Μήπως να μιλήσουμε για την αυτοπειθαρχία;

«Μα τι μας γράφεις τώρα; Με τις λέξεις θα παίζουμε; Δεν είναι το ίδιο πράγμα; Όταν λέμε πειθαρχία, εμείς στο μυαλό μας έχουμε την αυτοπειθαρχία». Ακριβώς επειδή δεν παίζουμε με τις λέξεις και το νόημα που έχουν, καλό θα ήταν να είμαστε συνειδητοποιημένοι ως προς το τι ακριβώς λέμε στους εαυτούς μας όταν επικοινωνούμε. Το λεκτικό που χρησιμοποιούμε είναι μια παράμετρος που επηρεάζει άμεσα τον τρόπο που σκεφτόμαστε, παίρνουμε αποφάσεις και δρούμε. Η δέσμευση δεν είναι ένα και το αυτό με την αυτοδέσμευση, η απαξίωση δεν είναι το ίδιο με την αυτοαπαξίωση, ούτε η απάτη με την αυταπάτη.

Ας ασχοληθούμε, λοιπόν, με την αυτοπειθαρχία η οποία δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ικανότητα να αποκτάμε πλήρη έλεγχο του εαυτού μας, των πράξεων και των συμπεριφορών μας χωρίς να χρειάζεται κάποιος άλλος να μας το επιβάλλει. Δεν βρίσκετε ότι η διαφορά μεταξύ της πειθαρχίας και της αυτοπειθαρχίας είναι σημαντική; Την πρώτη μας την επιβάλλουν, τη δεύτερη την αναπτύσσουμε εμείς επειδή το θέλουμε, επειδή την χρειαζόμαστε, επειδή μας διευκολύνει για να κάνουμε ό,τι επιθυμούμε. Να σας δώσω και μια πιο «ζόρικη» εκδοχή. Αυτοπειθαρχία σημαίνει να κάνουμε ακόμα και πράγματα που δεν θα επιλέγαμε ποτέ να κάνουμε και δεν μας αρέσουν προκειμένου να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα που θέλουμε.

Για να μη μου διαφύγει, ας αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι ένα αυτοπειθαρχημένο άτομο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι χρειάζεται να αυτοπειθαρχεί στα πάντα. Το επισημαίνω διότι πολλοί θα υποπέσουν στο αμάρτημα των γενικεύσεων και μπορεί να χαρακτηρίζουν, με περισσή ευκολία, κάποιους ανθρώπους ως απείθαρχους ή αυτοπειθαρχημένους. Άλλοι πάλι, στην προσπάθεια τους να χαρακτηρίσουν έναν άλλο, θα αρχίσουν να εξισώνουν, να ζυγίζουν, να βγάζουν μέσους όρους. Η αυτοπειθαρχία είναι επιλογή ενώ η πειθαρχία είναι επιβολή. Εσάς τι σας ταιριάζει περισσότερο;

Είναι κάτι που μαθαίνεται; Ακόμα και για μένα που είμαι «σκορποχώρι»;

Ακόμα και εσείς που είστε ατίθασοι, απείθαρχοι, «χύμα» και που αγανακτείτε με την έννοια της αυτοπειθαρχίας (πόσω μάλλον της πειθαρχίας) αλλά από την άλλη αισθάνεστε ότι την χρειάζεστε για να οργανώσετε το μυαλό σας, να πάρετε αποφάσεις και να προχωρήσετε σε συγκεκριμένες δράσεις, θα ήθελα να σας καθησυχάσω ότι πρόκειται για μια ικανότητα που μπορείτε να αναπτύξετε και να βελτιώσετε. Πιστεύω ότι υπάρχουν κάποιες κατευθύνσεις για να ξεκινήσετε να δουλεύετε με τον εαυτό σας στο θέμα της αυτοπειθαρχίας.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, καλό θα ήταν, πριν από οτιδήποτε άλλο, να σταματήσετε να κάνετε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι έχουμε λίγο χρόνο για να κάνουμε πολλά πράγματα αλλά η αίσθηση που έχουμε διαμορφώσει ότι πρέπει να τα κάνουμε όλα σε αυτό τον λίγο χρόνο.

Αφού απαλλαγείτε από τη νόσο του να κάνετε πολλά πράγματα ταυτόχρονα, φαίνεται πώς είναι η κατάλληλη στιγμή να αποφασίσετε ποιο είναι το αποτέλεσμα που θέλετε και να θέσετε κάποιους στόχους για να το πετύχετε. Πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να θέσετε φιλόδοξους ακόμα και μη ρεαλιστικούς στόχους, στη συνέχεια να μην ξέρετε από που και πώς να αρχίσετε, με αποτέλεσμα να καταλήξετε στο σημείο μηδέν, απογοητευμένοι, με χαμηλότερο και αποδυναμωμένο ηθικό. Ποιο είναι το σημείο μηδέν; Να διακόψετε την προσπάθεια και να αδρανήσετε. Συμπέρασμα; Θέστε στόχους που να είναι ρεαλιστικοί αποκλειστικά για εσάς και όχι για τους άλλους.

Η έλλειψη αυτοπειθαρχίας δημιουργεί αναβλητικότητα η οποία έχει ως αποτέλεσμα να μην λαμβάνετε αποφάσεις ή να μην προχωράτε σε συγκεκριμένες ενέργειες στη δεδομένη στιγμή. Στην πραγματικότητα, είναι ένας φαύλος κύκλος. Όταν χρονοτριβείτε, νοιώθετε μια ενοχή επειδή δεν έχετε ξεκινήσει ακόμα, ή νοιώθετε μια αποστροφή για οτιδήποτε χρειάζεται να κάνετε, ή ακόμα χειρότερα, νοιώθετε ότι τελικά θα πρέπει να διαχειριστείτε, ως αποτέλεσμα, μια πιθανή αποτυχία.... ή και όλα αυτά μαζί. Ξαναβρίσκεστε στο μηδέν.

«Έλα, μην είσαι τόσο αυστηρός μαζί μας. Προσπαθούμε». Αυτά θα ακούσω από σας όταν διαβάσετε τις επόμενες προτάσεις. Μη διανοηθείτε να κατηγορήσετε τους άλλους, να ρίξετε το φταίξιμο στον Α ή στον Β, στη δόλια μοίρα, στις συγκυρίες, στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, στα στοιχεία της φύσης, σε μεταφυσικά φαινόμενα, στην έκλειψη της σελήνης ή στο κακό το μάτι. Θεωρήστε τους εαυτούς σας ως τους μοναδικούς υπεύθυνους για όσα θα κάνετε ή δεν θα κάνετε. Εσείς λογοδοτείτε στους εαυτούς σας και κανένας άλλος. Οι άλλοι δεν έχουν καμία ευθύνη αν εσείς δεν μπορείτε να αυτοπειθαρχήσετε. Το αν δεν θέλετε να αυτοπειθαρχήσετε είναι μια δική σας επιλογή. Το άθλημα της αυτοπειθαρχίας είναι ατομικό και όχι ομαδικό. Μακριά από δικαιολογίες αλλά και μακριά από τα «πρέπει».

Ναι στην αυστηρότητα αλλά όχι στα δυσκαμψία. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει ευελιξία. Φτιάξτε ένα πλάνο δράσης που να έχει επιλογές. Αν κάτι δεν σας ταιριάζει και εξακολουθείτε να επιμένετε σε αυτό, η αυτοπειθαρχία θα γίνει βρόγχος που θα σας πνίξει. Δεν θα έχετε καμία διάθεση να ξανακούσετε αυτή τη λέξη ή να ξαναδοκιμάσετε να αλλάξετε κάποια συνήθεια σας ακόμα και αν αυτή δεν σας εξυπηρετεί σε κάτι. Είναι πράγματι αυτό που θα θέλετε;