Εξερευνώντας το δημιουργικό δυναμικό μας - Μέρος 2ο

Βρισκόμαστε στην φάση της ζωής μας, όπου ‘’κάτι δεν δείχνει να πηγαίνει καλά’’, ‘’δεν έρχεται το αποτέλεσμα που πιστεύαμε ότι θα ερχόταν’’ στους αντίστοιχους για τον καθένα τομείς ενδιαφέροντος της ζωής του. Είναι η αφορμή ή η αιτία που λειτουργεί ως κινητήρια δύναμη αυτής της αναζήτησης του εαυτού μας. Η ένταση και η βαρύτητα της κατάστασης αυτής αποτελούν κριτήριο για την χρονική καταλληλότητα   της διαδικασίας. Είναι πολύ πιθανό να νοιώθουμε ‘’κολλημένοι’’ και να μην ξέρουμε τι να κάνουμε.

Σε αυτήν ακριβώς την άβολη στιγμή χρειαζόμαστε να ξεκαθαρίσουμε κάτι στον εαυτό μας : ότι θα κάνουμε ότι απαιτείται  για να υποστηρίξουμε αυτήν την προσπάθεια μας  χωρίς να λειτουργούμε ως ‘’σαμποτέρ’’. Θα σταθούμε στο πλάι μας με εμπιστοσύνη και συνειδητή υπομονή προκειμένου να οδηγηθούμε σε μία νέα και εξελικτική κατάσταση στην ζωή μας.

Η αυτοκριτική μας θα προκύψει μέσα από διάθεση αγάπης και αποδοχής για τον εαυτό μας, ψυχραιμίας και αντικειμενικότητας-κατά το δυνατόν. Είναι η φάση της ζωής μας που θα χρειαστούμε όλο το νοητικό και συναισθηματικό δυναμικό μας να συντονιστεί με την σημαντική προσπάθεια και την υπέρβαση που επιχειρούμε. ‘’Υπέρβαση; πολύ βαρύ ακούγεται όλο αυτό το έργο. Δεν υπάρχει άλλος ευκολότερος τρόπος;’’ είναι η πρώτη αντίδραση της φωνούλας μέσα στο κεφάλι μας. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν συμπαθούμε ιδιαίτερα την απομάκρυνση από την περιβόητη ‘’ζώνη άνεσης’’, μέσα  στην οποία μάθαμε-και μας δίδαξαν- να λειτουργούμε. Είναι από τις πιο σημαντικές παραμέτρους που συνέβαλε και φτάσαμε ως εδώ.

Η αποφασιστικότητα και η συνειδητοποίηση της πρόθεσής μας να ‘’απελευθερωθούμε’’ από τον εγκλωβισμό των περιστάσεων, μας τροφοδοτούν με το θάρρος και την δύναμη που χρειαζόμαστε.

Εφόσον εξασφαλίσουμε την συμμαχία με τον εαυτό μας, καλούμαστε να δράσουμε προς αυτήν την κατεύθυνση –με όποιον τρόπο ή μέθοδο επιλέξουμε– σε σχέση με τις εξής τέσσερις συνθήκες:

1. Απελευθέρωση από τα ‘’δεινά’’ και τις επώδυνες επιδράσεις του παρελθόντος. Δεν γίνεται να κοιτάμε πίσω ενώ προχωρούμε μπροστά. Αποδεχόμαστε  με ορθολογικό τρόπο τα δεδομένα της κατάστασης και εξουδετερώνουμε το ‘’δράμα’’ που καιροφυλακτεί να μας ρουφήξει.

2. Απαλλαγή από τον φόβο για το μέλλον. Εξαντλούμε τα αποθέματα εμπιστοσύνης για την ζωή και την τελική μας αποτελεσματικότητα. Εξάλλου εμπιστοσύνη δείχνουμε σε κάτι που δεν βλέπουμε και δεν γνωρίζουμε αλλά το πιστεύουμε με όλο μας το είναι.

3. Σύνδεση και σύνθεση  των δράσεων του εδώ και τώρα με τον σχεδιασμό του μέλλοντος. Είναι αναγκαίο να δράσουμε καθώς η δράση και μόνο η δράση εξισορροπεί την ανησυχία και την ένταση, την αμφιβολία και την διστακτικότητα.

4. Αποδοχή της κατάστασης που βρισκόμαστε χωρίς αυστηρή κριτική και αντίσταση. Αποδεχόμαστε πλήρως το δικαίωμα της ‘’απόκλισης’’ από τον μέχρι τώρα στόχο και των ‘’λαθών’’ μας.

Όταν δεν αναλώνουμε την ενέργειά μας στο παρελθόν και το μέλλον, αξιοποιούμε την μέγιστη δημιουργική δύναμη του νου στο τώρα.