Λίγο πριν το τέλος του φετινού καλοκαιριού. Λίγο πιο πέρα από την βαβούρα του υπερτουρισμού. Στην Χώρα της Τήνου. Σε ένα “γαλατικό” καφενεδάκι με παρέες ντόπιων και παραδοσιακούς λουκουμάδες, το όνομα του οποίου δεν θα αναφέραμε ούτε για αστείο… γράφεται, το συγκεκριμένο αφιέρωμα.
Για τη δουλειά του εμφανώς… ταλαντούχου Σταύρου Καστρινάκη που μοιάζει με φωτογραφικά και πέρα για πέρα αληθινά και καλαίσθητα υφασμάτινα μοτίβα. Για το καλοκαίρι, τις παραλίες, τη ραστώνη και την άπλα ανθρωπιάς και συναισθήματος που σε λίγες μέρες για τους περισσότερους θα σβηστει κάπου ανάμεσα στο καυσαέριο και την ηχορύπανση.
Ρίχνουμε μια πρώτη ματιά
Όπως μου εξηγεί, ο Σταύρος γοητευόταν ανέκαθεν από τις λεπτομέρειες της φύσης που βρίσκονται σε άμεσο διάλογο με τον άνθρωπο. Ξεκίνησε, προσκαλώντας φίλους, στήνοντας παρέα από το πουθενά μια συνθήκη για να μπορεί να δοκιμάζει διάφορες γωνίες και φωτογραφικά “μονοπάτια”.
Στην πορεία άρχισε να ταξιδεύει, να παρατηρεί ανθρώπους σε καθημερινές στιγμές ή ασχολίες. Ο διαφορετικός τρόπος ζωής σε συνδυασμό με την αρχιτεκτονική του εκάστοτε μέρους και η οικουμενικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, ανεξαρτήτως τοποθεσίας, γέμιζε το κάδρο του.
Όσο μεγάλωνε όμως δίσταζε να προσεγγίσει τους ανθρώπους και έτσι άρχισε να παίρνει απόσταση. Να φωτογραφίζει από ύψη. Να εξερευνά το μέγεθος των ανθρώπων σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο. Άνθρωποι που περπατούσαν σε διαβάσεις πλάι σε τεράστια κτίρια ή σώματα το καλοκαίρι που κινούνταν μέσα σε μεγαλοπρεπή και επιβλητικά τοπία.
Στην “καρδιά” του καλοκαιριού
Η καταγωγή του από νησί και η αγάπη του για την θάλασσα και το καλοκαίρι τον οδήγησαν στο να εστιάσει σε αυτές τις στιγμές. Πλεόν, παρατηρεί τους σχηματισμούς που κάνουν τα σώματα στο νερό, τις κινήσεις που ενίοτε δημιουργούν χορευτικά σύνολα και πως εν τέλει τα καθημερινά φυσικά φαινόμενα, όπως τα κύματα, επηρεάζουν τη σωματικότητα και τα συναισθήματα των ανθρώπων.
Η απόσταση τον βοηθά να βλέπει τη μεγαλύτερη εικόνα κρατώντας την στιγμή όσο το δυνατόν πιο αυθόρμητη και ανεπεξέργαστη και να μην παρεμβαίνει στην δράση των ατόμων.
Όσο πιο απλή η στιγμή, τόσο περισσότερο μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει για εκείνον. Η στιγμή που δεν θα της έδειχνε κάποιος ενδιαφέρον γιατί μπορεί να είναι τόσο απλή που μοιάζει να μην έχει νόημα αλλά αποτυπώνει το παρόν, σχεδόν σαν ντοκουμέντο καθώς κάποιος απολαμβάνει τη θάλασσα είτε κάτω από μια ομπρέλα είτε με τη συντροφιά του τετράποδου φίλου του.
Και οι ηλικιωμένοι. Το πως η ιστορία τους χαράσσεται στο πρόσωπο τους και ταυτόχρονα η αίσθηση ότι δεν τους απασχολεί πως είναι η εικόνα τους. Τους αναζητά σε στιγμές τους στην παραλία και με σεβασμό τους αποτυπώνει.
Εμείς απλά χαζεύουμε με θαυμασμό σαν να ακούσαμε, σε ένα παραδοσιακό καφενείο, την πιο εύγλωττη ωδή στο καλοκαίρι μέσα από φωτογραφίες, τη φύση, τους ανθρώπους.
Καλό αποκαλόκαιρο!
Ο Σταύρος Καστρινάκης γεννήθηκε στα Χανιά, είναι απόφοιτος του τμήματος ψυχολογίας Ρεθύμνου και ως φωτογράφος έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις στη δημοτική πινακοθήκη Μυκόνου, στο φεστιβάλ Βόλου, στα Χανιά καθώς και στην Αντίπαρο. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ φωτογραφίας. Ως ψυχοθεραπευτής έχει εμψυχώσει ομάδες προσωπικής ανάπτυξης ενηλίκων και εργαστήρια με θέμα το φύλο, το σώμα και τη σεξουαλικότητα. Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις στο φεστιβάλ Αθηνών, στο θέατρο Skrow, στο Ωδείο Χανίων καθώς και σε παραστάσεις που προσομοιάζουν την συνθήκη σπιτιού.
Σχόλια