Πήγαινε πες τους

Δεν θα μαι πια τα αυτιά για την καψούρα σας, μαξιλάρι για την κλάψα σας, σοφός γέροντας για τα προβλήματά σας και εξομολογητής για τις αμαρτίες σας. Δεν θα μαι εγώ στο speeddial κάθε φορά που πονάτε αλλά το τελευταίο τηλέφωνο για μια περίσσια θέση στο τραπέζι σας. Δεν θα μαι πια κεραία να πιάνω τα υπονοούμενά σας ούτε ραντάρ να διαβάζω τις προθέσεις σας ούτε tv να προβάλω τις επιθυμίες σας.

Πήγαινες πες τους;...

Δεν θα μια πια στόχος για τα βέλη σας. Κουφός στις προσβολές σας, χαμογελαστός στην ειρωνία σας και χειροκροτητής των ονείρων σας. Δεν κουβαλάω άλλο το βάρος σας, δεν κάνω άλλο τον κινέζο στην μεγαλομανία σας, δεν θα πληρώνω εγώ ενοίκιο για να ζείτε εσείς μέσα από μένα. Φτάνει να ανακατεύεστε μέσ’ στην ζωή μου, φτάνει να συμβουλεύετε ό,τι εσείς ποτέ δεν τολμήσατε, φτάνει να κριτικάρατε ό,τι ποτέ δεν αγγίξατε, φτάνει να απολαμβάνετε ό,τι ποτέ δεν πληρώσατε.

Πήγαινε πες τους...

Ότι ο χρόνος τους τέλειωσε κι άλλο δεν περιμένεις πια. Ότι δεν θα σε κρατήσουν σε στάση αναμονής εφ’ όρου ζωής. Όταν ρωτάς θα σου απαντάνε, όταν ζητάς θα σε κερνάνε, κι όταν δεν μπορούνε θα στο εξηγούνε. Πήγαινε πες τους ότι οι κανόνες έχουν αλλάξει κι όποιος θέλει να κάνει χαΐρι μαζί σου πρέπει πρώτα να αποδεχτεί τα cookies και να υπογράψει το terms and conditions. Ότι δεν θα πληρώσεις από την τσέπη σου ξανά τον δικό τους ρεφενέ. Ότι τώρα θα τα παίρνεις προκαταβολικά και ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά της απομακρύνσεως από του ταμείου.

Πήγαινε πες τους...

Ότι δεν θα τους ανεχτείς άλλο πια. Ότι φτάνει τόσο που με σπρώξατε, με παραμερίσατε, με καβαλήσατε, με κουμαντάρατε, πατήσατε πάνω στον λαιμό μου κι ανεβήκατε, σταθήκατε δίπλα στην πίκρα μου και ποζάρατε. Πήγαινε πες τους ότι η επόμενη μέρα ξεκινάει από σένα κι ότι αν σε θέλουν στην ζωή τους θα πρέπει πρώτα να ρωτήσουν αν είσαι εύκαιρος κι αν θέλουν να σ’ ακολουθήσουν θα πρέπει να γουστάρουν τον προορισμό και να βαράνε παλαμάκια στην πορεία.

Η ζωή είναι φτιαγμένη από σύγκρουση!

Τι με κοιτάς απορημένος; Δεν υπάρχει άλλος τρόπος! Που είχες το θράσος να νομίζεις ότι μπορείς εσύ να κρυφτείς από την μάχη, ότι δεν χρειάζεται να λερωθείς και να ρισκάρεις για να πάρεις ό,τι σου αναλογεί από την ζωή. Ότι αν είσαι βολικός, ευγενικός και πρόθυμος όλα θα πάνε καλά! Ότι αρκεί να λες «ναι» και όλοι θα σε λατρέψουνε!... Πήγαινε παίξε ξύλο με ό,τι σε προσβάλει, σε μειώνει, σε κρατάει πίσω. Σήκωσε την σημαία σου και υπερασπίσου ό,τι σου ανήκει. Φόρα γάντια, μασέλα, καλαμίδες και μπες μέσα στο ρινγκ. Φτάνει να παριστάνεις τον καλό ενώ είσαι άκακος! Φτάνει να υποκρίνεσαι τον πράο ενώ φοβάσαι! Φτάνει να τους λες φίλους επειδή φοβάσαι μην μείνεις μόνος σου, φτάνει να λες «μπορώ» όταν είσαι άδειος, φτάνει να κάνεις πως νοιάζεσαι όταν γλύφεις τις πληγές σου, φτάνει η ανωτερότητα όταν μέσα σου ουρλιάζεις. Φτάνει να δίνεις ό,τι στερήθηκες σε εκείνους που τους περίσσεψε! Φτάνει να σε μικραίνεις ελπίζοντας κάποιος να αναγνωρίσει την θυσία σου.

Δεν έχεις αυτό που θες!

Δεν είσαι εκείνος που ονειρεύτηκες! Κάθεσαι στον πάγκο και περιμένεις «κάποιος» να σε φωνάξει να μπεις στο ματς. Μα ο «κάποιος» δεν νοιάζεται για τίποτα πέρα από το πόσο θα σκύψεις ακόμα για να σε κάνει τραπεζάκι για τον καφέ και τα τσιγάρα του! Ήρθε η ώρα να πεις «φτάνει». Ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσεις τους λύκους που ταΐζεις, τους μέσα και τους έξω, που θρέφεις τόσα χρόνια από φόβο, ανασφάλεια, απωθημένο ή επειδή απλώς δεν κατάλαβες πως λειτουργεί τούτο το πράγμα που το λεν ζωή!

Πήγαινε μπες μέσα στα μούτρα τους...

...και πες σε εχθρούς και «φίλους» ότι αυτά που ήξεραν για σένα τέλειωσαν. Θα εκπλαγούν, θα χαλαστούν, θα σε κακολογήσουν. Θα σε βρίσουν, θα σε δαχτυλοδείξουν, θα σου γυρίσουν την πλάτη, θα πούνε για σένα τα χειρότερα, θα σου φορτώσουν τον μισό ποινικό κώδικα στην πλάτη λες και είσαι serial killer. Θα αδιαφορήσουν, θα σε ειρωνευτούν, θα κάνουν ότι δεν τους νοιάζεις, ότι είσαι αμελητέος, ότι δεν σε έχουν ανάγκη, ότι όλα αυτά τα χρόνια που τρώγανε τις σάρκες σου δεν ήταν τίποτα κι ότι έχει άπλετα άλλο κορόιδα να τους ταΐζουν. Θα προσπαθήσουν να σε νουθετήσουν, να σε φρονιμέψουν, να σε επαναφέρουν στην τάξη. Στην τάξη εκείνη που εσύ είσαι από κάτω κι αυτοί από πάνω, εσύ στο σκοτάδι κι αυτοί στο φως, εσύ είσαι στα χαμένα κι αυτοί γλεντάνε με το δικό σου κρασί, τον δικό σου ιδρώτα, το δικό σου βασίλειο.

Εσύ πήγαινε ξαναπές τους...

Ότι ο Οδυσσέας βρήκε λιμάνι και καλά θα κάνουν να φυλάγονται γιατί έρχεται η ώρα του λογαριασμού. Κι αν δυσκολεύονται να χωνέψουν ότι εκείνος που ήξεραν για ναυαγό τους βγήκε βασιλιάς και τώρα τους πετάει το γάντι...

...πήγαινε πες τους ότι ο Άρης σε έστειλε.