Κάπου ανάμεσα στο marketing α-κινήτων, τα τρελά ωράρια και την μακρινή Αμερική, η δημιουργία βρήκε τον δρόμο της, τον τρόπο να κινηθεί. Να φτάσει δίπλα στη θάλασσα, το Αιγαίο Πέλαγος και την όμορφη Κρήτη. Να βρει πολυποίκιλες εκφάνσεις και τον προσωπικό της ρυθμό.
Η Αλεξάνδρα Μανουσάκη “ζωγράφισε” τον δικό της πολύχρωμο κόσμο και ζει μέσα σε αυτόν. Ένα κόσμο γεμάτο με τις αποχρώσεις της γαστρονομίας, του οίνου, της Τέχνης, της κεραμικής και όσων ακόμα έπονται.
Ζώντας στην Κρήτη “για λίγο”
Θελήσαμε αρχικά να πιάσουμε από κάπου την άκρη της κλωστής για όσα κάνει η Αλεξάνδρα αλλά κυρίως για το ποια είναι. Την βρήκαμε κάπου μέσα στο συνεχές της δημιουργικό ταξίδι, το πάντρεμα των τόπων και των τρόπων που πετυχαίνουν μια “ισορροπημένη γεύση” ανάμεσα σε διαφορετικά πεδία ενδιαφέροντος αλλά και μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής.
Σύμφωνα με την δική της περιγραφή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ουάσιγκτον και όταν τελείωσε το Λύκειο, πήγε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU). Σε όλη της την παιδική ηλικία επισκεπτόταν ανελλιπώς την Κρήτη και πιο συγκεκριμένα το χωριό του μπαμπά της, τον Βατόλακκο για έναν ολόκληρο μήνα, κάθε καλοκαίρι. Πάντα της άρεσε ο χρόνος στο χωριό. Αγαπούσε την Κρήτη, τους ανθρώπους, τον πολιτισμό, το φαγητό, τη φύση.
Όταν πια τελείωσε το Πανεπιστήμιο, έπιασε δουλειά στο real estate marketing. Μια πολύ “αμερικάνικη” δουλειά με υψηλές απαιτήσεις και τρελά ωράρια. Ένιωθε όμως ότι ήταν έτοιμη να υιοθετήσει έναν τρόπο ζωής από τον οποίο θα ήταν δύσκολο να ξεφύγει.
Μετά από περίπου δύο χρόνια αποφάσισε να ζήσει… για λίγο στην Κρήτη και ύστερα να επιστρέψει στη Νέα Υόρκη και να πάρει μάστερ στις καλές τέχνες. Για καλή της τύχη, 15 χρόνια μετά, βρίσκεται ακόμα στην Κρήτη.
Έχει πλέον δύο παιδιά και λατρεύει τη ζωή της στο νησί. Σίγουρα δεν ήταν εύκολο να αφομιώσει πλήρως μια διαφορετική κουλτούρα, να δημιουργήσει επιχειρήσεις και να συνηθίσει σε μια μικρή πόλη μετά από κάτι τόσο, θεμελιωδώς διαφορετικό.
Από το Miami ως το Μαϊάμι
Όπως μας εξιστορεί η Αλεξάνδρα η μαμά της είχε ένα ελληνικό εστιατόριο για 30 χρόνια και ο μπαμπάς της μια αλυσίδα αρτοποιείων και καφέ μέσα αλλά και λίγο έξω από την Ουάσιγκτον.
Όταν η ίδια τους ανακοίνωσε ότι θα μετακομίσει στην Ελλάδα οι γονείς της τρομοκρατήθηκαν: “Δεν παρατάς απλά μια δουλειά όπως αυτή που είχα εγώ. Και δεν μετακομίζεις εύκολα σε ένα μικρό χωριό όταν οι γονείς σου μετακόμισαν στην Αμερική για ένα καλύτερο μέλλον. Νομίζω ότι φαινόταν ότι πήγαινα προς τα πίσω σε εκείνους- και εδώ κρατήστε κατά νου την ιστορία και τη νοοτροπία των μεταναστών”.
Ο πατέρας της όμως είχε ανοίξει ένα μικρό οινοποιείο στον Βατόλακκο, ως χόμπι το 1993. Έτσι, της πρότεινε να δουλέψει στο οινοποιείο μέχρι να καταλάβει τι ακριβώς ήταν εκείνο που ήθελε να κάνει.
Η πρόκληση της δουλειάς πάνω στο κρασί την κέρδισε. Παρόλο που δεν είχε καμία σχετική εκπαίδευση, της άρεσε να μαθαίνει για το κρασί όπως και η ελευθερία να του να διαμορφώσει μια επιχείρηση βασισμένη στο δικό της όραμα.
Μέσα από τη δουλειά γνώρισε τον σύζυγό της, τον Afshin. Ήταν σομελιέ στην Αθήνα τότε και του πουλούσε τα κρασιά της. Ο ίδιος είναι από τη Σουηδία και επίσης δεν σκόπευε να μείνει μόνιμα στην Ελλάδα. Τελικά μετακόμισε στην Κρήτη και το όνειρό του ήταν πάντα να ανοίξει ένα εστιατόριο.
Έτσι δημιουργήθηκε ο Salis, το εστιατόριό στο οινοποιείο, οπότε το φαγητό και το κρασί έγινε η καθημερινότητα τους. Όμως η Αλεξάνδρα πάντα είχε την αστείρευτη επιθυμία να ξεδιπλώνει την τέχνη της και έτσι κατά την διάρκεια της πανδημίας της δημιουργήθηκε και η ιδέα ενός Art Studio + Brasserie, η οποία πλέον ονομάζεται, Maiami.
Μια εσωτερική “μετακόμιση”
Η συνέντευξη μαζί της είναι σίγουρα μια καλή αφορμή να θυμηθούμε ότι η αισθητική είναι ένα ιδιότυπο "μέσο" που ενώνει διαφορετικά μέρη του κόσμου αλλά και τομείς, αντικείμενα ενδιαφέροντος. Αν και εγώ χρησιμοποιήσα τις λέξεις δι-αισθηση, ταυτότητα(ες) και ένωση σε ένα ενιαίο προσωπικό "σύμπαν", η Αλεξάνδρα μου εξήγησε καλύτερα, τις κοινές συνισταμένες σε όσα κάνει.
"Υπάρχουν πολλά να δούμε και να αναλύσουμε σε αυτόν τον κόσμο και αυτό είναι που τον κάνει μαγικό. Διαφορετικοί άνθρωποι σε διαφορετικά τοπία. Και αν ποτέ βαρεθείτε, τότε πρέπει να αλλάξετε ματιά γιατί υπάρχει πάντα κάτι που μπορεί να μας βγάλει από την πλήξη.
Η δυαδικότητα της ζωής μου έχει σίγουρα μια σημαντική επίδραση πάνω μου. Είμαι Ελληνίδα; Είμαι Αμερικάνα; Πού βρίσκεται το “σπίτι” μου και τι σημαίνει τελικά αυτό;
Την περασμένη εβδομάδα ήμουν στο D.C. και κάποιος μου είπε ότι έχω μια ελαφριά προφορά στα αγγλικά, κάτι το οποίο εγώ δεν είχα παρατηρήσει. Επηρεαζόμαστε πάντα από το περιβάλλον μας, ανεξάρτητα από το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας και εγώ νιώθω πολύ τυχερή που μπορώ να αποκαλώ και τα δύο μέρη, για διαφορετικούς λόγους, σπίτι μου".
Σχόλια