Δεν είναι δα και κανένα τρομερό μυστικό ότι η περιοχή γύρω από το μουσείο της Ακρόπολης είναι όμορφη και ότι έχει μια ιδιαίτερη, “αθηναϊκή” αύρα.
Ούτε ότι το Κουκάκι είναι μια από τις περιοχές όπου τα μικρά εργαστήρια, τα showrooms και οι γκαλερί αποτελούν απαράβατο και επαναλαμβανόμενο κανόνα της κάθε οδού.
Ωστόσο στις μικρές “αστικές” αλλαγές που μας αρέσει να ανιχνεύουμε κάθε τόσο σε διάφορα σημεία της πόλης, εντοπίσαμε και μία στην οδό Λεμπέση, έναν μικρό δρομάκι που βρίσκεται απέναντι από το Μουσείο της Ακρόπολης.
Και όταν λέμε απέναντι εννοούμε ακριβώς απέναντι.
Δύο galleries που μετακόμισαν στο δρομάκι αυτό προσφέρουν την δυνατότητα να δεις δύο εκθέσεις διαφορετικές ναι μεν μεταξύ τους, μέσα σε λίγα βήματα δε. Πολύ λίγα για να ακριβολογήσουμε και πάλι αφού βρίσκονται η μία απέναντι από την άλλη και είναι οι παρακάτω:
Maja Djordjevic’s | ‘Theatre of Memories’
Δυό Χωριά Art Gallery
Η ατομική έκθεση της Maja Djordjevic, ‘Theatre of Memories’ περιέχει 8 ζωγραφικά έργα και 6 έργα βίντεο της καλλιτέχνιδας από τη Σερβία.
Μέσα από τις φιγούρες της που θυμίζουν έντονα να έχουν δημιουργηθεί με ένα απλό λογισμικό σχεδίασης το οποίο ήταν εξαιρετικά δημοφιλές στα παιδιά κατά τη δεκαετία του 1990 και με το οποίο έπαιζε συχνά και η ίδια, το MS Paint, η Maja Djordjevic εξερευνά την έννοια της ευθραυστότητας, εκθέτοντας τις γυμνές φιγούρες της.
Οι ζωγραφικές διαδικασίες της Maja Djordjevic συνδέονται με τις τεχνικές της δημιουργίας ψηφιακών εικόνων ενώ θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι πρώτες εμπειρίες της στη ζωγραφική πηγάζουν από τα τα σκίτσα που δημιουργούσε σε ένα “εικονογραφικό ημερολόγιο” που κρατούσε ως μικρό κορίτσι, διατηρώντας ζωντανές τις αναμνήσεις της με τη μορφή αρχείων jpeg ή tiff.
Η καλλιτέχνης ζωγραφίζει καμβάδες που εμπλέκουν τις εικόνες των γραφικών υπολογιστή από το παρελθόν και τους τοποθετεί ως αντικείμενα στον σημερινό εκθεσιακό χώρο.
Έτσι προκύπτει το σύγχρονο παράδοξο μεταξύ της ψηφιακής και της υλικής εικόνας, του εφήμερου και του εύθραυστου και των αντιθέτων τους.
Αλλά και της ανεξέλεγκτης και συχνά χαοτικής κυκλοφορίας των ψηφιακών εικόνων θυμίζοντας ότι η ζωγραφική δεν μπορεί παρά να συμπαραταχθεί με αυτό το κύμα προκειμένου να διατηρήσει την ζωτικότητά της.
Άλλωστε οι φιγούρες στους πίνακες της βρίσκονται συχνά κοντά ή επιπλέουν πάνω στο νερό, ενίοτε με την επιγραφή “Fragile together, always and forever!”.
Η ζωγραφική της Μαρίας Πάστρα: A History State
Technohoros Art Gallery
Η Μαρία Πάστρα πειραματίζεται με την σύζευξη διαφορετικών εποχών στον ίδιο καμβά. Επιτυγχάνει μια αλλοπρόσαλλη σύζευξη μεταξύ παρελθόντος και παρόντος που είναι απόλυτα γοητευτική.
Η Αθήνα του περασμένου αιώνα σκιαγραφείται μαζί με τους ανθρώπους της παράλληλα με το σήμερα ζωγραφίζοντας ένα ιδιόμορφο πάντρεμα χρονικό και τοπικό.
Ο νέος εικαστικός “τόπος” συναρμόζει όχι μόνο διαφορετικούς χρόνους αλλά και αισθητικές αντιλήψεις.
Η δεκαετία του Μεσοπολέμου συνομιλεί με την σύγχρονη πραγματικότητα, τα ρομαντικά φορέματα και τα καπέλα των κυριών με το σύγχρονο ντύσιμο, τα παραδοσιακά επαγγέλματα με τα σημερινά, τα ακορντεόν με τα κινητά, τα ολόσωμα μαγιό με το kite surf, το λάπτοπ με την ομπρέλα για τον ήλιο.
Αλλά ακόμα και τα κενά του καμβά χρησιμεύουν σαν ένα νοερό εισιτήριο στον χρόνο.
Κάπου ανάμεσα στην κβαντική θεωρία, τα παράλληλα σύμπαντα ή μια χρονομηχανή, στην έκθεση αυτή ατενίζουμε ένα εναλλακτικό εικαστικό κόσμο που αναπνέει με τους δικούς του κανόνες εξέλιξης.
Σχόλια