Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους επαγγελματίες πάσης φύσεως, είναι εκείνη της ηγεσίας. Τι σημαίνει ηγέτης, τι κάνει ο ηγέτης, πως συμπεριφέρεται ο ηγέτης, πως εμπνέει ο ηγέτης, πως μιλά ο ηγέτης, πως στοχοθετεί ο ηγέτης και όλα εκείνα που με την πρώτη ματιά μοιάζουν σημαντικά – προσωπικά ξόδεψα αρκετά χρόνια από τη ζωή μου πιστεύοντάς τα - αλλά που στην πραγματικότητα δεν είναι.
Το πρόβλημα με την παραπάνω προσέγγιση της ηγεσίας είναι η εξωτερικότητά της. Με τον όρο εξωτερικότητα εννοώ ότι οι απαντήσεις σε όλα παραπάνω ερωτήματα έχουν να κάνουν με τη φόρμα, το σχήμα, τον τρόπο και πηγάζουν από τη βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι οι απαντήσεις υπάρχουν έξω. Ψάχνουμε λύσεις, συνταγές, στρατηγικές, μεθόδους, ένα είδος χαπιού το οποίο αν το καταπιούμε και το κάνουμε μέρος του “είναι” μας, θα γίνουμε ηγέτες. Η ιδέα μοιάζει στην καλύτερη των περιπτώσεων τραγελαφική και θυμίζει το μεθυσμένο που για να φροντίσει τη γρατζουνιά του προσώπου του, κολλά το τραυμαπλάστ στον καθρέφτη.
Τα μεγάλα επιτεύγματα κυοφορούνται μέσα στα εκπληκτικά εκτελεσμένα μικρά πράγματα της καθημερινότητας
Με το να αντιγράψεις μια συμπεριφορά δε γίνεσαι ηγέτης με τον ίδιο τρόπο που αν καταπιείς ένα χάπι δε γίνεσαι μπασκετμπολίστας. Η ηγεσία δεν είναι τρόπος, δεν έχει μεθόδους, δεν έχει στρατηγικές, δεν έχει κόλπα και δεν έχει εξωτερικό σχήμα. Αυτά τα έχει το management, η διοίκηση, η επιτήρηση αλλά όχι η ηγεσία. Ηγεσία είναι η συνειδητοποίηση ότι βρίσκεσαι σε μία προνομιακή θέση μεγάλης δύναμης, όπου κάθε σου σκέψη, συναίσθημα και δράση έχει αντίκτυπο σε εκατοντάδες ή χιλιάδες άλλες ζωές (πελατών και συνεργατών) και κατόπιν η πλήρης 100% ανάληψη ευθύνης για τον έλεγχο αυτών των σκέψεων, τα συναισθημάτων και των δράσεων που είναι σύμφυτα κάθε μορφής μεγάλης δύναμης.
Με ποιον τρόπο τα ελέγχεις; Πρώτον με τη συνειδητοποίηση ότι εσύ είσαι που τα ελέγχεις και κανένας άλλος. Δεύτερον με το να διατηρείς το “ανθρώπινο gadget” στη βέλτιστη κατάσταση και αυτό σημαίνει ορθή κίνηση, ύπνος και διατροφή. Έχουμε πλέον αδιαμφισβήτητες αποδείξεις πως το ανθρώπινο σύστημα (σώμα – μυαλό) δουλεύουν βέλτιστα όταν βρισκόμαστε σε μία ευχάριστη συναισθηματική κατάσταση. Αν νοιώθεις καλά, δε χρειάζεται να σου πω τι να κάνεις. Αν νοιώθεις καλά δε χρειάζεται να σου πω να προσπαθήσεις. Αν νοιώθεις καλά κάνεις όσα χρειάζονται να γίνουν και όσα ξέρεις να κάνεις, τα κάνεις καλά, με συνέπεια, αποτελεσματικά.
Αν θες να γίνεις ηγέτης, σταμάτα να διαβάζεις τα “φτιασιδώματα ηγεσίας” που προτείνουν οι διάφοροι gurus και σταμάτα επίσης να κοιτάς τον κόσμο έξω από σένα. Είναι καιρός να επανακτήσεις τον έλεγχο του δικού σου κόσμου (σκέψεις - συναισθήματα – δράσεις). Αυτό είναι το μόνο που έχεις, που μπορείς και που χρειάζεται να κάνεις. Η ευθύνη σου είναι να κάνεις όσα μπορείς να κάνεις και τίποτα άλλο. Τα άλλα θα έρθουν. Τον εξωτερικό κόσμο δε θα μπορέσεις ποτέ να τον ελέγξεις, όμως τον εσωτερικό μπορείς. Και με αυτόν τον τρόπο, όταν οι συγκυρίες σε φέρουν σε θέση ηγεσίας θα μπορέσεις να επιτελέσεις το έργο σου βέλτιστα. Τα μεγάλα επιτεύγματα κυοφορούνται μέσα στα εκπληκτικά εκτελεσμένα μικρά πράγματα της καθημερινότητας. Άσε τα κόλπα και τις συντομεύσεις. Υπάρχει μόνο ένας δρόμος ηγεσίας και αυτός δείχνει προς τα μέσα.
Σχόλια