Το παιδί ξύπνησε… και είχαμε interview!

Βρείτε το άρθρο μου εδώ.

Για να είμαι εξαρχής ξεκάθαρος μαζί σας, δεν ρώτησα τον Σωτήρη αν τελικά τον ξύπνησε η μητέρα του, αν τον ξύπνησε με το καλό ή το κακό και αν ξύπνησε εκείνο το μεσημέρι που μίλησα μαζί της ή το πρωί της άλλης μέρας. Πάντως μου τηλεφώνησε το επόμενο μεσημέρι, ήταν ευγενέστατος, απολογήθηκε που «δεν καταφέραμε να μιλήσουμε» την προηγούμενη –χωρίς να δώσει περισσότερες εξηγήσεις και ορθώς έπραξε– και κλείσαμε ραντεβού για τη θρυλούμενη συνέντευξη. Είχα την περιέργεια να τον γνωρίσω από κοντά παρά το γεγονός πως άτομα στα οποία είχα αναφέρει την περίπτωση, ήταν κάθετα στο ότι δεν θα έπρεπε να χάσω το χρόνο μου μαζί του. Ωραία λοιπόν, «έχασα» κάτι λιγότερο από δύο ώρες μαζί του αλλά ίσως να κέρδισα και κάτι.

Ο Σωτήρης εμφανίστηκε καλοντυμένος, χαμογελαστός, άνετος στα πλαίσια μιας πρώτης επαγγελματικής γνωριμίας, χωρίς να δείχνει την όποια αμηχανία για το περιστατικό που είχε προηγηθεί. Τι έμαθα; Προερχόταν από αστική οικογένεια, με οικονομική άνεση αφού ο πατέρας του ήταν επιχειρηματίας και η μητέρα του είχε εισοδήματα από ακίνητα. Είχε ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο εξωτερικό, με υψηλές βαθμολογίες και είχε εργαστεί για δύο χρόνια στην οικογενειακή επιχείρηση. Θα αναρωτιέστε γιατί δεν έμεινε εκεί με την προοπτική να την αναλάβει μετά από κάποια χρόνια.

Ο πατέρας του, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Σωτήρη, είναι αυταρχικός, απόλυτος, δύσκαμπτος και «κολλημένος» με το παρελθόν. Μου είπε ότι έχει τη «νοοτροπία του αφέντη» ο οποίος είχε άποψη και πάντα δίκιο για το οτιδήποτε. Δεν του έδωσε ποτέ την παραμικρή πρωτοβουλία και δεν πίστευε ότι θα παρέδιδε την εταιρεία στον ίδιο παρά μόνο μετά θάνατον. Από αντίδραση, ο Σωτήρης σταμάτησε να εργάζεται σε αυτό το περιβάλλον και η σχέση με τον πατέρα του έχει κλονιστεί. Η μητέρα του, λειτουργώντας ως αντίβαρο, είναι υπερπροστατευτική σε βαθμό που, όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος, την κάνει ό,τι θέλει.

Ο ίδιος δε βιάζεται να βρει την εργασία που του αρέσει. Από αυτό το σημείο και μετά αρχίζουν τα δύσκολα. Τι του αρέσει; Δεν είναι απόλυτα βέβαιος. Δεν έδειξε να είναι ομαδικός παίκτης και είναι ο τύπος που του αρέσει να βάζει εκείνος τους κανόνες. (Δεν σας θυμίζει λίγο τη νοοτροπία του πατέρα του;) Του αρέσει η ανεξαρτησία, ενώ φαίνεται λάτρης της περιπέτειας, του πειραματισμού και της καινοτομίας. Φυσικά, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται αυτές τις έννοιες απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα των επιχειρήσεων.

Δεν μου αρέσει που το γράφω αλλά ο Σωτήρης είναι ακόμα ένα θύμα των γονιών του. Ο πατέρας του, απαξιώνοντας τον, τον οδήγησε σε μια αντιδραστική στάση και η μητέρα του, υποστηρίζοντας τον σε υπερθετικό βαθμό και κάνοντας τον να πιστέψει πόσο ξεχωριστός είναι, του δημιούργησε άθελα της μια παραμορφωτική εικόνα του εαυτού του και του κόσμου, κάτι που εκείνον βόλευε να την υιοθετήσει. Πολλοί θα σπεύσετε να καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα κακομαθημένο παιδί, που τα βρήκε όλα έτοιμα και δεν στερήθηκε τίποτα. Καλές οι διαπιστώσεις αλλά ακόμα καλύτερη η δράση. Για την συγκεκριμένη θέση που τον είχα καλέσει, ο Σωτήρης δεν ήταν κατάλληλος και αναφέρομαι σε θέματα αντιλήψεων και συμπεριφορών. Του το είπα ξεκάθαρα, το συζητήσαμε, το κατάλαβε και δέχθηκε με χαρά μια πρόκληση που του πρότεινα. Ορίσαμε μια νέα συνάντηση σε δύο εβδομάδες. Μέχρι τότε του ζήτησα να ξεκαθαρίσει με σαφήνεια τα επαγγελματικά του «θέλω», τα οποία θα τα διατύπωνε γραπτώς για να τα συζητήσουμε.

«Και αν έχει βρει δουλειά μέχρι τότε και δεν ασχοληθεί καθόλου με ό,τι του ζήτησες;» Η ευκαιρία είναι πάνω στο τραπέζι και ο Σωτήρης έχει πάντα επιλογές.

«Και ήταν δική σου δουλειά να αναλάβεις να τον συνεφέρεις;» Σας απαντώ ότι δεν είναι δουλειά μου όπως τουλάχιστον εσείς την εννοείτε αλλά ένα χρέος που αισθάνομαι ότι μου αναλογεί… ίσως και μια ακόμα προσωπική ηθική πρόκληση.

Και κλείνω, αντιγράφοντας τα λόγια της Ελένης. «Ας αναλογιστούμε επιτέλους κάποια στιγμή την τεράστια ευθύνη που φέρουμε ως γονείς για την εξέλιξη της κοινωνίας...» προσθέτοντας σε αυτά ότι ένα κομμάτι ευθύνης και υποχρέωσης αναλογεί και σε μας τους (με εισαγωγικά ή χωρίς) επαγγελματίες.