Συμβαίνει σε μερικές περιοχές όπως το Κουκάκι ή το Παγκράτι. Περπατώντας, ξαφνικά κοντοστέκεσαι έξω από χώρους που μέσα από τα μεγάλα τους παράθυρα, με μια πρώτη ματια, μοιάζουν με κάτι ανάμεσα σε showrooms design αντικειμένων, workshops που σχετίζονται με την τέχνη ή γενικότερα γραφεία στα οποία σίγουρα εργάζεται κάποιος creative. Πολλοί τα κοιτάζουν φευγαλέα, αρκετοί αναρωτιούνται και λίγοι τελικά μαθαίνουν.
Έτσι κάπως αναρωτηθήκαμε λοιπόν και εμείς βρισκόμενοι στην οδό Ερεχθείου και τελικά η πραγματικότητα δεν βρίσκεται μακριά από όσα υποθέταμε. Ωστόσο δεν παύει να έχει ενδιαφέρον.
Για αυτό το Choices Weekend επισκεφτήκαμε έναν χώρο αντίστοιχο στο Κουκάκι. Ήπιαμε καφέ, παίξαμε με ένα από τα πιο κοινωνικά τετράποδα της περιοχής και μασκότ του γραφείου και μιλήσαμε με την Άννα για όλα όσα κάνει αλλά και για την καθημερινότητά της στον χώρο αυτό.
Από τους συναδέλφους έως τους freelancers και τους coworkers
Η Άννα είναι illustrator και όση ώρα μας μιλάει καθισμένη στο γραφείο της, χαζεύω τη πολύχρωμη δουλειά της στον τοίχο πίσω της, τα παραμύθια που έχει εικονογραφήσει, τα βραβεία της αλλά παράλληλα αφουγκράζομαι την αίσθηση του χώρου.
Στην ουσία το ισόγειο μοιράζεται στα δύο. Από τη δεξιά πλευρά βρίσκεται το γραφείο της Άννας που συνεργάζεται κυρίως με την Καθημερινή και τις εκδόσεις Πατάκη και αριστερά υπάρχει το γραφείο των A&O architects που συναποτελείται από τους Angeles Mira Sala και Ορέστη Καρύδα.
Ενώ μια μικρή εσωτερική σκαλα οδηγεί στο παταράκι-γραφείο του Σπύρου Δράκου που είναι designer και woodworks expert.
Έχει και το δικό του ξυλουργείο, έχει συνεργαστεί πρόσφατα με το Μουσέιο Μπενάκη ενώ αυτή την περίοδο διαμορφώνει και το δικό του eshop με μια σειρά από έπιπλα και αντικείμενα για το σπίτι, το καθένα από τα οποία αποτελεί μια συνεργασία με έναν διαφορετικό καλλιτέχνη- δημιουργό.
Όλοι μαζί μοιράζονται μεταξύ τους όχι μόνο το ενοίκιο αλλά και την εργασιακή τους καθημερινότητα καθώς και τα όνειρα και τις ανησυχίες τους σχετικά με αυτή.
Μάλιστα αυτή την περίοδο η Άννα ενώνει τις δυνάμεις της με τον Σπύρο για τη δημιουργία ενός φωτιστικού, με ξύλινη βάση δημιουργημένη από τον ίδιο και καπέλο με τα δικά της σχέδια. Βρίσκονται στη φάση των δοκιμών της εφαρμογής του σχεδίου πάνω σε ύφασμα, όπως μου λέει.
Σκέφτομαι πως η σύγχρονη εκδοχή των γραφείων που κατά κάποιο τρόπο συστεγάζονται έχει πλέον μια πολύ διαφορετική “υφή” σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Με την καλαισθησία και την δημιουργικότητα να είναι τελικά εκείνα τα συστατικά που μπαίνουν σε πρώτο πλάνο πίσω από τα μεγάλα παράθυρα και “αναγκάζουν” τους περαστικούς να στέψουν την προσοχή τους προς τα εκεί.
Βρίσκεται στο άλλο άκρο των γραφείων των εταιρειών στα οποία οι εργαζόμενοι περνούν το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητας τους, σύχνα χωρίς κανένα κομμάτι της ταυτότητας τους ή κανένα προσωπικό τους αντικείμενο να βρίσκεται στον χώρο.
Ενώ κάπου στη μέση της απόστασης θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκονται τα coworking spaces που ναι μεν διαθέτουν το στοιχείο της αλληλεπίδρασης των εργαζομένων από διαφορετικούς κλάδους και που η καλαισθησία υφίσταται χωρίς όμως την τουτότητα τους καθενός να ξεπερνά τα όρια της παρουσίας του. Δίχως η προσωπικότητα ή δουλεια του καθενός να αντανακλάται στον χώρο ομορφαίνοντάς τον.
Μια illustrator σχεδιάζει τον δρόμο της
“O ή η illustrator στην Ελλάδα είναι ένα σχετικά παραγνωρισμένο επάγγελμα. Πολλοί εργάζονται part time και οι αμοιβές είναι χαμηλές. Σιγά σιγά οι εικονογράφοι τελευταία μαζευόμαστε στο Facebook με σκοπό να δημιουργήσουμε ένα σωματείο εικονογράφων. Ορισμένοι αλλά όχι πολλοί συνεργάζονται με εταιρείες ή πρακτορεία του εξωτερικού που απευθύνονται στην παγκόσμια αγορά.”
Η ίδια μπήκε στην εικονογράφηση χωρίς καθοδηγηση ή βοήθεια και στο Ιnstagram χαίρεται που βρίσκει ένα δίκτυο ανθρώπων που κάνουν το ίδιο πράγμα, που μιλούν την ίδια γλώσσα, προφανώς με σχέδια.
Από την Σχολή Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη, τη ζωγραφική και τη χαρακτική, ως την Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας την γλυπτική και την κεραμική, ο εικαστικός δρόμος της Άννας την έβγαλε τελικά στην εικονογράφηση.
Ένα erasmus με μαθήματα τέχνης του βιβλίου και animation στην Κρακοβία “όπου έχουν τρομερή παράδοση στις εφαρμοσμένες τέχνες και στην εικονογράφηση”, όπως μου είπε, και ένα εργαστήριο δημιουργίας ενός βιβλίου από την αρχή ως το τέλος, από το εξώφυλλο ως το οπισθόφυλλο, ήταν αρκετό για να αναγνωρίσει το πως θα γεμίσει τις δικές της σελίδες.
Αρχικά συνεργάστηκε για κάποια τεύχη με το Greece Is αλλά και με άλλες εκδόσεις της Καθημερινής, την εποχή μάλιστα που η εικονογράφηση μόλις είχε αρχίσει να γίνεται σιγά σιγά μέρος των περιοδικών της, όπως το Κάπα.
Η συνεργασία της μετρά ήδη τέσσερα χρόνια αλλά πρόσφατα προέκυψε και εκείνη με τις εκδόσεις Πατάκη για τη δημιουργία της εικονογράφησης στα παιδικά βιβλία: ”Η Μυρτώ και η Σμύρνη των θαυμάτων” και “Ποντίκι στην οικία Τσαϊκόφσκι”.
Αν και εκείνη μας μίλησε και για τα μελλοντικά της πλάνα που δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμα, εμείς μπορούμε να πούμε με κάποια βεβαιότητα ότι θα συνεχίσει να σχεδιάζει. Και τον χώρο και τον τρόπο της.
Σχόλια