Εξερευνώντας το Δημιουργικό Δυναμικό μας - Μέρος 4ο

Η ξεκούραση του πολεμιστή  Νού και η ενθύμηση  της σιωπηλής και παροπλισμένης ‘’θηλυκής’’ μας φύσης αποτελεί τον κυρίαρχο στόχο στην φάση που βρισκόμαστε πλέον . Έχουμε ξεπεράσει αντιστάσεις και εμπόδια, είμαστε πλέον αποφασισμένοι να προχωρήσουμε ουσιαστικά την διαδικασία της ενδοσκόπησης και προσωπικής εξερεύνησης. Είμαστε ένα βήμα πριν επιλέξουμε τον πρακτικό τρόπο που  θα εμπιστευτούμε να ακολουθήσουμε. Είναι η στιγμή που σταματά ο χρόνος για μας: Το κάνουμε μόνοι μας ή ζητάμε βοήθεια και υποστήριξη από κάποιον που εμπιστευόμαστε;

Τώρα είναι  η ευκαιρία να αποσαφηνίσουμε κάτι ακόμα χωρίς περιστροφές και ωραιοποιήσεις. Ο δρόμος που θα διαβούμε χρειάζεται την σύγκλιση όλων των δυνάμεων και βοηθειών που μπορούμε να συγκεντρώσουμε. Δεν αποτελεί πεδίο  αποφυγής αντιμετώπισης μερικών πτυχών που μας δυσκολεύουν ή μας φοβίζουν  αλλά αντίθετα συμμαχιών ,  εστίασης και ειρηνικής επιστράτευσης .

Θα χρησιμοποιήσουμε τις δικές μας δυνάμεις, εμπνεύσεις και επίμονες προσπάθειες αλλά παράλληλα θα αξιοποιήσουμε και τις γνώσεις , τις εμπειρίες , την αγάπη και την ισχυρή πρόθεση των ανθρώπων γύρω μας. Επαγγελματιών και μη, φίλων και γνωστών ή  αγνώστων, του στενού κύκλου μας και του ευρύτερου, από έμπιστες συστάσεις ή δική μας εξερεύνηση , αρκεί να ανιχνεύουμε την καθαρή πρόθεσή τους για υποστήριξη, την συμβατότητα με τις ανάγκες μας και τον τρόπο που λειτουργούμε και συντονιζόμαστε  με το περιβάλλον μας .

Θεωρείται θεμελιώδες και καθοριστικό να αισθανόμαστε εμπιστοσύνη στην ανταλλαγή μας μαζί τους-άτομα ή/και ομάδες- και να βιώνουμε ότι βαδίζουμε βήμα-βήμα στο εξελικτικό αυτό στάδιο.  Το εσωτερικό μας κομμάτι είναι σε θέση να αναγνωρίζει το όφελος και την τροφή που αποκομίζουμε από την συνεργασία με τους ανθρώπους αυτούς- πέρα από τυχόν προσωπικές δυσκολίες και εμπόδια , που  αναπόφευκτα θα διαχειριστούμε στο ταξίδι- και να ‘’ανανεώνουμε’’ την εμπιστοσύνη μας συμβαδίζοντας με αγάπη για τον κοινό σκοπό.

Ο καθένας μας έχει επιλέξει τρόπους που μέχρι τώρα χρησιμοποιούσε για να ‘’δραπετεύει’’ από την πιεστική καθημερινότητα,  να αυξάνει το γνωστικό και βιωματικό του πεδίο, να ανακαλύπτει νέους τρόπους και ‘’τόπους’’ μέσα και έξω του και να υποστηρίζει όλη του την πορεία της ζωής.

Τώρα θα διαπιστώσουμε την αξία της συγχρονικότητας και της αξιοποίησης όλων των προσπαθειών και δράσεών μας -σχετικών και ‘’άσχετων- με τον νέο μας στόχο). Θα διαπιστώσουμε ότι τίποτα στην ζωή μας δεν ‘’πήγε χαμένο’’, όπως μερικές φορές θέλουμε  να ερμηνεύουμε καταστάσεις και γεγονότα, όλα – εμπειρίες, μαθήματα, τραύματα και δυσκολίες- συντονίζονται στην ιερή ανάκληση των δεδομένων του σχετικού ‘αρχείου’ ζωής. Οι  ’άγκυρες’, που μας κρατούσαν σε ‘ασφαλή’  ακινησία , δεν μας χρησιμεύουν στο ταξίδι που ξεκινάμε. Ο άνεμος ,όπως κι αν φυσήξει, τελικά θα γίνει ούριος.