Δεν είσαι entrepreneur

Δεν ξέρεις να μελετάς τον πελάτη, να μετράς την ζήτηση, να τιμολογείς, να πουλάς, να διαπραγματεύεσαι, να δημιουργείς συγκριτικό πλεονέκτημα, να τα βάζεις όλα αυτά σε μια σειρά και να «επιτίθεσαι» στην ζήτηση. Όχι τον κόσμο δεν μπορείς να αλλάξεις αλλά ούτε λάμπα στην κουζίνα. Καινοτόμος είσαι μόνο για τον θετικοσκεφτούλη σοφτ-σκιλάκια που ποζάρει για μέντορας και σου χτυπάει παλαμάκια θετικής ενέργειας.

Δεν είσαι entrepreneur. Είσαι ένα χορτασμένο πλάσμα που δεν καταλαβαίνει ότι η επιχειρηματικότητα είναι εμπόριο και επιβίωση μέσα από ανεπάρκεια πόρων ενώ αυτό που κάνεις εσύ είναι ένα joyride με πλάτες άλλων στην Χώρα του Ποτέ-Ποτέ μαζί με άλλους παιδήλικες Πίτερ Παν. Κάτι που δουλεύει μόνο μέσα στο μυαλό σου ή θα κρατήσει όσο σου κρατάνε το χέρι οι Ανώνυμοι Επενδυτές στον κύκλο των χαμένων startuper. Κάτι που χωρίς την startup νεραϊδόσκονη δεν θα έπειθε κανέναν ακόμα κι αν το δίνανε με τρεις πίτσες δώρο και την Μόνικα Μπελούτσι ελεύθερη στα 25 της.

Δεν είσαι entrepreneur. Είσαι κιμάς που αλέθει το «οικοσύστημα» για να φέρει κι άλλους τεχνολάγνους προσκυνητές σαν εσένα να γεμίσουν την τσέπη του σώζοντας τον κόσμο με food apps. Δεν είσαι innovator. Είσαι φωτοτυπία! Βρε από σουβλάκια και φραπέδες μέχρι σπιτικές μαρμελάδες και Airbnb, ό,τι έπιασε λίγη δημοσιότητα θα το αντιγράψεις για να το βάλεις μέσα στο ντιτζιταλικό matrix. Ποιος ασχολείται με νέα και πρωτότυπα όταν μπορείς να έχεις το σιγουράκι;

Δεν είσαι founder. Είσαι ένα μαγαζάκι με εσένα για μοναδικό υπάλληλο να ποστάρεις buzzwords στα social. Κι αν αντέξεις 2-3 χρόνια κυνηγώντας πελάτες και πληρώνοντας φόρους στην ελληνική σοβιετία τα ξαναλέμε. Η ιδέα σου δεν λύνει κανένα πρόβλημα, είναι απλώς αστραφτερά κουμπάκια βαλμένα διαφορετικά σε ένα ψηφιακό tetris για να χειροκροτάνε οι τζαμπατζήδες users.

Δεν είσαι CEO. Δεν είσαι ούτε Ford ούτε Jobs. Είσαι το παιδί για όλες τις δουλειές σε μια χώρα όπου τα πτυχία πληθωρίστηκαν τόσο πολύ που καταλήγεις με ένα μεταπτυχιακό να τυλίγεις σουβλάκια στου κυρ Μπάμπη το γυράδικο. Το business plan που έγραψες μοιάζει περισσότερο με μυθιστόρημα κι αυτό που θεωρείς επιχειρηματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από τιμολόγια, ΦΠΑ και ΕΣΠΑ. Διεκπεραίωση και άγιος ο Θεός!

Δεν είσαι leader. Χωρίς τεχνολογία δεν εμπνέεις ούτε 5χρονο να φάει σοκολάτα. Χωρίς angel money ούτε η μάνα σου δεν θα δούλευε για σένα. Χωρίς life coaching δεν σ’ ακολουθεί ούτε ο ίσκιος σου. Δεν έχεις την ικανότητα να παλέψεις ό,τι σε κοντράρει, δεν έχεις το σθένος να βγεις μπροστά μόνος σου, δεν έχεις παράδειγμα να επιδείξεις ούτε κατάκτηση να σε φωτίζει. Δεν πάλεψες με χίμαιρες, δεν έχεις σημάδια πάνω σου, απλώς ανακυκλώνεις δακρύβρεχτα παραμύθια για soft skills σε μια αφήγηση που έγινε πιο μαλακιά από τσουρέκι βουτηγμένο σε Μίλκο για να χωράει ο μοντέρνος Απροσπάθητος.

Δεν είσαι φιλόδοξος. Είσαι Αποσεπτέμβριος. “Ναι παιδιά γράψτε με κι εμένα, θα ρθω από Σεπτέμβριο» και μετά βζζζινγκ!... έγινες καπνός σαν το roadrunner. Event, σεμινάρια, TEDX και όλο το σύγχρονο τσίρκο αυτοπραγμάτωσης το κυνηγάς σαν τρελός αλλά όταν είναι ώρα του να βάλεις τα λεφτά σου εκεί που είναι το στόμα σου ξαφνικά παθαίνεις paralysis from overanalysis. Δεν το θες αρκετά. Το θες ανάμεσα σ’ άλλα πράγματα. Το θες λίγο. To θες εύκολο. Το θες τσάμπα. Το θες με κρατική επιδότηση. Το θες γυαλισμένο, ξυρισμένο και free. Μη τυχόν κουραστείς, μη τυχόν ξοδευτείς.

Δεν είσαι επιχειρηματικός άνθρωπος

Δεν έχεις τα κότσια να επιχειρήσεις, να τολμήσεις, να ριχτείς στην μάχη, να φας «ξύλο», να κοιμάσαι με το ρίσκο αγκαλιά, να πληρώσεις γελοίους φόρους, να ανεχτείς αθέμιτο ανταγωνισμό, να κυλιέσαι στα πατώματα όταν οι άλλοι γλεντάνε, να μελετάς όταν οι άλλοι διακοπεύουν, να τρέμεις κάθε φορά που έρχονται οι λογαριασμοί, να πέφτεις και να σηκώνεσαι κάθε μέρα μέχρι να κάνεις χαΐρι στην ζωή σου σε μια χώρα που για κάθε 10 ευρώ φορολογεί τα 7 και για τα υπόλοιπα 3 ουρλιάζει «αισχροκέρδεια».

Δεν έχεις fight μέσα σου, δεν δαγκώνεις, δεν τρομάζεις κανέναν. Δεν αναπνέεις κατάκτηση, δεν κοιμήθηκες αγκαλιά με τον φόβο. Το μόνο που σε κρατάει είναι τα ντιτζιταλικά εργαλεία σου και όποια πατερίτσα πληρώνει τους λογαριασμούς σου. Entrepreneur δεν είσαι επειδή σπούδασες, επειδή σχεδίασες, επειδή άνοιξες μαγαζί, και σίγουρα όχι επειδή έμαθες να γράφεις αλγόριθμους! Επιχειρηματικός άνθρωπος είσαι επειδή έφυγες από το ισιάδι, μπήκες στον χωματόδρομο και καβάλησες αδάμαστη και ξεσέλωτη την αμφιβολία! Τον κόσμο τον σώσανε ο Ford, ο Kellogg, ο Nestle, ο Disney, οι Mac Donald’s, η Coco, η Este, η Barbie, τα LEGO και χιλιάδες άλλοι που μέσα από το ρίσκο, την αποτυχία και την ανέχεια δημιούργησαν νέα αξία και νέα ζήτηση. Ποια ανέχεια καμαρώνεις και ποια αποτυχία μου φόρεσες σαν το Χρυσάμαλλο Δέρας στην πλάτη βρε επιδοτούμενε εντρεπρενούρη, CEO του σπιτιού σου;

Δεν είσαι entrepreneur. Ποζάρεις, αλλά δεν είσαι. Σαν την επικάλυψη που δεν είναι σοκολάτα, μοιάζεις αλλά δεν είσαι. Έχεις πολλές ανέσεις, πολλές φοβίες, και ελάχιστο skin in the game για να μοιάξεις του ναυαγού που ξανάγινε βασιλιάς.