με απαράβατο κανόνα την συνοδεία κρασιού σε κάθε μέρος και σε κάθε περίπτωση.
Η πάστρα της κουζίνας, το πλύσιμο από τις κατσαρόλες και τα σκεύη από τα λίπη θα επανέλθει την επόμενη Κυριακή, την Κυριακή πριν από την Καθαρά Δευτέρα, όπως και εμείς με περισσότερες πληροφορίες περί εθίμων και άλλων ασίγαστα συγκινητικών που μας ενώνουν.
Σχόλια