To 1734 συντελέστηκε μια στροφή για τα δεδομένα της Αγγλίας. Ενώ έως τότε ο καφές ήταν εκείνος που επικρατούσε ως αγαπημένο ρόφημα της χώρας, ξαφνικά, το τσάι άρχισε να κερδίζει έδαφος, μέσα σε αμέτρητα φλυτζάνια.
Σε αντίθεση με τον καφέ που η κατανάλωση αλλά και η κουλτούρα του προδιαθέτει για την έναρξη χαλαρών ή και μη συζητήσεων, το τσάι συνδέεται περισσότερο με την ηρεμία και τη γαλήνη, κάτι που πιθανώς ταιριάζει περισσότερο με το “ταπεραμέντο” των Άγγλων.
Για την στροφή αυτή βέβαια μπορεί να ευθύνονται και άλλοι παράγοντες όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι στα cafe εκείνης της εποχής στην Αγγλία δεν σέρβιραν πραγματικά ποιοτικό καφέ. Συχνά, ήταν λάθος προετοιμασμένος, δεν είχε φιλτραριστεί σωστά ή είχε καεί πριν ακόμα σερβιριστεί στο φλυτζάνι.
Αυτό όμως που πραγματικά μάλλον ενοχλούσε τότε τους Άγγλους, ήταν το γεγονός ότι για ένα πολύ μικρό αντίτιμο που είχε τότε ο καφές, ο καθένας μπορούσε να καθίσει μαζί τους στο τραπέζι… Ο διαχωρισμός των κοινωνικών στρωμάτων ήταν τότε ιδιαίτερα… σαφής. Για αυτό τον λόγο άλλωστε, στον αντίποδα των απλών στεκιών για καφέ και φαγητό προέκυψαν και αρκετές ιδιωτικές λέσχες, μερικές από τις οποίες υπάρχουν ακόμα και σήμερα.
Και όπως πάντα, οι εξηγήσεις για την προτίμηση στο τσάι είναι φυσικά και πολιτικοοικονομικές, αφού η κυβέρνηση επιδοτούσε το εμπόριο του για χρόνια, κάτι το οποίο στην ουσία το πριμοδοτούσε αυτομάτως έναντι του καφέ.
Το “κίνημα του τσαγιού”
Τελικά, τον 19ο αιώνα, το τσάι συνδέθηκε με τον αγγλικό τρόπο ζωής αλλά και με εταιρείες όπως η γνωστή μέχρι σήμερα “Whittards of Chelsea”. Και ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα που σε κάθε περίπτωση διαδραμάτισαν επίσης σημαντικό ρόλο είναι φυσικά το λεγόμενο “κίνημα του τσαγιού” καθώς και η ημερομηνία 16 Δεκεμβρίου 1773.
Τότε στο λιμάνι της Βοστώνης ρίχτηκαν 345 κιβώτια με τσάι από το “Boston Tea Party” όπου τα αρχικά του σήμαιναν Taxes Enough Already, ως ένδειξη αγανάκτησης για την υπερφορολόγηση των αγαθών λόγω της βρετανικής κυριαρχίας.
Έτσι το ευωδιαστό αγαθό των Άγγλων “βυθίστηκε” μαζί με την καλή του φήμη στην Αμερική ανεβάζοντας παράλληλα στα ύψη την κατανάλωση του καφέ αλλά και λίγο αργότερα, τo 1789, τον πρώτο πρόεδρο της Αμερικής, George Washington.
Κάπως έτσι η ερώτηση “Tea please?” ηχεί στο μυαλό μας με έντονη βρετανική προφορά ακόμα και σήμερα.
Σχόλια