Μορφές αιθέριες που μοιάζουν να αιωρούνται σε μια “αγία καθημερινότητα”. Κάπου ανάμεσα στον οπωροπώλη, τον γαλατά, τον παπουτσή αλλά και την αγιογραφία… οι εικόνες αποκτούν μια άλλη διάσταση πλασμένη με τα υλικά της ονειροπόλησης και των αναμνήσεων.
Και αν κατηγορούμαστε πολλές φορές ότι γράφουμε για την Αθήνα όπως εμείς τη βλέπουμε και όχι όπως πραγματικά είναι, σίγουρα, το ίδιο συμβαίνει και με την ζωγραφική του Αλέκου Φασιανού.
Και αν σε διάφορα μέρη και σημεία της Αθήνας έχουμε συχνά την τύχη να συναντούμε έργα του, από τις 26 Απριλίου μπορούμε να δίνουμε μαζί τους ραντεβού. Στο ολοκαίνουργιο μουσείο Αλέκου Φασιανού που θα εκθέτει από εδώ και στο εξής τη μόνιμη συλλογή του στο πατρικό του, στο 16 της οδού Νεοφύτου Μεταξά.
Φως και χρώμα σε μια παρελθούσα αθηναϊκή πραγματικότητα
Η Νεοφύτου Μεταξά είναι ένας δρόμος που συναντά από τη μία, τη νοητή ευθεία όπου βρίσκεται ο Σταθμός Λαρίσης και από την άλλη, το Μεταξουργείο ενώ αν την διασχίσει κανείς προς τα πάνω θα φτάσει στο Αρχαιολογικό Μουσείο.
Με αφετηρία το νεοκλασικό σπίτι με την κεραμοσκεπή, την εσωτερική αυλή και τα κλασικα αθηναϊκά κόκκινα πλακάκια, το πατρικό του, ο Αλέκος Φασιανός έζησε τα παιδικά και εφηβικά του βιώματα γεμάτα με περιπέτεια και μπόλικη φαντασία. Οργανώνοντας τους γύρω δρόμους με τις γαλλικές ονομασίες (Βίκτωρος Ουγκώ, Μάρνη και ας να μην ξεχνάμε και το Petit Paris d' Athènes) και τις γειτονιές με τα όμορφα νεοκλασικά σπίτια γύρω από τον Άγιο Παύλο όπου λειτουργούσε ο παππούς του που ήταν ιερέας.
Τα στούντιο της Φίνος, τα θέατρα (Σαμαρτζή - Περοκέ), οι κινηματογράφοι (Αλκαζάρ - Βικτώρια), το Αρχαιολογικό Μουσείο, αλλά και η ουσία της γειτονιάς με το παντοπωλείο, το οπωροπωλείο, τον παπουτσή, τον μπαλωματή, τον γαλατά, τον κουλουρά, τον καστανά αλλά και το Cafe Brazilian, το στέκι των ποιητών όπως ο Ανδρέας Εμπειρίκος και ο Μίλτος Σαχτούρης που ο Αλέκος Φασιανός αναλάμβανε συχνά τις εικονογραφήσεις των έργων τους.
Τα μέρη που έχουν ορφανέψει από κόσμο, η ζωή που χάθηκε από τους δρόμους, οι περιοχές που έχουν παρακμάσει μέσα στο αστικό τοπίο παραμένουν ζωντανές ή καλύτερα, ζωηρές.. στους πίνακες, τις κατασκευές, τις εικονογραφήσεις και το θέατρο σκιών με τις cut out φιγούρες από τα έργα του Αλέκου Φασιανού που περιμένει τα παιδιά να φτιάξουν τις δικές τους παραστάσεις στα πλαίσια των νέων εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Μουσείου.
Το πατρικό που έγινε πολυκατοικία και “επαναπατρίστηκε” σε ένα σύγχρονο μουσείο
Το 70' καθώς ο Αλέκος Φασιανός ετοίμαζε μια έκθεση για την γκαλερί του Αλέξανδρου Ιόλα στο Παρίσι, έλαβε ένα γράμμα από τη μητέρα του που του έγραφε ότι γκρέμισε το πατρικό του σπίτι για να το κάνει πολυκατοικία. Ωστόσο μαζί του δεν γκρεμίστηκαν και οι αναμνήσεις του.
Επιστρέφοντας το 1990 και ενώ όπως χαρακτηριστικά είχε πει ένιωθε σαν άλλος Οδυσσέας, αγόρασε και πάλι το κατάστημα που βρισκόταν στο ισόγειο και μαζί με τον αρχιτέκτονα και φίλο του Κυριάκο Κρόκο, το αναδιαμόρφωσαν από κοινού με σκοπό εξ αρχής να γίνει εκθεσιακός χώρος για να φιλοξενήσει τη μόνιμη συλλογή των έργων του Αλέκου Φασιανού.
H συνεργασία τους κράτησε πέντε χρόνια καθώς ο σκοπός δεν ήταν απλα να ολοκληρωθεί η μετατροπή μιας συνηθισμένης πολυκατοικίας σε εκθεσιακό χώρο αλλά να ολοκληρωθεί ως ένας χώρος που θα αναδεικνύει τα έργα και τα ανάποδο. Που θα μπορούσε να εκφράσει αισθητικά και εικαστικά και τους δύο δημιουργώντας έναν ζωντανό διάλογο έργων, εποχών, υλικών και δομών που ζουν, αναπνέουν, κάνουν παύσεις και συνδιαλέγονται στο διηνεκές.
Το νέο μουσείο ανοίγει την ψηλή του πόρτα
Η τζαμαρία του καταστήματος που έγινε τοίχος για να απομονωθεί ο θόρυβος και για να μπορέσουν να εκτεθούν τα έργα, τα χειροποίητα στοιχεία, το μωσαϊκό στο δάπεδο, το εμποτισμένο στους τοίχους χρώμα, το μπετόν σε διάφορες μορφές αλλού πιο λείο αλλού πιο τραχύ, τα εμφανή υλικά, τα ανοίγματα και οι πτυχώσεις που επιτρέπουν στο φυσικό φως να εισχωρεί από το αίθριο ως το υπόγειο και μια σκάλα με ελικοειδή μορφή που μοιάζει να αιωρείται και θυμίζει εκείνες των αθηναϊκών ακάλυπτων ή εκείνες που οδηγούν στα ψηλότερα σημεία των ταρατσών στις αθηναϊκές πολυκατοικίες της αντιπαροχής.
Το νέο μουσείο Αλέκου Φασιανού συναποτελεί το μοναδικό επισκέψιμο κτίριο που έχει δημιουργήσει ο Κυριάκος Κρόκος στην Αθήνα γιατί τα υπόλοιπα είναι οικίες αλλά και το τελευταίο που γενικότερα ο ίδιος δημιούργησε.
Τα χειροποίητα παιχνίδια, όπως οι σφεντόνες, τα αεροπλανάκια και ένα θέατρο σκιών, στέκουν δίπλα στους πίνακες, τις εικονογραφήσεις και σε ένα καθιστικό με ένα χειροποίητο εικονοστάσι δημιουργημένα όλα από τον Αλέκο Φασιανό αναμένοντας τους πρώτους επισκέπτες.
Το μουσείο ανοίγει για το κοινό στις 26 Απριλίου, θα διοργανώνει περιοδικές εκθέσεις, συζητήσεις και ακαδημαϊκές δραστηριότητες σε συνεργασία με άλλα ιδρύματα και οργανισμούς ενώ ήδη τρέχει εκπαιδευτικά βιωματικά προγράμματα για τους μαθητές.
Σχόλια