Πως το εξαιρετικά μικρό γίνεται ανυπόφορα μεγάλο.
Πρόσφατα έπινα καφέ με μία φίλη, όταν αποφάσισε να βγάλει τον καπνό της για να στρίψει ένα τσιγάρο. Περίεργος και συλλέκτης άχρηστων πληροφοριών εκ φύσεως, τη ρώτησα πόσα τσιγάρα καπνίζει τη μέρα, για να λάβω την κλασσική απάντηση κάθε καπνιστή που σέβεται τα πάθη και τα βίτσια του: “Όχι πολλά”. Ρωτήστε όποιον καπνιστή θέλετε και θα διαπιστώσετε ότι μαζί με τον καπνό που αγοράζει, παίρνει bonus από το περίπτερο τη διπλή πεποίθηση - στον έναν καπνό η μία δώρο – ότι το κάπνισμα το ελέγχει και ότι δεν καπνίζει πολύ. “Πόσα ακριβώς;” ρώτησα. “Περίπου 5 τη μέρα”.
Το έχω πει αλλού και το λέω και εδώ… Η εκπληκτικά μεγάλη δύναμη του σημαντικά μικρού, χρειάζεται χρόνο για να φανεί αλλά είναι αναντίρρητη διότι όλες οι ιστορίες επιτυχίας (όλες όμως), ήταν αποτέλεσμα της ικανότητας να κάνει κάποιος τα μικρά σημαντικά, με τέλειο τρόπο, κάθε μέρα, για πολύ καιρό. Απλό, εύκολο, κατανοητό, πρακτικό και άμεσα εφαρμόσιμο έτσι δεν είναι; Όχι είναι η απάντηση, όμως. Μια γρήγορη, ειλικρινής ματιά γύρω σας (ή ακόμα καλύτερα στον καθρέφτη σας), θα κάνει προφανές το ότι οι περισσότεροι ψάχνουν την ιδανική στρατηγική, το μεγάλο μυστικό, τη φανταστική φόρμουλα όταν το μόνο που έχουν και θα έπρεπε να κάνουν, είναι να καθίσουν κάτω και να κάνουν εκείνα που ξέρουν, με τέλειο τρόπο για πολύ καιρό. Έχω τη βάσιμη υποψία ότι αυτό οφείλεται στο ότι οι περισσότεροι ανάμεσα μας, λέμε πόσα πολλά θα θέλαμε να πετύχουμε και ονειρευόμαστε, αλλά στη ουσία θα θέλαμε όλα αυτά να μας έρθουν delivery και χωρίς μεταφορικά στο σπίτι, ενώ κοιτάμε τηλεόραση και τρώμε πίτσα.
Ας σκεφτούμε λοιπόν, αυτό που μου είπε η φίλη και με αυτήν την αφορμή, ας δούμε πως κάτι εξαιρετικά μικρό αν γινόταν με τέλειο και συνειδητό τρόπο κάθε φορά για πολύ καιρό, θα μπορούσε να έχει φέρει εκπληκτικά αποτελέσματα. Πόσο καιρό καπνίζει; 15 χρόνια. 15 χρόνια ισοδυναμούν με 5.475 ημέρες τις οποίες αν πολλαπλασιάσουμε με 5 τσιγάρα τη μέρα παίρνουμε 27.375 τσιγάρα που καπνίστηκαν. Λόγω γενναιοδωρίας, δεν έχω βάλει μέσα στον υπολογισμό τις βόλτες, τα μεθύσια, τους χωρισμούς, τα ντέρτια και όλα αυτά τα απλά καθημερινά που πάντα δικαιολογούν ένα τσιγαράκι ακόμα. Αν υποθέσουμε τώρα, ότι από αυτά τα τσιγάρα τα μισά έγιναν σε στιγμές χαλάρωσης της φίλης μου, σε στιγμές δηλαδή που δεν έκανε κάτι άλλο ταυτόχρονα, καταλήγουμε στο ότι μέσα σε αυτά τα 15 χρόνια έχει καπνίσει 13.687 τσιγάρα. Αν τώρα υποθέσουμε πως για να καπνίσεις ένα στριφτό τσιγάρο χρειάζεσαι 5 λεπτά (δε βάζω το χρόνο του να βρεις τον καπνό, τα χαρτάκια και να στρίψεις), έχουμε 68.435 λεπτά τα οποία έχει καταναλώσει για κάπνισμα χαλάρωσης ή αν το προτιμάτε 1.140 ώρες.
Για να διαβάσεις μία σελίδα ενός κανονικού βιβλίου, χρειάζεσαι περίπου 2.5 λεπτά το οποίο μεταφράζεται σε 27.374 σελίδες μέσα σε αυτά τα 68.435 λεπτά. Αν υποθέσουμε 300 σελίδες ανά βιβλίο, καταλήγουμε στο υπέροχο 91,2 που αντιστοιχεί στον αριθμό των βιβλίων που η αγαπημένη μου φίλη θα μπορούσε να είχε διαβάσει αντί να καπνίσει για χαλάρωση. Βιβλία για τη δουλειά της, τα χόμπι της, φιλοσοφία, τέχνη, λογοτεχνία. Πιστεύετε ότι η ζωή της θα ήταν διαφορετική αν είχε επιλέξει αυτό το δρόμο; Αναπόφευκτα θα ήταν. Το ασήμαντο όταν επαναληφθεί αποτελεσματικά γίνεται σημαντικό.
Η ερώτηση λοιπόν που έχω για εσάς σήμερα –super S.O.S. ερώτηση - είναι η εξής: Ποιο είναι εκείνο το ασήμαντο καθημερινό, που θα μπορούσε να σας κρατά μακριά από τα όνειρά σας; Όλοι έχουμε από ένα. Τουλάχιστον
Σχόλια