Τα hyperlocal τρόφιμα, τα αμπέλια στις παρυφές της πόλης, οι μικροί παραγωγοί που πωλούν τα πανέρια τους απευθείας στην τοπική αγορά και τα καταστήματα μαζικής εστίασης, ακόμα και αν αυτά βρίσκονται σε μια μεγάλη και σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη. Και κάπως το "ένα μέλλον πιο βιώσιμο" μοιάζει κάπως πιο αληθινό.
Στο δρόμο της βιωσιμότητας
Οι μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ανοίγουν τον δρόμο της προστασίας του περιβάλλοντος, της βιωσιμότητας και της ουδετερότητας από τον άνθρακα. Ενώ πέρα από τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που γεμίζουν σιγά σιγά τη μία του “λωρίδα” αλλά και τη σταδιακή απελευθέρωση των ιστορικών κέντρων των πόλεων αυτών, από κάθε μέσο μεταφοράς, σειρά έχουν… τα εστιατόρια.
Η Βιέννη ανακοίνωσε μέσα στο περασμένο έτος τα σχέδιά της να γίνει ουδέτερη ως προς τον άνθρακα έως το 2040, ξεπερνώντας τους στόχους που περιγράφονται στη Συμφωνία του Παρισιού κατά 10 ολόκληρα χρόνια.
Σε αυτή την κίνηση σημαντικό ρόλο θα παίξουν τα λεγόμενα hyperlocal τρόφιμα που προέρχονται από την αστική και βιώσιμη γεωργία. Άλλωστε η Βιέννη διαθέτει σχεδόν 5.000 στρέμματα χωραφιών και αμπελώνων εντός των ορίων της πόλης ενώ συνεχώς προσθέτει περισσότερα καθώς η πόλη εκπαιδεύει και υποστηρίζει τους ντόπιους καλλιεργητές στη μείωση των οικολογικών τους αποτυπωμάτων.
Αλλαγή με-νου
Τα εστιατόρια της Βιέννης αλλάζουν ριζικά τα μενού τους. Από τα συνηθισμένα πιάτα με τις μεγάλες ποσότητες σε κρέας συντελείται μια στροφή στον δρόμο… περίπου 60 χιλιομέτρων, ως τα χωράφια της πόλης.
Μια στροφή που θέλει τα φρέσκα τοπικά προϊόντα να αντικαθιστούν τα παραδοσιακά μέχρι πρότινος πιάτα. Τα χορτοφαγικά εστιατόρια ανοίγουν το ένα πίσω από το άλλο, τα βιοδυναμικά κρασιά αναδύουν την μυρωδιά του εδάφους της ευρύτερης περιοχής ενώ τα Green Michelin αστέρια έχουν ήδη επιβραβεύσει τις βιώσιμες πρακτικές ορισμένων εστιατορίων και wine bars της πόλης.
Το πιο σημαντικό γεγονός βέβαια είναι ότι στην Βιέννη η βιωσιμότητα στις κουζίνες δεν αντιμετωπίζεται ως μια εφήμερη τάση αλλά σαν ένα μακροπρόθεσμο πλάνο. Οι διατροφικές μας συνήθειες επηρεάζουν το περιβάλλον σε μεγάλο βαθμό, τον τρόπο ζωής μας αλλά και την ίδια μας την υγεία. Δεν αφορούν σε ένα ιδιαίτερο χρώμα, μια όμορφη συσκευασία, μια εφήμερη τάση ή ένα food viral που σε λίγο θα έχουμε όλοι ξεχάσει.
Τέλος και οι μικροί παραγωγοί βρίσκουν τους δικούς τους τρόπους για να δημιουργήσουν βιώσιμες λύσεις. Τα σαλιγκάρια, τα λαχανικά και τα βότανα που καλλιεργούνται στην ίδια γη πωλούνται στη συνέχεια στις τοπικές αγορές, στα μπιστρό και στα εστιατόρια.
Η αλλαγή των συνηθειών για τη βελτίωση του περιβάλλοντος, δεν έχει να κάνει με την θυσία ή τον περιορισμό των προτιμήσεων αλλά με μια αλλαγή πλεύσης προς πόλεις πιο πράσινες στις οποίες είναι πιο αναζωογονητικό το να ζεις.
Σχόλια