Η Ειρήνη Σοϊλέ στα μάτια μου προσωποποιεί το όνειρο κάθε γραφίστα. Και για να μην γίνομαι υπερβολική, σχεδόν κάθε γραφίστα.
Τη δυνατότητα από τα φουσκωμένα ωράρια και τα κλειστά γραφεία των διαφημιστικών εταιρειών να βγουν στο φως του ήλιου, στις πόλεις και στα νησιά, στα μεγάλα ανοιχτά παράθυρα, στις γειτονιές που τους ταιριάζουν. Με τους ανθρώπους, τα κατοικίδια, τις εικόνες και τις καταστάσεις που τους εμπνέουν, κοντά.
Να γίνει η δουλειά τους ένα κομμάτι του εαυτού τους και όχι το ανάποδο.
Και αν και τα παραπάνω είναι προσωπική μου διαπίστωση, το αδιάκοπο, μεγάλο της χαμόγελο και η όμορφη της διάθεση είναι - και πάλι στο δικό μου μυαλό - η απόδειξη όλων των παραπάνω.
Σε μια εποχή που η καριέρα σε πολυεθνική έχει αρχίσει να μοιάζει περισσότερο με λάθος και η επαφή με τη φύση, τη θάλασσα, τα μποστάνια, τους ανθρώπους και τα ζώα, η περιπλάνηση αλλά και η ηρεμία και ο χρόνος που κυλά πιο αργά και πιο αρμονικά, περισσότερο με σωστό, οι μικρές νέες επιχειρήσεις μοιάζουν να ταιριάζουν καλύτερα με μια νέα, σύγχρονη κανονικότητα.
Μικρές επιχειρήσεις που δεν φιλοδοξούν να γίνουν ούτε μεσαίες, ούτε μεγάλες αλλά να παραμείνουν “ζωντανές” με μια έννοια πολύ διαφορετική. Μια ζωντάνια σε μια βάση όχι “στυγνά” οικονομική, αλλά κυρίως ανθρωποκεντρική. Μια επιχειρηματική ζωή “αλλιώς”, πιο φωτεινή και πιο χρωματιστή.
Σύρος, Κυψέλη, Κουκάκι, ξύλινα στόρια και γάτες
Η Ειρήνη σπούδασε στο τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων στη Σύρο, παρακολούθησε όλα τα μαθήματα αλλά δεν παρέδωσε ποτέ την διπλωματική της. Έζησε στην Κυψέλη χωρίς να μισήσει τα παλιά ξύλινα στόρια που τα περισσότερα πρωινά παρά την προσπάθεια της έφταναν μέχρι τα “μισάνοιχτα”.
Για την ακρίβεια τα σχεδιάσε και τα έκανε μπλουζάκι. Και από την πεποίθηση ότι δεν θέλει ζώα μέσα στο σπίτι της, κατέληξε να θεωρεί τον εαυτό της υπερτυχερό που πλέον ζει με τον σύντροφό της και δύο γάτες… με έντονο χαρακτήρα.
Από τα γραφειάκια των διαφημιστικών ως το τότε σπίτι της στην Κυψέλη αυτό που την έσωζε ήταν ένα etsy shop όπου ξεκίνησε να πουλά τα σχέδια της τυπωμένα σε μπλουζάκια και σημειωματάρια.
Και η διαπίστωση ότι οι άνθρωποι, πράγματι από κάθε γωνιά τους κόσμου -που σε αυτή την περιοχή για κάποιοι αδιευκρίνιστο λόγο μοιάζουν να “συχνάζουν” στα μικρά mini markets της περιοχής- δεν θα βγουν από την πόρτα για να σε κλέψουν αλλά για να σε βοηθήσουν να παρκάρεις σε μια από τις πιο “δύσκολες πίστες” της Αθήνας.
Και κάπως έτσι, ανάμεσα στις επιγραφές, τις παλιές στάσεις των τρόλεϊ, τις νερατζιές αλλά και τη θάλασσα και τη νησιώτικη ζωή, χωρίς να φοβάται ό,τι θα ονόμαζαν οι άλλοι ως λάθος, βρήκε, όλα τα δικά της σωστά.
Και έτσι, από το “etsy” της κατάφερε τελικά να δημιουργήσει τη δική της μικρή επιχείρηση, το 24Goat. Ακόμα και το όνομα δεν βασίστηκε σε κάποια μελέτη για πιασάρικα ονόματα, logo και κάποιο καλά μελετημένο business plan αλλά στο πρώτο print που έφτιαξε για έναν καλό της φίλο.
Και αν καμιά φορά φαίνεται να παραβλέπουμε το αυτονόητο ότι μια μικρή επιχείρηση δεν θέλει να είναι κάτι άλλο παρά ο εαυτό της (να αντανακλά την προσωπικότητα του ή των δημιουργών της εν πάσει περιπτώση), εδώ, στο 97 της οδού Δημητρακοπούλου στο Κουκάκι βλέπουμε ένα ζωντανό, πολύχρωμο παράδειγμα.
Στο 24 Goat θα βρείτε χειροποίητα κοσμήματα, ρούχα, τσάντες, σημειωματάρια, τσαντάκια, κάρτες και prints τυπωμένα στο χέρι με τη μέθοδο της χαρακτικής, αλλά και προϊόντα από Ελληνίδες δημιουργούς, όπως τις κάλτσες του Ode to Socks.
Σχόλια