Η υπέροχη ιστορία του Henry Sugar είναι μια ιστορία για έναν άνθρωπο που έβλεπε με τα μάτια κλειστά. Που προχωρούσε με αμέριστη άνεση με τα βλέφαρα κλεισμένα με κερί, καλυμμένα με ζυμάρι και κάμποσους επίδεσμους, βλέποντας καθαρά.
Και για έναν πλούσιο τζογαδόρο που μαθαίνει μια μυστική τεχνική διαλογισμού που του επιτρέπει να βλέπει τα τραπουλόχαρτα από την ανάποδη μεριά. Για τον δυνητικά πιο πλούσιο άνθρωπο του κόσμου μέσα από το ατέρμονο μπες βγες σε κάθε καζίνο του κόσμου, με διαφορετική αμφίεση…
Μιλάμε για την δεύτερη μεταφορά στην μεγάλη οθόνη από τον Wes Anderson μιας ακόμα ιστορίας του συγγραφέα παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας Roald Dahl, με πρωταγωνιστές τους Benedict Cumberbatch, Dev Patel, Ben Kingsley, Richard Ayoade και τον Ralph Fiennes στον ρόλο του ίδιου του Dahl.
Μετά το κινούμενο σχέδιο Fantastic Mr Fox του 2009, η ταινία 40 λεπτών “The Wonderful Story of Henry Sugar” κινείται μεταξύ νεανικής μυθοπλασίας και κυνικών, μακάβριων ενήλικων στοχασμών.
Κινηματογραφικοί, λογοτεχνικοί, μυθικοί και αληθινοί χαρακτήρες
Για χρόνια, ο σκηνοθέτης προβληματιζόταν για το πως θα μπορούσε να σκηνοθετήσει την συγκεκριμένη ιστορία. Σήμερα, τη βλέπουμε στο Netflix, μονομιάς, σαν μια καλοστημένη και καλαίσθητη αστραπή που περνά χρωματιστά, ονειρικά και ταυτόχρονα γεμάτη υπαρξιακά, μπροστά από τα ανοιχτά μας… μάτια.
Ο 54χρονος σκηνοθέτης συνήθως εργάζεται σε εξαντλητικούς ρυθμούς, δημιουργώντας κωμωδίες με ξεκάθαρη ταυτοτητα όπως η πρόσφατη "Asteroid City" και το "The French Dispatch" (2021) κάθε δύο ή τρία χρόνια.
Η ταινία του όμως αυτή ξεκινά με τον ίδιο τον συγγραφέα που όταν ο Wes Anderson διάβαζε ως παιδί, ένιωθε πως του έγραφε πράγματα που δεν θα του έλεγε ένας άλλος ενήλικας. Το πραγματικό τραπέζι δίπλα στο οποίο έγραφε ήταν γεμάτο με φυλαχτά, απλωμένα μικροαντικείμενα, τα οποία του άρεσε να έχει δίπλα του όταν έγραφε.
Από τη βούρτσα για να καθαρίζει τα κομματάκια της γόμας όταν διόρθωνε, μέχρι μια μπάλα που έμοιζε με σφαίρα, φτιαγμένη από τα αλουμινόχαρτα από τις σοκολάτες που έτρωγε κάθε μέρα, “ο κόσμος του”, ήταν εξ αρχής κινηματογραφικός, πριν την αντίστοιχη μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη.
Και οι χαρακτήρες της ταινίας εξιστορούν τα όσα οι ίδιοι λένε και όσα παράλληλα συμβαίνουν σαν να διαβάζουν ένα βιβλίο και παράλληλα μας κοιτούν μέσα από την κάμερα κατάματα. Ενώ στο τέλος κάθε “σκηνής” αποκαλύπτονται τα θεατρικά σκηνικά, αποσυναρμολογούνται και αφαιρούνται από απρόσμενους σκηνοθέτες και τους βοηθούς τους.
Εύρημα, κινηματογραφική συνθήκη και η χαρακτηριστική ταυτότητα του Wes Anderson συνδιαμορφώνουν κάτι μάλλον αξέχαστο.
Σχόλια