Δεν είμαστε λίγοι εκείνοι που ψάχνουμε εκείνη τη σειρά που θα μας χαλαρώσει από μια μέρα γεμάτη με δουλειά και υποχρεώσεις. Που θα μας πάει εκεί, που είμαστε πολύ κουρασμένοι για να βρεθούμε.
Σε μια μακρινή πόλη, μια ανεξερεύνητη γειτονιά, σε πολλά εστιατόρια παραδοσιακά ή πολυτελή. Και θα μας συστήσει νέους χαρακτήρες, ειδικά εκείνους που θα αγαπάμε να μισούμε καθώς μας ξεδιπλώνουν νέες “γεύσεις” ώσπου το δικό τους “τίποτα” να έχει να μας πει πολλά. Να μας παρασύρει σε μια θέαση απνευστί της μίνι σειράς 5 μισάωρων λαχαταριστών επεισοδειών.
Οι γεύσεις του Μπουένος Άιρες “στο πιάτο”
Μιλάμε για το Nada που έκανε πρεμιέρα ως ταινία στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν πριν λίγους μήνες και στη συνέχεια προβλήθηκε στη Λατινική Αμερική από την πλατφόρμα Star+ και στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη από τη Hulu και το Disney+ αντίστοιχα. Ο κεντρικός του ήρωας, Μανουέλ (Λουίς Μπραντόνι), είναι ένας ιδιόρρυθμος και για να είμαστε πιο σαφείς, κακότροπος κριτικός γεύσης που ζει στα απόνερα του περασμένου του μεγαλείου, το οποίο έχει πια μπαγιατέψει.
Ζει ανάμεσα σε ένα σπίτι με έργα τέχνης, επαγγελματική κουζίνα με κάθε ψαγμένο μαραφέτι για οποιαδήποτε τεχνική μαγειρέματος της αργεντίνικης κουζίνας, πληθώρα μπαχαρικών σοβαρά στοιχισμένων σε βαζάκια και ετοιμοπόλεμων για τη μάχη της φωτιάς, σιγανής ή ασίγαστης μέχρι το καλύτερο δυνατό γευστικά αποτέλεσμα των καθημερινών του πιάτων και των γευμάτων, του που θέλει να φτιάχνονται, από την οικονόμο του με μαθηματική ακρίβεια.
Αλλά και ανάμεσα στην πόλη, τις λεωφόρους και τα πάρκα του Μπουένος Άιρες, τους λιγοστούς του φίλους, τα απανταχού στέκια υψηλής γαστρονομίας και καλού φαγητού όπως και όπου αυτο μπορεί να οριστεί και να βρεθεί, από τα πολυτελή εστιατόρια μέχρι τις καντίνες και τις ψησταριές, που στην ουσία είναι και το μόνο που τον ενδιαφέρει.
Άγεται και φέρεται από την μυρωδιά της ουσίας του καλού φαγητού για το οποίο νιώθει πως έχει πει και έχει γράψει ήδη τα πάντα ενώ τα οικονομικά του τον οδηγούν σιγά σιγά στο τίποτα, εκεί όπου τελικά θα βρει κάτι, μερικά υλικά “βασικής ανθρωπιάς” που αρκούν για να ξαναμαγειρέψει τα πάντα.
Από την πλήρη απαίχθεια και την απόλυτη άρνηση μας για τους ξινισιμένους, σνόμπ υποτιθέμενους δανδήδες σαν και αυτόν, μέσα από μια απολαυστική θέαση και με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στον εξαίσιο ρόλο του αφηγητή, μας ανοίγει η όρεξη. Καθόμαστε τελικά στο ίδιο τραπέζι, μοιραζόμαστε τα ίδια πιάτα και κάπου καταλήγουμε να μη λέμε “τίποτα” άλλο για εκείνον παρά το πως μπορεί και να είναι εν τέλει, ένας υπέροχος τύπος.
Σχόλια