Abraham Lincoln: Αυτοδημιούργητος, επαναστάτης, μαχητής

Ένας αυτοδίδακτος και αυτόφωτος άνθρωπος

Ο Lincoln γεννήθηκε στο Κεντάκι των Ηνωμένων Πολιτειών το 1809 και δολοφονήθηκε στην Ουάσιγκτον το 1865. Πέρασε δύσκολη παιδική ηλικία, καθώς η μητέρα του πέθανε όταν εκείνος ήταν 9 χρονών, ωστόσο αργότερα απέκτησε πολύ καλή και τρυφερή σχέση με τη θετή του μητέρα, η οποία και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του. Εκείνη ήταν που τον ενθάρρυνε να διαβάζει. Από μικρός δούλευε μαζί με τον πατέρα του που ήταν αγρότης και έτσι δεν του δόθηκε η ευκαιρία να πάει σχολείο παρά μόνο για έξι μήνες. Μπορούμε λοιπόν κυριολεκτικά να πούμε ότι ήταν αυτοδίδακτος. Πρώτη φορά ήρθε σε επαφή με τον κόσμο της δουλείας, όπου και γνώρισε τη φρίκη της ζωής των μαύρων, λίγο αργότερα, όταν ξεκίνησε να κάνει μεταφορές με ένα ποταμόπλοιο στο Μισισιπή. Στη συνέχεια δοκίμασε διάφορες δουλειές σε εμπορικά καταστήματα, έγινε έμπορος, μέχρι που αποφάσισε να γίνει δικηγόρος. Έτσι άρχισε και πάλι να διαβάζει μόνος του τα «Commentaries on the Laws of England» του William Blackstone's, κατάφερε να πάρει την άδεια άσκησης επαγγέλματος  και ξεκίνησε να δουλεύει σαν δικηγόρος με τον William Herndon στο Ιλινόις. Η ιδιαίτερη επαφή που είχε με τον κόσμο και ο ειλικρινής και έντιμος χαρακτήρας του, τον είχαν κάνει πολύ δημοφιλή, με αποτέλεσμα να τον εκλέξουν ομοσπονδιακό βουλευτή στο κόμμα των Ουίγων το 1846.

Η πορεία προς τη δικαίωση

Ο Lincoln εντάχθηκε στο ρεπουμπλικανικό κόμμα το 1856. Επήλθαν πολλές διαμάχες και δημόσιοι διαξιφισμοί για το θέμα της δουλείας, κατά της οποίας τασσόταν συνεχώς και δημοσίως. Τον Μάρτιο του 1861 ανακηρύχτηκε πρόεδρος, κυρίως λόγω των απόψεών του σχετικά με τη δουλεία, της υποστήριξής του για τη βελτίωση των εθνικών υποδομών, και το δασμολόγιο, παρόλο που στις εκλογές δεν κατάφερε να κερδίσει τις νότιες πολιτείες. Αυτό που διακήρυττε ήταν ότι η δουλεία θα συνεχιστεί αλλά δεν θα επεκταθεί. Λίγο μετά την εκλογή του τον Απρίλιο, ξέσπασε ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος. Κυρίαρχο ζήτημα του εμφυλίου ήταν η απελευθέρωση των σκλάβων και η κατάργησή της δουλείας, με τις νότιες πολιτείες να αντιδρούν σε αυτό και να απειλούν με αποχώρηση.

Ο Λίνκολν πάσχισε με νύχια και με δόντια υπογράφοντας το 1863 διάταγμα για τη χειραφέτηση των μαύρων. Λόγω των χειρισμών του είχε δεχθεί σφοδρές κριτικές, ακόμα και από τους στρατηγούς του και την πλειοψηφία του αμερικανικού λαού, ενώ ο στρατός των νοτίων θεωρούνταν επισήμως εχθρός του. Μετά από νίκες του στρατού των βορείων, εξελέγη για δεύτερη φορά πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών το 1864 με ποσοστό 55% και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να καταργήσει οριστικά τη δουλεία με την ψήφιση της 13^ης τροπολογίας του Αμερικανικού Συντάγματος. Το 1865 όλα τα τμήματα των νοτίων κατέθεσαν τα όπλα και έτσι έληξε ο Εμφύλιος Πόλεμος με πάνω από 600.000 νεκρούς.

Ο Λίνκολν κατάφερε να νικήσει τους νοτίους και να φέρει τη δημοκρατία και την ειρήνη στην ένωση παρόλη την καταστροφή. Ωστόσο η δεύτερη θητεία του δεν έμελε να κρατήσει πολύ, καθώς τον Απρίλιο του 1865 και ενώ παρακολουθούσε μία θεατρική παράσταση στο Θέατρο της Ford στην Ουάσιγκτον, δολοφονήθηκε από τον γνωστό ηθοποιό John Wilkes Booth, ο οποίος ήταν κατάσκοπος των νοτίων και φανατικός οπαδός της δουλείας.

‘Έτσι έσβησε το άστρο αυτού του μαχητικού ανθρώπου, που δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει στα ιδανικά, στην ελευθερία, στη δικαιοσύνη και στους ανθρώπους.