Coaching, ψευδαισθήσεις και η ανυπόφορη αισιόδοξη αλήθεια

• Σκέφτεσαι θετικά
• Επαναλαμβάνεις κάθε μέρα μια σειρά από φράσεις
• Γράφεις κάπου τι θες και να το διαβάζεις κάθε μέρα

Τα κάνεις, τα λες, τα γράφεις και παρόλα αυτά κοιτάς πίσω μετά από μήνες και -περιέργως- παραμένεις το ίδιο άτομο που ήσουν και πριν. Με τους ίδιους φόβους, τα ίδια προβλήματα, τα ίδια άπιαστα όνειρα, τον ίδιο περίπου τρόπο σκέψης αλλά αυτή τη φορά πασπαλισμένο με ολίγη αισιοδοξία.

Που και εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις πως γίνεται να έχεις κατεβάσει όλα αυτά τα βιβλία, να έχεις διαβάσει τόσα blog posts, να έχεις βάλει καρδούλες σε «θετικά posts» στο Instagram και στο TikTok και στο Facebook και να μην αλλάζει τίποτα; Άντε να αλλάζει το πολύ για 1 μέρα; Θες 2; Βάλε 2.

Ξύνεις με μανία (χτυπάς) το κεφάλι σου (στον τοίχο) αλλά αποτέλεσμα δεν βγαίνει.

Η Διπλή Κλωτσιά Της Απόγνωσης

Την ίδια στιγμή πέφτει και το κερασάκι που σου λέει με μια ροζ μονόκερου διάθεση αυτοδιάγνωσης και ενδυνάμωσης (empowerment αγγλιστί), πως «είσαι τέλειος/α όπως είσαι» ή «η αγάπη είναι το μυστικό».

Εκεί κάπου τρως τη διπλή κλωτσιά σαν να σε χαστούκισε ο Βαν Νταμ με την πατούσα του.

Η πρώτη πατουσο-σφαλιάρα έρχεται όταν κάνεις πράγματα για να ικανοποιείται η ματαιοδοξία σου και ο υφέρπων ναρκισσισμός σου. Λες «εγώ μια χαρά είμαι, είμαι τέλειος/α». Το διάβασα στο τάδε βιβλίο, στο άκουσα στο τάδε μαγνητοσκοπημένο webinar, το είπαν στο τάδε σεμινάριο, το λέει και στο audiobook. Το ακούς, βαριέσαι και να αλλάξεις, λες όλα καλά.

Περιέργως δεν πάνε καλά. Και άντε πάλι ο κύκλος από την αρχή.

Η δουλειά πάει μέτρια ή κακά. Οι σχέσεις σταθερά μπουρδουκλωμένες. Σου λέει (φωνάζει) δεν με ακούς, εσύ λες «μα σε ακούω» και υπάρχει τέλος πάντων μια ενδυναμωμένη ασυνεννοησία, και θολούρα στις αποφάσεις σου στη δουλειά, στο σπίτι, στην οικογένεια, παντού. Αλλά δεν σταματάει εκεί.

Αγοράζεις βιβλία για «αυτοβοήθεια», παρακολουθείς σεμινάρια με υποσχέσεις για την άμεση/τώρα σε λίγο/έρχεται/μισό λεπτό πολυπόθητη αλλαγή, αφύπνιση, σατόρι και άλλα εύηχα. Σημασία έχει να παρακολουθείς, γιατί -είπαμε- είσαι τέλειος/α όπως είσαι αλλά -πάλι περιέργως- όλη αυτή η «πληροφορία» πρέπει να αγοραστεί για να… αλλάξεις. Εδώ κάπου βλέπεις στον καθρέφτη τα αποτελέσματα της διπολικής (και βάλε) διαταραχής να έρχεται χοροπηδώντας επάνω στις μακραμέ ελβιέλες του «τέεεεεελεια». Εσύ αγοράζεις, μα η αλλαγή δεν έρχεται.

Το δεύτερο εγκεφαλικό έρχεται αμέσως μετά.

Αφού βλέπεις πως αυτό δεν οδηγεί πουθενά στρέφεσαι στη βοήθεια της διαχρονικής (ατάκας) αξίας περί αγάπης που ακούς από τους γκουρού κάθε χώρας και προορισμού. Η αγάπη σώζει, η λύση είναι η αγάπη, αγαπάτε αλλήλους έτσι γενικά, αγάπα τον εαυτό σου, αγάπα τη δουλειά σου, την κοινωνία, τα δέντρα και τα βράχια, τα ψάρια και τα μήλα.

Αγάπα με εντολή βρε! Τι σου ζητάνε; Να αγαπάς σου ζητάνε.

Αποφασίζεις να αγαπάς. Άμεσα, αβάδιστα, αβίαστα που έλεγαν και στις μικρές αγγελίες παλιά για να βγαίνεις αλφαβητικά πρώτη αγγελία στη σειρά. Λες, θα κοιτάω γύρω μου και η αγάπη θα είναι τόσο ορατή στον αέρα που θα την κόβω σε καρδούλες με φτερό.

Αλλά δεν είναι. Δεν μπορεί, σκέφτεσαι. Τόσα βιβλία, Instagram reels και lives, τόσοι γκουρού μοιράζονται τόση πληροφορία με βαθιά γλυκιά φωνή για την αγάπη. Θα έπρεπε να τη νιώθω. Που είναι τέλος πάντων αυτή η αγάπη για τη δουλειά μου, εμένα, τους άλλους, τη δουλειά μου, τα βράχια, τα φύκια και για το μέλλον;

Ψάχνεις χαμηλά και ψηλά όπως ψάχνει το βόδι ο μοναχός στα Κοάν. Γκουγκλάρεις πως να μετατραπείς σε αγάπη, λες ναι σε όλα και όχι σε οτιδήποτε σου λένε -οι ειδικοί- πως δεν είναι αγάπη, πως είναι «τοξικό», φταίνε οι άλλοι οι περίεργοι, να αλλάξουν οι άλλοι να μου αρέσουν.

Ενστερνίζεσαι απόψεις τρίτων, ζεις τη ζωή που σου προτείνει όποιος θέλει να ζήσεις τη δική του που σου λέει πως είναι ξέχειλη από αγάπη.

Λες αγάπη αλλά σκέφτεσαι φόβους. Ξαναδιάβασέ το.

Παίρνεις τη δόση σου σε ημερήσια βάση αλλά… δεν αλλάζεις. Τι γίνεται με αυτή την αγάπη τέλος πάντων; Γιατί δεν έχεις περισσότερους πελάτες; Γιατί οι σχέσεις σου δεν πάνε καλά; Γιατί έχεις νεύρα; Γιατί δεν έχεις ηρεμία ώστε να μπορείς να σκεφτείς; Αφού αποφάσισες να αγαπάς!

Το μυαλό σου έχει κολλήσει στη λούπα γιατί αυτό κάνει η «μαγεία» του «όλα είναι καλά και είσαι τέλειος και αγάααααπηηηη» έτσι σκέτα, αλλά ντυμένη με πλεχτό γιορντάνι ή ίσως από φελτ. Η μαγεία και η γητεία του να πλάθεται μια ονειρική κατάσταση όπου επαναλαμβάνονται φράσεις κοινότοπες, άψαχτες, που δημιουργούν ψεύτικους κόσμους.

Χόκους, πόκους μείνε στάσιμος και αγόραζε βοηθήματα αγάπης.

Το Coaching

Εάν είσαι τυχερός/ή θα πέσεις σε πραγματικό coach. Εν ολίγοις, ζητάς βοήθεια, και κάποιον να σε ακούσει χωρίς να σου πετάει λύσεις. Αναζητάς coach ειδικό για κάθε μικρό ή μεγάλο niche που έχει εφευρεθεί (από τους coaches). Λες θέλω coach για τη δουλειά μου, για τις σχέσεις μου, για να αποκτήσω διαύγεια για εκείνο, το άλλο, για όλα. Και ξεκινάς.

Διαπιστώνεις πως δεν είναι μόνο ο γιαλός στραβός (που είναι) αλλά παίζει να είσαι και εσύ και μήπως εσύ πρέπει να αλλάξεις προς τα εκεί που θες, από μέσα προς τα έξω. Και εκεί λες, τελικά life coach θέλω. Και να άλλα 30 life coaching niches να σου λένε θες αυτό ή θες εκείνο ή θες το άλλο; Δεν ξέρεις τι θες. Να πάνε καλύτερα τα πράγματα θες. Για όλα.

Και βρίσκεις coach και είσαι τυχερός/ή που δεν σου λέει σκέτα να σκέφτεσαι θετικά λόγω κληρονομικού δικαιώματος επειδή απλά γεννήθηκες. Και είσαι ακόμη πιο τυχερός που δεν σου λέει τι να θες και πως να ζήσεις. Που σε βοηθάει να δεις τα εμπόδιά σου μέσα σου για να μπορέσεις να δεις τα έξω εμπόδια. Που σε ρωτάει:

• Τι θες;
• Πως θα ξέρεις πως έφτασες εκεί που θες;
• Τι σε εμποδίζει να πας εκεί που θες;
• Πως θα νιώθεις όταν το πετύχεις αυτό που θες;

Κι αρχίζεις να καταλαβαίνεις την αλληλεπίδραση του στόχου με το συναίσθημα και γιατί δεν σου πέτυχε ποτέ εκείνο το φαΐ που δεν ήθελες να το φτιάξεις έτσι και αλλιώς. Θες να φτιάξεις μια επιχείρηση, να πάρεις προαγωγή, να έχεις καλύτερες σχέσεις, να μπορείς να συνεννοείσαι, να μην έχεις θολούρα, να λύσεις προβλήματα, να φτιάξεις ένα ταψί μουσακά. Ό,τι και να θες, οι ίδιες αρχές είναι παντού.

Δεν θες κάποιον να σε κρίνει και να σου λέει σκέτα πως νιώθεις για «αυτό;» Χάλια να λες εσύ. Να μην σου λέει έλα να δούμε πως θα είναι αν σκεφτείς το αντίθετο από αυτό που νιώθεις ποιο είναι για να νιώθεις καλύτερα για να τον/την κοιτάς και να σκέφτεσαι «άντε και το σκεφτήκαμε και είδαμε τη ζωή στιγμιαία αισιόδοξα». Τι άλλαξε στη δουλειά μου και σε εμένα; Δεν θες κούφια λόγια. Θες «ξεκλείδωμα», καθάρισμα, διαύγεια.

Και βρήκες σωστό coach που ξέρει πως ασχέτως αν τον/την κάλεσες για όλα τα παρακλάδια του business coaching, πως στο τέλος τη δουλειά μέσα σου θα την κάνεις εσύ και πως και το πραγματικό business coaching καταλήγει να είναι στην πραγματικότητα life coaching. Αυτό ξαναδιάβασέ το.

Κάπου εκεί αρχίζεις ξανά να αναπνέεις γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή κράταγες την αναπνοή σου από το άγχος. Και αρχίζεις να βλέπεις μέσα σου αν είσαι τυχερός και ανοίγεσαι και σε βοηθάει και ο coach σου.

Και βλέπεις πως -ναι- ο γιαλός έχει και αυτός τα στραβά του, δεν αρμενίζεις εσύ -μόνο- στραβά. Και ναι, ο καπετάνιος στη φουρτούνα προσαρμόζει τα πανιά αλλά δεν αντιμετωπίζονται και όλες οι φουρτούνες εύκολα.

Εκεί βλέπεις και -ίσως για πρώτη φορά- τη δουλειά που εσύ χρειάζεσαι να κάνεις και αρχίζεις να χαίρεσαι. Εκεί ακριβώς είναι που βλέπεις πως πρέπει να δράσεις προς αυτό που εσύ επιθυμείς και κανένας άλλος/η και αυτό διέπεται από δημιουργική δράση και εσένα να κρατάς το τεφτέρι προς το στόχο. Πάμε καλά καπετάνιο; Ρωτάς στον καθρέφτη.

Εκεί ακριβώς είναι που ή θα προχωρήσεις και άλλο ή θα πας στο πρώτο σκαλί πάλι για να σε χαϊδεύουν πως είσαι τέλειος/α όπως είσαι ή σκέτα να απαιτείς να νιώσεις αγάπη.

Και αν το κάνεις… ε άνθρωπος είσαι. Μάθε να συγχωρείς τον εαυτό σου και ξεκίνα πάλι όσο αντέχεις τις λούπες.

Κάντο σωστά όμως.