Όχι άλλες δικαιολογίες

Προχθές με ρώτησε κάποιος να του πω ποιος είναι ο δείκτης επιτυχίας μιας εταιρίας. Η απάντησε που ήθελε και εξέφρασε ήταν «οι άνθρωποί της».  Η δική μου απάντηση ήταν «το κέρδος που έρχεται με ομαλό και ήρεμο τρόπο ως αποτέλεσμα όλων των εργασιών και συνεργασιών».

Όταν κάνεις μεγάλα όνειρα, θα πρέπει να ξέρεις και σε ποια ομάδα ανήκεις: επιτυχίας, πιθανής αποτυχίας, αποτυχίας. Και για να το καταλάβεις αυτό, ένα από τα πρώτα πράγματα που θα χρειαστεί να εξετάσεις για τον εαυτό σου είναι η ικανότητά σου να αντέχεις και να διαχειρίζεσαι το ρίσκο.

Η ψευδαίσθηση της ικανότητας διαχείρισης του ρίσκου

Πολλά τα χρόνια και πολλές οι εταιρίες με τις οποίες έχω δουλέψει. Πολλοί και οι επιχειρηματίες... Το κοινό σημείο ήταν ότι είχαν το όνειρο και το όραμα, ωστόσο τους έλειπε το «γονίδιο» του πραγματικού ρίσκου. Λέγοντας πραγματικό, δεν εννοώ το πάθος που σου δίνει κίνητρα και παρώθηση ή την ενέργεια και την πίστη ότι θα τα καταφέρεις. Το πάθος είναι ένα μόνο μικρό κομμάτι του puzzle.

Το υπόλοιπο puzzle έχει ανάγκη κάτι πολύ περισσότερο. Έχει ανάγκη την κοινή λογική που σε συνδυασμό με το πάθος μπορεί να σε φτάσει κάπου καλά. Αλλά ούτε αυτός ο συνδυασμός είναι αρκετός. Απαιτούνται και οι προϋποθέσεις για επιπλέον χαρακτηριστικά – και πάλι δεν εννοώ το κλισέ των «ηγετικών χαρακτηριστικών». Εννοώ στοιχεία και χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο αγρότης, ο φούρναρης, ο παπάς, ο σύζυγος, ο γονέας, το στέλεχος, ο επιχειρηματίας, με άλλα λόγια όσοι έχουν εμπορική ή πνευματική επαφή με άλλους .

Τα χαρακτηριστικά της επιτυχίας

Τέτοια χαρακτηριστικά είναι η ικανότητα πρόβλεψης που σε αποτρέπει από ανόητες και απερίσκεπτες ρισκοβόρες αποφάσεις, η αντοχή σε δυσκολίες, η πειθαρχία στις αποφάσεις, η ευελιξία όταν το αρχικό πλάνο στραβώνει. Η αντοχή στις δυσκολίες είναι ολόκληρο κεφάλαιο από μόνο του. Θεωρώ αδιανόητο, άτομα που αιτούνται να εργαστούν σε μια εταιρία, ή αναζητούν την καλή προαγωγή ή θέση, ή στήνουν τη δική τους επιχείρηση, να μην μπορούν να καταλάβουν - και να προετοιμαστούν κατάλληλα για αυτό – ότι όπου υπάρχει αγώνας για την επιτυχία και το κέρδος, χρειάζεται γερό στομάχι. Αλλά δε βλέπω να κάνουν κάτι που να τους ενδυναμώσει και έτσι σιγά σιγά μαραίνονται εσωτερικά και καταστρέφουν τον εαυτό τους και τους γύρω  τους.

Η πειθαρχία είναι ένα χαρακτηριστικό που αρκετοί με τους οποίους δούλεψα θεωρούσαν ότι το έχουν, αλλά «δεν τους βγαίνει» πλέον διότι είναι πολύ κουρασμένοι. Τα νέα είναι ότι η πειθαρχία είτε υπάρχει ή δεν υπάρχει. Βεβαίως, η πειθαρχία χτίζεται. Για να χτιστεί, δε θέλει τα κλισέ του «πάθος» και «θέλω». Απαιτεί ομολογία της έλλειψης ικανότητας να αποδώσεις όπως θα επιθυμούσες στον ιδανικό κόσμο σου να αποδώσεις. Και απαιτεί την προθυμία για κούραση, πόνο, κόπο, λιγότερο ελεύθερο χρόνο, κατανάλωση μεγαλύτερης ενέργειας, μεταξύ άλλων.

Δικαιολογίες 

Οι δικαιολογίες είναι το αγαπημένο μου σημείο στις συνεδρίες. Έχω ακούσει τόσες, και τόσο ευρηματικές, που και οι καλύτεροι σεναριογράφοι θα έμεναν έκπληκτοι. Και σχεδόν όλες καλυμένες με «πραγματικούς λόγους που ισχύουν». Δε θέλω να είμαι αρνητική. Και αρνητική δεν είμαι. Είμαι ρεαλίστρια. Διότι όταν δουλεύεις με ανθρώπους που γνωρίζουν ότι το κέρδος και η επιτυχία  πρέπει να είναι το τελικό αποτέλεσμα, το μπράβο έχει τη θέση του όταν τα καταφέρουν στα δύσκολα και υπό πίεση. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, κάνουν αυτό που μπορούν να κάνουν λίγο-πολύ και οι άλλοι με παρόμοιους ρόλους