Όλοι «καίνε» συναίσθημα

Business, αυτοβελτίωση, ηγεσία, coaching, εργασία, σχέσεις, συνεργασίες, διεθνή γεγονότα…. Όλα γίνανε συναίσθημα! Όχι τι συμβαίνει αλλά πως νιώθεις εσύ γι αυτό που συμβαίνει! Τίποτε άλλο δεν μετράει. Να σαι καλούλης. Να σαι ευγενικός. Να σαι συγκαταβατικός, να κλαίς με ό,τι κλαίνε, να γιορτάζεις ό,τι γιορτάζουνε! Να αναβαθμίζεις το user experience που έχει ο Νιώθογλου μαζί σου ρε παιδί μου! Είτε σε δέχεται είτε σε απορρίπτει είναι επειδή κάτι ένιωσε. Αν σε ακολουθεί είναι επειδή σε γουστάρει κι αν σου γυρίζει την πλάτη είναι επειδή δεν τον έκανες να νιώσει παιχταράς. Όποιος προσλαμβάνεται πρέπει να τον αγάπησες κι όποιος παραιτείται δεν ένιωσε την επιχείρηση να τον αγκαλιάζει! Όλα τα στάνταρ καταρρίφθηκαν, όλα τα κριτήρια παραμερίστηκαν, μόνο μια μεζούρα μετράει πλέον: πως κάτι σε κάνει να νιώσεις!

Βρε δε πα να είσαι ο Σωκράτης, ο Καρλ Γιούνγκ, ο Τζόρνταν, ο Μιγιάγκι κι ο Γκάντι ο ίδιος; Ούτε η γνώση, ούτε η σοφία, ούτε η εμπειρία, ούτε η διορατικότητα, ούτε η ικανότητα ούτε η πειθαρχία σου μετράνε. Νιώθει καλά ο άλλος με σένα; Είσαι μέσα στο comfort zone του; Όλα είναι μέλι-γάλα. Δεν νιώθει καλά; Όλα στα σκουπίδια! Γνώσεις, ικανότητες, εμπειρία, όλα πέταμα. Ζήτω το συναίσθημα! Ένας κόσμος γεμάτος 6χρονα που κατεβάζουν μουτράκια όποτε κάτι τους χαλάει την φτιάξη και καθημερινά καταβροχθίζουν εγχειρίδια αυτοβελτίωσης τίγκα στο μελόδραμα και τον αυτό-έρωτα!

Πως τολμάς να με κάνεις να χαλιέμαι αντί να με παρηγορείς; Πως τολμάς να με βάζεις να σκεφτώ ενώ κλαίγομαι; Πως μπορείς και δεν ανατριχιάζεις με ό,τι με συγκλόνισε; Τολμάς και είσαι ψύχραιμος μπροστά στο εμπόδιό μου; Τολμάς και με ξυπνάς αντί να με νανουρίζεις; Τολμάς να με σφαλιαρίζεις αντί να με χαϊδεύεις; Πως μπορείς και δεν συναισθάνεσαι το ανθυπομελόδραμά μου; Σταύρωοσν αυτόν! Άνιωθος! Παρίας! Επικίνδυνος! Η στωικότητα είναι αίρεση! Κάφτε τον στην πυρά!

«Ο στωικισμός αφορά τον έλεγχο των συναισθημάτων, όχι την εξάλειψή τους.» - Nassim Taleb

Ο άνθρωπος της ψυχραιμίας και της συγκρότησης, εκείνος που περιμένει πριν αντιδράσει, που διαχωρίζει τις καταστάσεις, που ανέχεται τον διαφωνούντα επειδή δεν τρέμει από ανασφάλεια, που αναγνωρίζει ικανότητες και προσόντα ακόμα και σε εκείνον τον οποίο δεν γουστάρει, που ανακρίνει την αφήγηση, που δυσπιστεί σε ό,τι πάει να τον τρομάξει… Ο άνθρωπος που αναγνωρίζει το δηλητήριο του συναισθηματισμού και αποφεύγει τους drama queens είναι πια παρίας και αναίσθητος, οι followers τον παρατάνε και τα like λιγοστεύουνε. Γιατί; Επειδή δεν υπακούει στο συναισθηματικό Monkey dance. Θέλει να μελετάει τα γεγονότα και όχι απλώς να αντιδρά, θέλει να σκανάρει ανθρώπους κι όχι να χαϊδεύει τα αισθήματά τους. Επειδή έχει αρκετή εμπειρία για να ξέρει ότι όπου φυτρώνει ο συναισθηματισμός μαραίνεται η κριτική ανάλυση και η καθαρή σκέψη.

Η πραγματικότητα της ζωής είναι αυτή: πως έχουν τα πράγματα και τι μπορώ να κάνω εγώ γι αυτό, όχι πως νιώθω εγώ για το πώς έχουν τα πράγματα. Όλοι οι ήρωες της ανθρώπινης ιστοριογραφίας -από τον Ιώβ και τον Οδυσσέα μέχρι τον Daniel san και τον Frodo- έπρεπε να παραμερίσουν το πώς νιώθανε για το χάος και να παλέψουν να φέρουνε μια τάξη. Όλοι, εκτός από τον Νιώθογλου της εποχής της Χορτασμενίλας! Τον «εγώ είμαι αυθεντικός», «εγώ είμαι αυθόρμητος», «εγώ είμαι ενσυναισθητικός»…. Παιδήλικες! 6χρονοι με ρυτίδες! Χορτασμένοι που γύρισαν τον κόσμο ανάποδα, άνθρωποι αλλεργικοί στον αυτοέλεγχο που χειροκροτάνε το φράγμα που έσπασε και θα τους πνίξει.

Το συναίσθημα δεν έλυσε ποτέ κανένα πρόβλημα

Οπουδήποτε πέρα από την καψούρα και την παιδαγωγία ο συναισθηματισμός είναι μόνο πηγή προβλημάτων, ποτέ λύσεων. Επειδή ο κόσμος γυρίζει ΠΑΡΑ το τι νιώθεις εσύ, όχι ΕΠΕΙΔΗ νιώθεις εσύ! Αν αφήνεις το συναίσθημα να αποφασίζει πως θα πετύχεις στόχους; Πως θα συνάψεις συμμαχίες; Πως θα διδαχτείς; Τι είναι οι άλλοι δίπλα σου, η δασκάλα σου στο δημοτικό να χαϊδεύει τα λάθη σου μην πληγωθείς; Χτες συνέβη κάτι και τώρα νιώθεις χάλια. Και; Που πήγαν οι στόχοι; Που πήγε η δράση; Τι να περιμένουν οι άλλοι από σένα; Πως είναι δυνατόν να αφήνεις ένα τόσο εύπλαστο χαρακτηριστικό να αποφασίζει τον δρόμο σου στην ζωή; Στόχοι και συναίσθημα δεν πάνε μαζί. Focus και συναίσθημα δεν πάνε μαζί! Είναι ο έλεγχος των συναισθημάτων, η δράση παρά το ότι δεν νιώθεις καλά, το καθήκον, η συμμαχία με εκείνο που σου ξυνίζει, που σπρώχνουν τον άνθρωπο στο κατόρθωμα. Στο τιμόνι της ζωής σου έβαλες να κάτσει ένα παιδί γι αυτό οι αποφάσεις σου σε βγάζουνε λειψό! Και θα συνεχίσεις να είσαι λειψός όσο ακούς μέντορες που σου βάζουν κομπρέσες ενώ θα πρεπε να σε βαράνε σφαλιάρες για να ξυπνήσεις από τον συναισθηματικό λήθαργο!

Όλοι εσείς οι ευαισθητούληδες Νιώθογλου έχετε γεμίσει τον τόπο με συναισθηματικά σκουπίδια και εύθραυστους ανθρώπους με γυάλινο ego που νιώθουν αντί να σκέφτονται, αισθάνονται αντί να ζυγίζουν και αυτό-αγαπιούνται αντί να τριφτούν με χοντρό γυαλόχαρτο μπας και αλλάξουν δέρμα. Ανθρώπους που ξεχάσανε ότι η ζωή χρησιμοποιεί ασυμμετρία ώστε να δημιουργεί anti-fragileοργανισμούς (Taleb). Δαμάστε τα συναισθήματά σας και προσέχετε που απλώνετε τα κομμάτια σας γιατί η εποχή αυτή πουλάει την ζωή σαν να είναι το Amazon Prime να σας φέρει ό,τι πεθυμήσατε με same day delivery. Και που, δυστυχώς, αν την πιστέψεις το μόνο που θα βρεις μπροστά στην πόρτα σου είναι κατάθλιψη και ανημποριά.