Από το μικρότερο μπαλκόνι που συνήθως χωράει μια μόνο απλώστρα, μέχρι τα μεγαλύτερα, τις εύρυχωρες βεράντες, τις ταράτσες με δώμα ή χωρίς, τα αίθρια, τις αυλές και τους κήπους, οι ευκαιρίες για να “απλώσουμε” ένα τραπέζι κάπως πιο έξω από την κουζίνα ή την τραπεζαρία μας, είναι στην πραγματικότητα αρκετές.
Η ίδια διαδικασία που τις καθημερινές μπορεί να μοιάζει τραγικά με αγγαρεία, τα Σαββατοκύριακα, μπορεί να μετατραπεί σε ευλογία.
Λίγο η θύμηση από τα ξύλινα παιδικά κουζινικά που στήνονταν για την απόλαυση αόρατων ροφημάτων και εδεσμάτων, λίγο η αίσθηση ότι βγαίνουμε σε εξωτερικό χώρο, χωρίς να απομακρυνόμαστε από το σπίτι και λίγο το κάλεσμα των αγαπημένων μας προσώπων για φαγητό, κάνουν το τραπεζομάντηλο να φαντάζει το πιο αγαπημένο μας αντικείμενο.
Τραπεζάκια έξω
Ξεκινάμε μετακινώντας το τραπέζι μας “έξω”, είτε αυτό είναι ένα μικρό στρογγυλό σιδερένιο τραπεζάκι κήπου για να φάμε με τον άνθρωπό μας, είτε ένας μακρύς ξύλινος μοναστηριακός πάγκος που χωράει όλη μας την παρέα. Τα τραπέζια έξω φτιάχνουν καλέσματα και μαζώξεις πιο ανέμελες. Χωρίς επισημότητες και αμήχανα τραβήγματα από τις καρέκλες για να καθίσει κανείς όσο πιο αθόρυβα και κομψά μπορεί.
Τα τραπέζια έξω έχουν μια ελευθερία και περισσότερη ζωντάνια, γέλια και θορύβους από καρέκλες που μετακινούνται απότομα για χωρέσουν όλοι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Μαχαιροπήρουνα πιατικά και μπολ που κάνουν αυτούς τους γλυκούς μικρούς υπόκοφους ήχους καθώς περνούν από χέρι σε χέρι, σαν σε βουτιά στο πλήθος σε κάποια συναυλία. Και φυσικά περισσότερα και πιο δυνατά τσουγκρίσματα στην υγειά όλων για να ξαναβρεθούν σύντομα σε ένα τραπέζι αντίστοιχο.
Η χαρά και η αδημονία λοιπόν του να στρωθεί ένα τέτοιο τραπέζι, δεν είναι άλλη, από την ίδια την προσμονή των αγαπημένων μας ανθρώπων.
Βάζουμε απαραιτήτως ένα όμορφο τραπεζομάντηλο, όχι για να το κάνουμε επίσημο αλλά το αντίθετο, οικείο, σαν γιορτή της καλοκαιρινής ημέρας, της παρέας και του Σαββατοκύριακου. Αλλά και γιατί θα χρησιμεύσει ως καμβάς στο παιχνίδι του στησίματος του τραπεζιού.
Και όσο και αν σας φαίνεται ανάποδο ξεκινάμε από τα λουλούδια που δεν πρέπει να αποτελούν την τελευταία πινελιά αλλά μάλλον την πρώτη. Και όχι δεν εννοούμε να βάλετε στο τραπέζι κανένα πανάκριβο τεράστιο μπουκέτο με παιώνιες.
Το αντίθετο, κόψτε φρέσκα λουλουδάκια από τον κήπο ή τις γλάστρες σας που οι καλεσμένοι σας μπορούν να πάρουν σπίτι φεύγοντας. Λίγα και καλά, σε μικρά βαζάκια. Ή απλά τοποθετήσετε μια ή περισσότερες γλαστρούλες με βασιλικό ή άλλα μυρωδικά για απευθείας προσθήκη στις σαλάτες και τα πιάτα.
Μην βάζετε σερβίτσια ή ακριβά σετ. Παίξτε με τα χρώματα, χρησιμοποιήστε διαφορετικά μεταξύ τους πιάτα, ακόμη και ποτήρια για ποτό και κρασί και χαρτοπετσέτες. Και φυσικά τα μαχαιροπήρουνα και οι κουτάλες σερβιρίσματος μπορούν να προσφέρουν σε χρώμα και διάθεση.
Και αν και συνήθως αυτό συμβαίνει σε επίσημα δείπνα βάλτε, αν θέλετε, κάπως αστειευόμενοι με την αντίθεση, τα ονόματα των φίλων σας σε καρτούλες στη θέση που μάλλον θα αλλάξουν πολλές φορές στη διάρκεια της μάζωξης για φαγητό.
Χρησιμοποιήστε μεγάλους στιβαρούς δίσκους για να μεταφέρετε το φαγητό από την κουζίνα ή, ακόμα καλύτερα, ένα τρόλεϊ.
Θυμηθείτε αρχικά να έχετε προνοήσει να χρησιμοποιήσετε πιάτα και μαχαιροπήρουνα που πλέονται στο πληντύριο, βγάλτε μια σκουπιδοσακούλα ή έναν σκουπιδοντενεκέ και καθώς πετάτε τα κουτάκια από τα γλυκά που έφεραν οι καλεσμένοι σας, είναι σίγουρο πως όλοι θα βάλουν ένα χεράκι γιατί το καθάρισμα δεν το αγάπησε κανείς και γίνεται πολύ πιο εύκολο όταν βοηθούν όλοι.
Και τέλος πάντων κάντε όσα από τα παραπάνω θα κάνετε με χαμόγελο και χαρά, χωρίς πίεση και άγχος, με αγνό ενθουσιασμό για τις μαζώξεις “έξω” που όλοι θα θυμάστε τον χειμώνα.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Σχόλια